Ήταν τόσα πολλά τα θετικά στοιχεία στη 12η αγωνιστική της Basket League ώστε ακόμα κι αν έχω αφορμές για… γκρίνια, θα τις αφήσω σε δεύτερη μοίρα. Διότι είναι αλήθεια ότι έχουμε αρκετά ωραία θέματα να συζητήσουμε κι απλά θα συμπληρώσουμε κάποιες κακοτεχνίες.
Πρώτα στην Πάτρα: Είδαμε τον καλύτερο αγώνα στη φετινή Basket League, σ’ έναν αγώνα που είχε ανατροπές, που κρίθηκε στο τέλος αλλά και με τις δύο ομάδες να παίζουν υπέροχο μπάσκετ. Που είναι η γκρίνια; Στην ΕΡΤ και πάλι… Που είχε τρία ματς την ίδια ώρα και ένα μια ώρα νωρίτερα, άρα ουσιαστικά από τις 5 και μετά βλέπαμε… τέσσερις αγώνες. Έναν στην τηλεόραση και τρεις σε «παράθυρα» στο PC μέσω διαδικτύου.
Η ΕΡΤ, αλήθεια, ενδιαφέρεται για το μπάσκετ με αυτή την απαράμιλλη προχειρότητα στον τρόπο που το παρουσιάζει; Μπορεί να ακουστεί βαριά η έκφραση που θα χρησιμοποιήσω αλλά είναι ΝΤΡΟΠΗ αυτό που κάνει η ΕΡΤ για ένα προϊόν που έχει πληρώσει… Και να πω ότι έχει και πρόγραμμα που φοβάται μην καταστρέψει. Τέλος πάντων, μόνοι μας τα λέμε, μόνοι μας τα ακούμε, αλλά δεν θα τους κάνουμε και το χατίρι να μη μιλάμε.
Ο Κολοσσός (που επίσης τον είδαμε στο διαδίκτυο όπως και τον Προμηθέα) πέτυχε δύο μεγάλες νίκες. Η μία ήταν επί του Περιστερίου και η άλλη με τη δήλωση των παικτών του υπέρ των συναδέλφων τους στις μικρότερες κατηγορίες. Πολύ μεγάλη υπόθεση και οι παίκτες του Κολοσσού είναι οι πρώτοι που κάνουν κάτι τέτοιο στην Basket League, έτσι οργανωμένα και συντονισμένα. Πολλά ΜΠΡΑΒΟ τους αξίζουν.
Για το Περιστέρι δεν έχω να πω κάτι πέρα από το ότι αναζητώ το στόχο του. Τι ακριβώς θέλει να πετύχει φέτος; Εκτός του ότι είναι μάλλον παράξενο να έχει τόση ακρίβεια ο Κολοσσός στους ξένους με σαφώς μικρότερη οικονομική άνεση από το Περιστέρι…
Ο Άρης πήρε εύκολη νίκη επί του Μεσολογγίου και μαζί ανάσα την ίδια στιγμή που ο Ντίνος Καλαμπάκος παίρνει την πρώτη του… τεχνική ποινή. Με όλο το σεβασμό (αλήθεια πόσες φορές τον έχω εγκωμιάσει) η δήλωσή του περί «παικτών που πρέπει να κόψουν το μπάσκετ και να πάνε σε άλλο άθλημα» είναι επιεικώς απαράδεκτη. Κυρίως όμως έρχεται σε σύγκρουση με όσα είχε πει πριν από μερικές εβδομάδες: Τότε που υπερασπίστηκε την οικονομική στενότητα της ομάδας του υπογραμμίζοντας (ορθώς) τη συνέπεια στις πληρωμές: «Ναι έχουμε συμβόλαια 16 χιλιάδων αλλά πληρώνουμε στην ώρα μας».
Όμως, κόουτς, με συμβόλαια 16 χιλιάδων παίζεις… ζάρια. Γιατί κι αποχωρήσεις θα έχεις για καλύτερα συμβόλαια (Μπράουν) και σίγουρα δε μπορείς να περιμένεις να χτυπήσεις 6 λαβράκια αλλά και… μούτρα εφόσον ζητήσει έναν παίκτη σου μια ομάδα και δεν τον δώσεις. Ούτε και μπορείς με «16 χιλιάρικα» να περιμένεις να δεις τον ΛεΜπρόν Τζέιμς και τον Αντετοκούνμπο… Αυτά.
