Η Γαλλία την πάτησε στην Βουλγαρία, η Ισπανία στην Ουκρανία έστω κι αν δεν χάνουν με τίποτα την πρόκριση . Οι Κροάτες με τα χίλια ζόρια πέρασαν στην δεύτερη φάση όπως και οι πρωταθλητές Ευρώπης, Σλοβένοι και απέχουν αρκετά από την πρόκριση. Οι Σέρβοι έχουν κάνει τρεις ήττες.
Αν αναζητήσετε τις ομάδες που ακόμα δεν έχουν κάνει ανορθογραφία τότε σίγουρα θα βρείτε την Ελλάδα σ ένα κλειστό κλαμπ. Η πρόκριση στο Παγκόσμιο είναι επίσημη αν και ουσιαστικά είχε επιτευχθεί μετά το 6-0 της πρώτης φάσης και πλέον ο Ομοσπονδιακός προπονητής έχει όλη την άνεση στο πρόγραμμα του.
Ένα πρόγραμμα που αναδείχθηκε μέσα από την…ανωμαλία των παράθυρων και τις μάχες εξουσίας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας με την Ευρωλίγκα. Κατά την γνώμη μου, επί του θέματος αυτού, αν και η Ευρωλίγκα έχει την μεγαλύτερη ευθύνη για την ασυνεννοησία η FIBA ως θεματοφύλακας των αξιών του αθλήματος οφείλει να προκαλέσει πρώτη ώστε να βρεθεί λύση.
Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος κατάφερε να φτιάξει ένα πεδίο επιλογών 30 παικτών, να τους κάνει να αισθανθούν σημαντικοί και να πάρει από όλους το 100%.
Η ανατροπή και το θριαμβευτικό φινάλε στην Γεωργία άφησε στο μυαλό μας μια πολύ όμορφη εικόνα πανηγυρισμών στο τέλος. Ήταν το ξέσπασμα για την νίκη από το -17, για το κίνητρο που δεν έσβησε, για την φλόγα του πάθους που παρέμεινε άσβεστη, για τον εγωισμό ότι “εμείς είμαστε μεγάλη ομάδα και δεν θέλουμε να χάσουμε”.
Η άριστη συνεργασία και η συγκέντρωση – επιμονή των παικτών είναι τα στοιχεία εκείνα που έδωσαν ταυτότητα στην Εθνική ομάδα και στο ελληνικό μπάσκετ. Έκαναν την Εθνική μας ομάδα –φόβητρο. Σιγά σιγά ξαναχτίζεται κάτι καλό και αυτό φαίνεται…
Αλήθεια αυτό το δίδυμο Καλάθη- Σλούκα πόσο απολαυστικό είναι; Η ενέργεια που βγάζουν οι φόργουορντ, Παπανικολάου, Παπαπέτρου και Αντετοκούνμπο σε τι…μετριέται; Ο Λαρεντζάκης πως θα χάσει το εισιτήριο για την Κίνα;
Ο Μαργαρίτης και ο Βασιλόπουλος τι παράδειγμα δίνουν στους νεότερους; Φανταστείτε ότι έλειπαν από τον αγώνα της Τιφλίδας ο Μπουρούσης και ο Πρίντεζης και φυσιολογικά ο Σκουρτόπουλος πήγε σε παράξενα σχήματα αλλάζοντας όμως την ροή του αγώνα.
Όμως αυτή η συνεργασία, αυτό το πάθος, το πείσμα, η θέληση… Αυτός ο ρομαντισμός που βγαίνει μας θυμίζουν γιατί αγαπήσαμε τόσο έντονα την Εθνική ομάδα.