Από το Νίκο Χαρδαλιά είχα περισσότερες απαιτήσεις. Γενικά από τους ανθρώπους που υπηρέτησαν από κάποιο πόστο τον αθλητισμό είχα παραπάνω απαιτήσεις όπως φαντάζομαι πολλοί από εσάς. Το ότι οι περισσότεροι απογοητευτήκαμε στο άκουσμα ότι «πρώτα θ’ ανοίξει η εστίαση και μετά ο αθλητισμός» το θεωρώ δεδομένο. Το ότι εξοργιστήκαμε επειδή ο αθλητισμός μπαίνει ΠΑΛΙ τελευταίος ενώ κλείνει ΠΡΩΤΟΣ, επίσης το θεωρώ δεδομένο…
Το ότι ο αθλητισμός και η εκπαίδευση είναι έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους, αλλά στην Ελλάδα τις έχουμε διαχωρίσει είναι σίγουρα κάτι που δεν καταλαβαίνουμε. Το είπε και ο υποψήφιος πρόεδρος της ΕΟΚ, Βαγγέλης Λιόλιος ότι αυτά πάνε μαζί και ότι πρέπει- τηρώντας φυσικά όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας- να δούμε πως θ’ ανοίξουν οι Ακαδημίες. Το είπε και ο Παναγιώτης Φασούλας.
Τόσο ο Λευτέρης Αυγενάκης όσο και ο Γιώργος Μαυρωτάς πέρασαν μηνύματα ότι δεν είναι καθόλου άσχημα τα πράγματα στον αθλητισμό. Ο κ.Χαρδαλιάς, με τις… ένδοξες ημέρες στον Αθηναϊκό και συμμετοχή στο βιβλίο Γκίνες, προφανώς τραβάει άλλο δρόμο.
Χωρίς να θέλω ούτε να προσβάλω ούτε φυσικά να κάνω πολιτικό παιχνίδι, με την ταπεινή μου άποψη καταθέτω ότι ο Νίκος Χαρδαλιάς είναι εκείνος που φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την «ταφόπλακα» που μπήκε στον αθλητισμό. Διότι αυτός είναι που στο υποσυνείδητο όλων των Ελλήνων περνάει την ιδέα ότι ο αθλητισμός είναι το μεγαλύτερο… κακό στον πλανήτη. Ενώ είναι υγεία. Είναι παιδαγωγική. Είναι συντροφικότητα, κοινωνικοποίηση… Και «καταφύγιο».
Θα προτιμούσα από τον επονομαζόμενο Nick Hard ένα πλάνο δράσης αλλά και προστασίας. Διότι πίσω από το αυστηρό του ύφος, το κούνημα του δαχτύλου σε ένα κόσμο φοβισμένο, αδύναμο, άνεργο κι απροστάτευτο, πολύ φοβάμαι ότι κρίνεται αδυναμία διαχείρισης της κατάστασης. Μακάρι να κάνω λάθος… Αλλά όταν οι απαγορεύσεις είναι ο αποκλειστικός τρόπος διαχείρισης, πολύ φοβάμαι ότι αποτελεί ομολογία αδυναμίας.
Θα χαρώ να διαψευστώ, εννοείται. Όμως οφείλω να καταθέσω την άποψή μου.
Δε μπορεί ο αθλητισμός να είναι ουραγός. Και ούτε ωφελεί σεκάτι να κάτσουμε αυτή τη στιγμή και να μαλώνουμε με τους ανθρώπους της εστίασης επειδή θα… ανοίξουν πρώτοι. Κι αυτοί έχουν τραβήξει πολλά και μακάρι να μην υπάρξουν χειρότερα. Σημασία έχει να βρίσκουμε λύσεις και να καταθέτουμε προτάσεις, όχι να τα βάζουμε με άλλους κλάδους.
Κι ένα τελευταίο. Ο υπογράφων αλλά και το basketblog.gr στο σύνολό του, από την ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ήμασταν αν όχι οι μόνοι σίγουρα οι ΛΙΓΟΙ που σταθήκαμε στο πλευρό των ανθρώπων των εθνικών κατηγοριών. Που τους αναζητήσαμε για να προβάλλουμε τους προβληματισμούς τους και να δει ο κόσμος την αθέατη πλευρά της όλης κατάστασης. Και φυσικά εξακολουθούμε να είμαστε.
Υπό αυτό το πρίσμα φαντάζομαι ότι συμφωνούν άπαντες μαζί μου ότι για την τραγική οικονομική κατάσταση δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνος ο COVID. Απλώς, δυστυχώς για όλους μας, ήρθε και μετάλλαξε την έλλειψη στοιχειωδών κανόνων σε αδιέξοδο.
Θεωρώ δεδομένο ότι όλοι εκείνοι που φωνάζουν για την επιβίωσή τους και φυσικα ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ μαζί τους, θα πρωταγωνιστήσουν ώστε να μπει ένα τέλος στο μπάχαλο που εμποδίζει να λάβουν ένα επίδομα, ένα βοήθημα. Όπως παίρνουν οι περισσότεροι.