Τα λόγια είναι περιττά και τα γραπτά μένουν. Πρώτοι εμείς εκφράσαμε την απορία μας σχετικά με τη λυσσαλέα αντίδραση αρκετών που αυτοπροσδιορίζονταν «Μπασκετικοί» με ένα άρθρο στις 21/10 που είχε τίτλο: «Δηλαδή τι θέλετε ρε παιδιά, να μη γίνει πρωτάθλημα;». Και δε φύγαμε ούτε εκατοστό από τις αρχές μας.

Από την πρώτη στιγμή γράψαμε πόσο σημαντικό είναι για το εθνικό μας σπορ να έχει τριετή συμφωνία με το κρατικό κανάλι. Κι αν δουλέψουν σωστά, αυτή η συμφωνία μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για το μέλλον.

Πλέον μετά και τη νέα συμφωνία της ΕΡΤ με τον Ολυμπιακό, για τη μετάδοση ενός φιλικού αγώνα κάθε Δευτέρα και παράλληλη δράση για τον πόλεμο εναντίον του COVID-19 οι φωνές… πνίγηκαν. Κι εκτέθηκαν… Και περισσότερο τους εξέθεσαν τόσο η ΕΡΤ όσο και ο Ολυμπιακός!

Η ΕΡΤ διότι συνέχισε να επενδύει στο μπάσκετ, βάζοντας και τον Ολυμπιακό στο «παιχνίδι» ως προάγγελο για την κεντρικοποίηση όταν πια οι Πειραιώτες θα επιστρέψουν στην Basket League. Και ο Ολυμπιακός επίσης που εκτός της εξαιρετικής κοινωνικο-αθλητικής του δράσης, συνεισφέρει ώστε το μπάσκετ να μπαίνει σε κάθε ελληνικό σπίτι.

Άναρθρες κραυγές και τσιρίδες για τα… λεφτά των φορολογούμενων ή εξυπνακίστικα «τιτιβίσματα» στο Twitter καταπλακώθηκαν από τη συνέπεια της ΕΡΤ και τη λογική του Ολυμπιακού. Το κρατικό κανάλι είναι κοντά στο μπάσκετ, θα συνεχίσει να είναι κοντά και ΜΠΡΑΒΟ του. Ταυτόχρονα υπάρχει μια πολύ μεγάλη ευκαιρία μπροστά σε όσους ασχολούνται με την Basket League ώστε να κεφαλαιοποιήσουν αυτό που έγινε το καλοκαίρι. Και το οποίο περνάει μηνύματα που μπορούν να εκληφθούν ως «θετικά».

Δηλαδή τώρα τι; Οι ίδιοι θα φωνάξουν επειδή η ΕΡΤ θα δώσει 40 χιλιάδες το (φιλικό) παιχνίδι στον Ολυμπιακό; Θα φωνάξουν επειδή η ΕΡΤ επενδύει στο μπάσκετ; Θα πάνε αντίθετα στο μπάσκετ, στην ίδια τους τη δουλειά; Έστω κι αν καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, δε νομίζω να πουν κουβέντα.

Όσοι εκτέθηκαν πιθανότατα θα σωπάσουν τώρα. Θα θεωρήσουν ότι… έκαναν τη δουλειά τους αλλά και πάλι δεν απέχουν ιδιαίτερα απ’ όσα είχα γράψει στις 21/10.

Η επένδυση στην καταστροφή απέτυχε. Πλέον όσοι τσίριζαν για να ικανοποιήσουν εσωτερικές ανάγκες, έγιναν ρεζίλι. Ναι, έγιναν ρεζίλι και δε ντρέπομαι καθόλου να το γράψω.