Η «τοποθέτηση» του αντιπροέδρου του Εδεσσαϊκού, Θωμά Μάτσιου, έχει γίνει viral εδώ και πολλά χρόνια και μνημονεύεται ως μνημείο αοριστίας και ασάφειας. Έτσι όπως το πάει ο Τζόρντι Μπερτομέου σύντομα θα αντικαταστήσει τον Μάτσιο καθώς στη σύγχρονη εποχή είναι ο μοναδικός αθλητικός παράγοντας που μπορεί να μιλάει επί ώρες και να μη λέει τίποτα το ουσιαστικό.
Και δεν έχουμε να κάνουμε με την… περίφημη δημιουργική ασάφεια, που χρησιμοποιείται ως επικοινωνιακό εργαλείο των πολιτικών. Εδώ έχουμε να κάνουμε με αοριστίες. Και ο CEO της Euroleague σε αυτό το δύσκολο διάστημα, σε μια πολύ μεγάλη κρίση, εμφανίζεται αδύναμος να παρέμβει, να δώσει λύσεις, να προτείνει.
Τι κάνει; Πουλάει… ελπίδα. Δουλεύει μάγουλο, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Ανδρέας Βαρίκας. Με ολοφάνερη την αδυναμία του να προτείνει και να δουλέψει κάτι ουσιαστικό καταφεύγει σε επικοινωνιακά τεχνάσματα, με αοριστίες και χωρίς να καταλαβαίνει κανείς τι θέλει να πει.
Ποιος ο λόγος να δώσει συνέντευξη Τύπου για να πει το… τίποτα; Και κυρίως τι απάντηση πήραμε στο πως θα γίνουν 54 αγώνες της Κανονικής Περιόδου όταν ο ίδιος έχει θέσει ως ορίζοντα το τέλος του Ιουλίου;
Πως είναι δυνατόν ΟΛΟΙ οι γυμναστές να λένε ότι το minimum προετοιμασίας που απαιτείται για τους αθλητές είναι οι τέσσερις εβδομάδες κι εκείνος να λέει για δύο; Έγινε και γυμναστής;
Πως είναι δυνατόν να απαντά με το κυνικό «είναι πρόβλημα των ομάδων το πότε και το αν θα επιστρέψουν οι Αμερικανοί» αλλά ταυτόχρονα «σεβόμαστε την επιθυμία τους να είναι κοντά στις οικογένειές τους»; Ποια λύση προτείνει; Θυμίζει το «είναι κακό να υπάρχουν κλέφτες αλλά και πάλι πως γεμίσουν οι φυλακές ώστε να έχουν δουλειά οι δεσμοφύλακες».
Ειλικρινά όταν απευθύνεσαι στα media και μιλάς με αοριστίες, που ακριβώς φαίνεται η υπευθυνότητά σου;
Στα δικά μου μάτια, ο Μπερτομέου δείχνει ένας άνθρωπος δέσμιος των χορηγών που προσπαθεί να βρει τρόπο ώστε να τους εξυπηρετήσει. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Δεν ενδιαφέρεται για κανέναν παίκτη, αλλά μόνο για τους χορηγούς.
Δεν είμαι σε θέση, όμως να γνωρίζω την εκτίμηση των μετόχων επ’ αυτού. Αν δεν έχουν αμφιβολίες για τις πρακτικές του Μπερτομέου, τότε σίγουρα εκτός από το «καλά να πάθουν» θα πρέπει να πούμε ότι το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο απ’ ότι νομίζουμε.