Μπορεί κάποιοι να απορήσετε και να θεωρήσετε υπερβολικό αυτό που γράφω. Να πείτε «ΟΚ μια διοργάνωση είναι» γι’ αυτή την εκδήλωση που θα γίνει στην Κρήτη για τα 90 χρόνια από την ίδρυση της FIBA.
Ε όχι, δεν είναι απλώς μια διοργάνωση. Είναι μια διαδικασία στην οποία δε συμμετέχει, αλλά πρωταγωνιστεί η ΕΟΚ σε συνεργασία με την FIBA. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι μια από τις 8 ομάδες που υπέγραψαν τη διακήρυξη της ίδρυσης της FIBA κι αυτό λέει πολλά για το ρόλο που θα πρέπει να έχει.
Όχι, δεν είναι απλώς μια διοργάνωση. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις εκδηλώσεις, στις υψηλές παρουσίες, στη «ζωντάνια» που θα έχει με κάτι μπασκετικό το τριήμερο που έρχεται, το Ηράκλειο. Είναι μια απόδειξη ότι το ελληνικό μπάσκετ δεν είναι μίζερο και φωνακλάδικο όπως και καθολικώς διαμαρτυρόμενο, αλλά παίρνει θέση στην πρώτη γραμμή ΜΑΖΙ με τη FIBA. Χωρίς «αντάρτικα» που δεν είχαν συγκεκριμένο στόχο αλλά εξυπηρετούσαν βαθύτατα τη δημιουργία ενός «φαντάσματος», την κατασκευή ενός «εχθρού» που θα ήταν το άλλοθι σε αποτυχία.
Η διαφορά είναι ότι το ελληνικό μπάσκετ πλέον δεν είναι διατεθειμένο να αποτύχει. Για την ακρίβεια δε σκέφτονται τη λέξη «αποτυχία» καθώς όλη η κατεύθυνση, το πλάνο, οι ενέργειες αποσκοπούν ΜΟΝΟ στην επιτυχία.
Αλλά κυρίως το ελληνικό μπάσκετ μετά από χρόνια εσωστρέφειας ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ επιστρέφει στο προσκήνιο, με τον πρωταγωνιστικό ρόλο που πρέπει να έχει. Με άριστες σχέσεις με τη FIBA, με διάθεση συνεργασίας με την Πολιτεία (χωρίς αυτό να σημαίνει «υποταγή») και με ανάπτυξη σχέσεων με το ΝΒΑ όπου έχουμε τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο.
Δε μπορείς να πας πολύ μακριά αν δε συνεργάζεσαι. Δεν είναι δυνατόν να προχωρήσεις μπροστά, αν έχεις εμμονή για «εχθρούς», συνωμοσίες και ρητορική καταστροφολογίας.
Αν υπάρχει κάτι που σε κάνει να αισιοδοξείς είναι ακριβώς αυτό: Ότι η νέα διοίκηση αποφεύγει το παρελθόν, ασχολείται με το παρόν και πολύ περισσότερο με το μέλλον! Δεν αναζητά δικαιολογίες, οικοδομεί σχέσεις εμπιστοσύνης με ΟΛΟΥΣ ενώ από την επόμενη των εκλογών (κι ας είχε προηγηθεί μια αναίτια κι ανεπίτρεπτα έντονη προεκλογική περίοδος) εγγυήθηκε την ενότητα, δεν έκανε «διαχωρισμούς» κι έδειξε το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε.