Ήταν πολύ ωραία η βραδιά της Πέμπτης στο ΟΑΚΑ. Γιατί οι φίλοι του Παναθηναϊκού είχαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια ομάδα όπως θέλουν να τη βλέπουν: Σκληρή, αποφασισμένη, διαβασμένη… Με θέληση να κάνει πάντα το πρώτο βήμα, να δείχνει στον αντίπαλο ποιος είναι ισχυρός.
Μια ομάδα που τολμά… Ένας προπονητής αποφασισμένος να παίξει το δικό του παιχνίδι και να δικαιώνεται στις αποφάσεις του. Γιατί- κακά τα ψέματα- ο Πεδουλάκης το δούλεψε πολύ το ματς. Και άριστα… Και είναι καλό να απονέμουμε τα εύσημα στους προπονητές όταν κάνουν καλή δουλειά και όχι να τους κράζουμε διαρκώς…
Κάτι παραπάνω ξέρουν από εμάς, έτσι κι αλλιώς.
Με τον Ταϊρίς Ράις να αλλάζει όλο το παιχνίδι, με την εκπληκτική του άμυνα και την άριστη παρουσία του εκτελεστικά και δημιουργικά. Με τον Παπαγιάννη να κυριαρχεί και να δείχνει ότι αποτελεί σημαντική επένδυση για το ελληνικό μπάσκετ.
Με τον Καλάθη, έχοντας το στήριγμα του Ράις να μένει στο παρκέ 36 λεπτά μεν αλλά… έχει σημασία και πως ήταν αυτά τα λεπτά. Ήταν σαφώς πιο… ξεκούραστα από άλλες φορές.
Η πολύ καλή παρουσία του Παπαπέτρου, η σταθερότητα του Τόμας, η εκτελεστική δεινότητα του Φριντέτ, η σταδιακή προσαρμογή του Τζόνσον επίσης είναι αξιοπρόσεκτα στοιχεία.
Ο Παναθηναϊκός είχε πολλαπλά οφέλη από τον αγώνα με την Εφές. Μια νίκη με διαφορά 16 πόντων, αρχικά. Με την γενικότερη εικόνα του που άφησε υποσχέσεις για το μέλλον, ότι δηλαδή ακόμα δεν έχει βρει τα όριά της αυτή η ομάδα. Με την (επιτέλους) αποτελεσματική της άμυνα. Με τους ρόλους που ήταν ξεκάθαροι…
Με άριστη ετοιμασία κι ετοιμότητα. Κι αυτά ήταν όλα τα καλά του Παναθηναϊκού που καλείται να «χτίσει» επάνω σ’ αυτή τη νίκη και την εμφάνιση ενόψει της συνέχειας. Οι δύο σερί εντός έδρας αγώνες, με Βαλένθια και Άλμπα που ακολουθούν, μπορούν να φέρουν τον Παναθηναϊκό σε ένα πολύ καλό βαθμολογικό επίπεδο. Να τον βοηθήσουν να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο…
Πιθανότατα και οι ίδιοι οι «πράσινοι» κατάλαβαν χθες ότι έχουν… πολύ περισσότερο μπάσκετ μέσα τους απ’ όσο μας είχαν δείξει μέχρι τώρα.