Πόσοι από εσάς είδατε θετικά πράγματα στην παρουσία του Ολυμπιακού; Ας πούμε μπορείτε να σταθείτε στην μαχητικότητα και στην αντίδραση που έδειξε στο δεύτερο ημίχρονο; Οποιος θέλει ας μείνει εκεί. Θα μου επιτρέψετε να σας πω όμως ότι κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει καμία ουσία.
Ο Ολυμπιακός περιπλανείται στην Ευρωλίγκα. Βιώνει ένα τεράστιο μαρτύριο που μπορεί να διακόπτεται κάποιες στιγμές (όπως πχ στο διπλό με την ΤΣΣΚΑ στην Μόσχα) αλλά πληγώνει αφάνταστα την ομάδα. Όχι μόνο αγωνιστικά. Αλλά και στο brand που έχτισε στην διοργάνωση.
Ο Ολυμπιακός ταλαιπωρείται, βασανίζεται… Μπαίνει κάθε εβδομάδα σε ένα γήπεδο ώστε να παίξει σε μια διοργάνωση όπου δεν έχει καμία μα καμία προοπτική. Και φυσικά όταν αναφέρω τη λέξη «προοπτική» δεν εννοώ την πρόκριση ή κάτι παρεμφερές. Εννοώ να υπάρχει ένας στόχος… Διότι οι Πειραιώτες, δυστυχώς (και όπως έχω ξαναγράψει) δεν έχουν στόχο.
Η χρονιά θυμίζει πολύ την περίοδο 2004-2005. Μια ομάδα παρατημένη στο έλεος των αντιπάλων της. Ένα γήπεδο άδειο, παγωμένο, βουβό. Θα ήταν ευχής έργο να βλέπαμε περισσότερο κόσμο να στηρίζει μια ομάδα που παλαιότερα του χάρισε μεγάλες στιγμές αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με κάποια δεδομένα.
Πρώτον το παρελθόν είναι… παρελθόν. Δεύτερον στην Ελλάδα είμαστε οπαδοί της νίκης όχι της ομάδας. Τρίτον, ακριβώς αυτό που ανέφερα πάνω, η έλλειψη προοπτικής δηλαδή.
Από την άλλη αν θυμάμαι καλά η απόφαση περί «μέχρι τέλους» είχε τη στήριξη του κόσμου (που αυτή τη στιγμή δεν πάει στο γήπεδο). Κανείς δεν μπορεί να ερμηνεύσει μια κατάσταση τόσο μπλεγμένη.
Και δεν έχει και κανένα νόημα… Διότι ο Ολυμπιακός βασανίζεται, ταλαιπωρείται… Και το ακόμα χειρότερο είναι ότι κανείς δεν ξέρει τι θα παρουσιαστεί του χρόνου.