Ένατη σερί ήττα για το Μεσολόγγι και στοπ στο αρνητικό σερί των πέντε αγώνων στον Άρη την ίδια στιγμή που ο ΠΑΟΚ έχει 5/6 με τον Άρη Λυκογιάννη στον πάγκο του και χωρίς να έχει κάνει αλλαγή στο ρόστερ. Προφανώς κι αυτό αποτελεί μια απάντηση στο πόσο σοβαρός και σημαντικός είναι ο ρόλος του προπονητή σε μια ομάδα. Καμία αιχμή για τον Ηρακλή και τον άπειρο κόουτς Καλύβα αυτό καθώς ανέκαθεν ήμουν υπέρ των ευκαιριών σε νέους προπονητές ώστε να ακολουθήσουν το όνειρό τους. Μόνο που μετά τις αλλαγές (Ενετσιόνια και Ίμπανκς) θα περιμένουμε κάτι καλύτερο από τον Ηρακλή που αρχίζει και τις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις.
Στο ΟΑΚΑ η ΑΕΚ δεν πέρασε απλώς δύσκολα από τον Ιωνικό αλλά… συνεχίζει να περνάει δύσκολα και να παλεύει με τις ατυχίες της. Ο Γκίκας ήταν το νέο «θύμα» με το σοβαρό τραυματισμό του. Παράλληλα έρχεται και το τέλος στη συνεργασία με τον Χρυσικόπουλο, υπάρχουν ακόμα απουσίες και κανείς δε ξέρει τι ομάδα θα παρουσιαστεί στον αγώνα με τον ανεβασμένο ΠΑΟΚ σε λίγα 24ωρα…
Ο Ιωνικός χωρίς τον καλύτερο σκόρερ του (Σμιθ) με τρεις ξένους, με εκπληκτικό τον Χουγκάζ (και με τον Τολιόπουλο να έχει λάθος νοοτροπία και τη λογική «θα κερδίσω μόνος μου») πάλεψε για το καλύτερο… Απλώς θα μου επιτρέψετε να πω κάτι έστω κι αν σιχαίνομαι να ασχολούμαι με τους διαιτητές. Οι Νικαιώτες έχουν παράπονα και δικαιολογημένα. Τα περισσότερα λάθη ήταν εναντίον τους. Απλώς το έχει η μοίρα των «μικρών» να μην ασχολείται κανείς μαζί τους όταν αδικούνται. Το κλείνω εδώ όχι για να τονίσω τόσο το θέμα της διαιτησίας (πραγματικά σιχαίνομαι να ασχολούμαι με αυτό) όσο της νοοτροπίας μας.
Τέλος ο Παναθηναϊκός με την Λάρισα δόξασαν την επίθεση προσέφεραν ωραίο θέαμα με 187 πόντους με 23 εύστοχα τρίποντα και 46 ασίστ συνολικά! Φυσικά και θέλουμε να βλέπουμε τέτοιους αγώνες.
Κι ένα τελευταίο, όχι ως γκρίνια, αλλά ως πρόταση. Στις 24 Ιανουαρίου του 1981 έγινε ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΩΝΑΣ του Ιωνικού με τον Άρη στον «Πλάτωνα». Το 113-114, με τους 73 πόντους του Γιαννάκη και τους 62 του Γκάλη. Μήπως θα έπρεπε είχε σχεδιάσει ο ΕΣΑΚΕ να βάλει αυτόν τον αγώνα σ’ αυτή την ημερομηνία με όλα τα… ιστορικά συνοδευτικά; Ή (για παράδειγμα) η ημερομηνία της πρώτης συμμετοχής του Γκάλη να ονομαστεί «αγωνιστική Γκάλη» και πόσα ακόμα… Ευτυχώς, ως μπάσκετ έχουμε πολλές προσωπικότητες και πολλά γεγονότα.