Από το 1999 και μετά, όταν κατέκτησε και τον τελευταίο τίτλο της ιστορίας του (Κύπελλο) άντε και το 2000 όταν έπαιξε για τελευταία φορά σε τελικό (Πρωταθλήματος) ο ΠΑΟΚ ζει σε μιζέρια και σε απαξίωση. Ένα υπέρλαμπρο brand στην δεκαετία του ’90, με 5 τίτλους, άλλους 9 τελικούς και μια συμμετοχή σε φάιναλ φορ Ευρωλίγκας, άρχισε σιγά- σιγά να ξεφτίζει και παρότι από την αρχή του 21ου αιώνα είχε μπει στο δικό του, πανέμορφο γήπεδο, ο περισσότερος κόσμος του γύρισε την πλάτη.
Μην τα βάζουμε με τον κόσμο όμως… Οι φίλοι του ΠΑΟΚ είχαν μάθει την ομάδα να πρωταγωνιστεί. Τα λεφτά πια δεν έτρεχαν όπως παλιά. Οι μεγάλες δόξες είτε είχαν σταματήσει την ενεργό δράση, είτε είχαν φύγει από την ομάδα για το ΝΒΑ είτε για πλουσιότερους συλλόγους, οι παράγοντες που ανέδειξαν τον ΠΑΟΚ σε υπερδύναμη δεν ήταν εκεί, αλλά και τα νέα ταλέντα που βρίσκονταν στον δρόμο της καταξίωσης (πχ Βασιλειάδης, Βασιλόπουλος, Μαυροκεφαλίδης) αποχώρησαν σύντομα…
Ο ΠΑΟΚ μπήκε σε μια διαδικασία επιβίωσης. Αρχισε να κατρακυλά και την περίοδο 2007-2008 γλίτωσε από… σύμπτωση τον υποβιβασμό στην Α2 κατηγορία. Στην εποχή του Σούλη Μαρκόπουλου (2009-2017) ήταν μια ομάδα τίμια στο γήπεδο, αξιοπρεπέστατη που τερμάτισε τρεις φορές στην 3η θέση, τέσσερις φορές στην 5η θέση και μία στην 8η θέση.
Ο Μαρκόπουλος κατάπινε σπαθιά, έβγαζε λαγούς από τα καπέλα, πριόνιζε κουτιά και ο… ΠΑΟΚ έβγαινε αρτιμελής. Ηταν προπονητής, δάσκαλος, ταχυδακτυλουργός, όλα μαζί… Λεφτά δεν είχε πάντως. Ούτε ο ΠΑΟΚ είχε λεφτά. Ούτε διοίκηση δεν είχε, ούτε και έχει ουσιαστικά…
Στην διετία του Ηλία Παπαθεοδώρου, ο ΠΑΟΚ έχει μια αξιοπρεπή πορεία και πάλι τρυπώντας το ταβάνι του. Αλλά και πάλι, δεν υπάρχει κανένας προορισμός… Οι ιστορίες περί project και διάφορα άλλα που ακούγονται, ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα έχουν και απλώς ήταν επικοινωνιακά τεχνάσματα. Υπέρ ποιου όμως; Βοηθούσαν την ομάδα σε τίποτα οι κουβέντες περί project όταν δεν υπάρχει project;
Ο ΠΑΟΚ όμως εξακολουθούσε να είναι υπερ-τίμια ομάδα μέσα στο παρκέ. Με παίκτες που έδιναν το 100% (και παραπάνω) και με απόλυτη συσπείρωση στις δυσκολίες, στο μέτρο του ανθρώπινου δυνατού.
Η μεταμεσονύκτια επανάσταση του Γιώργου Σαββίδη, η ουσιαστική δέσμευση ότι θα πληρωθούν οι παίκτες, η ελπίδα ότι θα δραστηριοποιηθούν κάποιοι για την ομάδα μπάσκετ, μόνο και μόνο το όνομα Σαββίδης, λέει πολλά σε κάθε φίλο του ΠΑΟΚ.
Ας μην κρυβόμαστε. Ο ΠΑΟΚ θα αποκτήσει ελπίδα και προοπτική, αν κι εφόσον ασχοληθεί η οικογένεια Σαββίδη και βάλει χρήματα. ΛΕΦΤΑ για να το πούμε λαϊκά. Αυτά χρειάζεται μια ομάδα για να γίνει μεγάλη και αξιόπιστη. Ούτε να κάνει ταχυδακτυλουργό τον προπονητή, ούτε να καλύπτει την μιζέρια με την αερολογία του project, ούτε να κραυγάζει ότι αδικείται από την διαιτησία (άλλο κι αυτό πάλι την τελευταία διετία) ούτε τίποτα άλλο.
ΛΕΦΤΑ. ΧΡΗΜΑΤΑ. Αυτά δίνουν ελπίδα και πνοή σε μια ομάδα. Αν κι εφόσον αυτή η μεταμεσονύκτια επανάσταση που προκάλεσε ο Γιώργος Σαββίδης την Δευτέρα, φέρει νέα δεδομένα, τότε ο ΠΑΟΚ θα έχει ελπίδες να αποκτήσει την παλιά του αίγλη, να ανέβει επίπεδο. Να αποκτήσει ένα νόημα. Να μπορέσει να «χτίσει», να δημιουργήσει, να αποκτήσει φιλοδοξία.