Κάθε ομάδα είναι ένας «ζωντανός οργανισμός» και όχι μια ηλεκτρική συσκευή που της πατάς ένα κουμπί για να παίξει. Αυτό σημαίνει ότι για να πετύχεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, ακόμα και μέσα στο γήπεδο, θα πρέπει να ανταποκρίνεσαι και να ενεργείς σε όλες τις απαιτήσεις της καθημερινότητας.

Διότι και η ομάδα περνά την καθημερινότητά της. Αποτελείται από ανθρώπους, άρα από «ψυχές». Από διαφορετικούς χαρακτήρες που καθημερινά κουβαλούν τη χαρά ή τα προβλήματά τους, όπως όλοι μας.

Όταν εσύ καταφέρεις να επικρατήσει το «εμείς» μέσα σε αυτό το σύνολο τότε πολύ απλά έχεις πετύχει. Διότι λαμβάνονται αποφάσεις συλλογικά, με γνώμονα το κοινό καλό και χωρίς «δεσμεύσεις» ή περιορισμούς/αποκλεισμούς.

Αρκετές ομάδες στις Εθνικές Κατηγορίες (δεν πιάνω την Basket League που είναι μια ξεχωριστή ιστορία) λειτούργησαν κατ’ αυτό τον τρόπο. Με την παρέα να συναντά το πλάνο, με την αισιοδοξία και τη δημιουργία, με την αγάπη, τη συνεργασία και την κατανόηση.

Με μεγάλη μου λύπη παρατηρώ ότι κάποιες απ’ αυτές, ενώ βρήκαν το δρόμο της επιτυχίας, ενώ πορεύτηκαν σίγουρα και με ασφάλεια προς το μέλλον, έχουν αρχίσει κι εγκαταλείπουν αυτή τη λογική.

Πως είναι δυνατό να έχεις μπροστά σου το απόλυτο παράδειγμα, στο οποίο λειτούργησες εσύ και να το πετάς στα σκουπίδια;

Συνηθίζουμε να λέμε στο μπάσκετ ότι «ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει». Και είναι πολύ σωστή αυτή η προσέγγιση αφού έχει βρεθεί η κατεύθυνση.

Μια ομάδα είναι 80% αποδυτήρια και 20% γήπεδο. Όταν χαλάσει το κλίμα στα αποδυτήρια και στο γύρω περιβάλλον (και μάλιστα από Μάιο μήνα) δε μπορώ να βρω τρόπο ώστε να υπάρξει θετική εικόνα στο γήπεδο.

Αλλαγές με ψευδεπίγραφους τίτλους ενώ κατά βάθος υπάρχει γνώση της μονομανίας, της εμπάθειας και του προσωποκεντρισμού. Είναι ξεκάθαρο ότι χαλάει το κλίμα ακριβώς επειδή όλοι προσπαθούν να «κλέψουν» ένα κομμάτι από την επιτυχία και να την καρπωθούν.

Είναι αυτή η «αιώνια» μανία του Έλληνα παράγοντα να αρνείται να αποδεχτεί ότι δεν αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο.

Σε κάθε περίπτωση η διαδικασία που παρατηρείται είναι αυτοκαταστροφική και ουδείς μπορεί να ερμηνεύσει το γιατί.