Μετά από έναν τέτοιο αγώνα όπως εκείνος του Ολυμπιακού στην Μαδρίτη, δεν έχεις και τόσα πολλά να συζητήσεις ή να αναλύσεις. Πριν καν αρχίσει η αναμέτρηση όλοι γνώριζαν ότι η μάχη θα ήταν άνιση. Η διαφορά επιπέδου ανάμεσα στις δύο ομάδες είναι τεράστια.
Δεν είναι κακό αυτό που λέμε. Είναι η πραγματικότητα. Θα μας πείτε ότι ο Ολυμπιακός πέρασε από την Μόσχα. Ναι σύμφωνοι και μπράβο τους. Όμως αυτά δεν θα γίνονται συνέχεια. Άλλο το… πυροτέχνημα και άλλο ο κανόνας.
Ήταν εμφανές ότι ο αγώνας εξαρτιόταν απόλυτα από τις διαθέσεις και τις… προθέσεις των Μαδριλένων. Όποτε ήθελαν πατούσαν το γκάζι κι… εξαφανίζονταν. Όποτε χαλάρωναν, ο Ολυμπιακός περιόριζε την διαφορά. Δείτε, για παράδειγμα, την περίπτωση του Κοσέρ, που μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο (11ος παίκτης της Ρεάλ) και πέτυχε για… πλάκα 18 πόντους με 7/8 σουτ και 21 στον βαθμό αξιολόγησης σε 16’49’’…
Δείτε τον Τόμπκινς που επίσης έρχεται από το… βάθος της Ρεάλ: Σε 14 λεπτά, 12 πόντοι και 5 ριμπάουντ. Όλα αυτοματοποιημένα στο παιχνίδι, με τρομερή ταχύτητα στην κυκλοφορία και έλεγχο του ρυθμού. Με πολλά σχήματα, με παίκτες που μπορούν να παίξουν πρόσωπο και πλάτη… Ωραία ομάδα. Πλήρης, αθλητική που υπηρετεί το μοντέρνο μπάσκετ.
Ο Ολυμπιακός πρέπει να κοιτάξει τους επόμενους αγώνες, αρχής γενομένης με την Χίμκι στο ΣΕΦ. Ακολουθούν οι εκτός έδρας αναμετρήσεις με Ερυθρό Αστέρα και Μπαρτσελόνα και ο πρώτος γύρος κλείνει με την Φενέρμπαχτσε στο ΣΕΦ. Εκεί θα πρέπει να επιδιώξει ό,τι καλύτερο μπορεί. Το 3-1 θα είναι το καλύτερο…
Ο αγώνας της Μαδρίτης πέρασε πλέον στην ιστορία και ουσιαστικά δεν προσέφερε και πολλά στον Ολυμπιακό… Πλην της παραγωγικότητας των Βεζένκοφ, Τσέρι και Ριντ. Τίποτε άλλο