Προσωπικά το έχω γράψει χίλιες φορές και θα το ξαναγράψω άλλες τόσες: Το πεπρωμένο του Γιώργου Παπαγιάννη είναι στο ΝΒΑ! Πρόκειται για ένα τρομερό ταλέντο, εξαιρετικό χαρακτήρα και δουλευταρά, που πάντα έχει στόχους και διακρίνεται για το πείσμα του. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τα απίστευτα προσόντα του (μπόι, αντίληψη κι άλλα) τον καθιστούν σημαντικό prospect. Βεβαίως κι έχει τις αδυναμίες του αλλά αυτές διορθώνονται, αν δουλευτούν. Και ο Γιώργος έχει όρεξη για δουλειά.
Ο Παπαγιάννης επιστρέφει όχι γιατί απέτυχε στο ΝΒΑ (είναι μάλλον ανόητο να το πεις αυτό για ένα παιδί 21 ετών) αλλά επειδή ακολουθεί τον δρόμο της λογικής. Ο Παπαγιάννης βρέθηκε στο ΝΒΑ χωρίς να έχει παίξει καλά- καλά στην Basket League ενώ για Ευρωλίγκα δεν γίνεται λόγος.
Σημείωση: Μην κάνετε συγκρίσεις με τον Αντετοκούνμπο γιατί είναι άτοπες. Ο Γιάννης είναι σπάνια περίπτωση. Συνεχίζουμε.
Είναι σε μια ηλικία που πρέπει να δουλέψει, πρέπει να βελτιώσει κάποια πράγματα και στο ΝΒΑ δεν έχουν χρόνο να περιμένουν πολύ δε περισσότερο όταν είσαι το νούμερο 13 στο ντραφτ. Στην G LEAGUE περιθώριο βελτίωσης δεν υπάρχει (και το ξέρουν καλά όσοι παρακολουθούν) και η Ευρώπη ήταν μονόδρομος.
Ο Παπαγιάννης είχε δύο επιλογές: Η μία ήταν να παραμείνει στις ΗΠΑ και είτε να βρίσκεται μεταξύ του ΝΒΑ και της G LEAGUE είτε να μεταμορφωθεί σε «κτίριο», να σταματήσει να προοδεύει αγωνιστικά, να πετσοκόψει το ταλέντο του και να γίνει απλώς ένας γίγαντας που θα σκρινάρει, θα σπρώχνει και στην καλύτερη θα μαζεύει ριμπάουντ.
Στα 21 του χρόνια και με το μέλλον μπροστά του αλλά και με δύο χρονιές «πάγου» ο Παπαγιάννης κινδυνεύει να «καεί». Αυτή την στιγμή ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ. Τίποτε άλλο… ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ. Και μέσα απ’ αυτή την διαδικασία να δείξει σε όλους ποιος είναι ο Παπαγιάννης… Κι αν ακόμα έχει μέσα του το όνειρο του ΝΒΑ- που κατά την ταπεινή μου άποψη ΠΡΕΠΕΙ να το διατηρήσει- να πάει έτοιμος και όχι σαν ένας παίκτης της σειράς.
Αυτή η εξέλιξη θα συμβεί μόνο μέσα από την Ευρωλίγκα. Αυτός είναι ο δρόμος της λογικής που επέλεξαν πολλοί άλλοι παίκτες, καθώς πρώτα καθιερώθηκαν στην Ευρώπη και μετά πήγαν στο ΝΒΑ.
Ισως θα ήταν καλύτερα για τον Γιώργο αν το καλοκαίρι του 2016 έμενε στην Ευρώπη για δύο ακόμα χρόνια, έπαιζε περισσότερο χρόνο στον Παναθηναϊκό, προόδευε, άφηνε στίγμα και στην συνέχεια έπαιρνε τον δρόμο προς το ΝΒΑ.
Με τα «ίσως» όμως δεν γράφεται ιστορία. Η ζωή έχει τις δυσκολίες της και καμία απόφαση δεν λαμβάνεται ποτέ εκ του ασφαλούς. Ο Παπαγιάννης στα 19 του πάλεψε απέναντι σε αντίξοες συνθήκες και σε πρώτη φάση δεν τα κατάφερε. Στα 21 του έχει όλο τον χρόνο μπροστά του, ακολουθώντας όπως είπαμε τον πιο φυσιολογικό δρόμο, να δείξει σε όλους ποιος είναι ο Παπαγιάννης!