Όλες οι απόψεις είναι σεβαστές και λογικές και φυσικά θα πρέπει να τις διαβάσουμε, να τις ακούσουμε, να τις επεξεργαστούμε ώστε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Όμως όλη αυτή η διαδικασία καταλήγει, ουσιαστικά, σε ένα αποτέλεσμα: Δεν υπάρχει κανόνας για το αν κάνεις φάουλ σε τέτοιες φάσεις όπως η τελευταία του Ολυμπιακού στον ημιτελικό με την Εφές.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας επέλεξε να εμπιστευτεί την άμυνά του ώστε να οδηγήσει τον αγώνα στην παράταση. Η άλλη άποψη αναφέρει ότι έπρεπε να κάνει νωρίς φάουλ ώστε να έχει ο Ολυμπιακός την τελευταία επίθεση της αναμέτρησης (εκτός αν αποφάσιζε και η Εφές να κάνει φάουλ).
Ξεπερνάω το ότι η επιλογή του φάουλ έχει κι άλλες παραμέτρους (όπως πχ επιθετικό ριμπάουντ που θα ήταν η απόλυτη καταστροφή) και καταθέτω- με κάθε σεβασμό προς την αντίθετη άποψη- τη δική μου οπτική.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας απόλυτα σωστά εμπιστεύτηκε την άμυνά του διότι αυτός ήταν ο τομέας που οδήγησε τον Ολυμπιακό στη μεγάλη ανατροπή από το -11 και του έδωσε ξανά το δικαίωμα να πιστεύει ότι θα μπορούσε να προχωρήσει στον τελικό.
Η επίθεση, στο δεύτερο μέρος και ειδικά στην τελευταία περίοδο, δεν ήταν και ό,τι καλύτερο. Με 3/12 σουτ (εκ των οποίων 0/5 τρίποντα) και με τη μπάλα να μη μπορεί να περάσει στο «ζωγραφιστό» δεν είμαι και τόσο βέβαιος για το πώς θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να εμπιστευτεί την επίθεσή του.
Η ουσία είναι ότι- όπως προαναφέραμε- δεν υπάρχει κανόνας που να καθορίζει τι πρέπει να κάνεις. Ο προπονητής πρέπει να αποφασίζει μέσα σε δευτερόλεπτα συνεκτιμώντας την κατάσταση των παικτών του και τη ροή της αναμέτρησης αγωνιστικά και ψυχολογικά.
Ο Μπαρτζώκας αποφάσισε με την άμυνα. Το αποτέλεσμα δεν τον δικαιώνει αλλά ποιος είναι σίγουρος ότι δεν επέλεξε σωστά;