Το μπάσκετ είναι δύσκολο άθλημα αλλά όχι πολύπλοκο και το βέβαιο είναι ότι μια ομάδα, κάνοντας τέλεια τα απλά και τα αυτονόητα, θα μπει σε σωστό δρόμο και θα προοδεύει. Τα γράψαμε και σε προηγούμενες απόψεις μας: Ο Παναθηναϊκός του Ρικ Πιτίνο είναι μια ομάδα που κάνει… τέλεια τα απλά πράγματα, που οι ρόλοι είναι ξεκάθαροι, που οι παίκτες έχουν αποδεχτεί όσα ζητά ο προπονητής. Και του τα δίνουν.
Μια εικόνα μου έμεινε στο Μιλάνο (πέρα φυσικά από την απίστευτη εμφάνιση του Νικ Καλάθη): Ο παθιασμένος πανηγυρισμός του Κιθ Λάνγκφορντ μετά από σπουδαία άμυνα που έβγαλε επάνω στον Μάικ Τζέιμς. Σε 138 αγώνες στην Ευρωλίγκα έχει μοιράσει μόλις 23 τάπες, δηλαδή κάτι σαν 0,2 κατά μέσο όρο. Όσοι θυμούνται τη φάση, τον τρόπο με τον οποίο διάβασε τις κινήσεις του εκρηκτικού Τζέιμς, δύο φορές του απαγόρευσε να περάσει και τελικά του έριξε και την τάπα, θα καταλάβουν. Ο Λάνγκφορντ ένας φύσει επιθετικός παίκτης, λύσσαξε να παίξει άμυνα στον Τζέιμς και μετά το άριστο αποτέλεσμα πανηγύρισε σαν τρελός…
Είναι πολύ όμορφο να είσαι σκόρερ αλλά ακόμα καλύτερο να είσαι νικητής. Ο Παναθηναϊκός του δευτέρου μέρους πήρε ενέργεια και αυτοπεποίθηση από την άμυνά του. Όταν μπήκαν στην εξίσωση και οι φόργουορντ- ειδικά ο Τόμας που αποδεικνύεται βαρόμετρο της ομάδας- η εικόνα άλλαξε. Ο Καλάθης κάλπαζε στο παρκέ, πηγαίνοντας με τον σωστό τρόπο να βάλει καλάθι, δημιουργώντας, παίζοντας άμυνα και παίρνοντας ριμπάουντ και όλα αυτά σε περίπου 40 λεπτά αγώνα.
Όλοι ήταν χρήσιμοι στο διάστημα που αγωνίστηκαν. ΚΙ αυτό έχει πετύχει ο Ρικ Πιτίνο.
Ο σπουδαίος Αμερικανός προπονητής διδάσκει μπάσκετ και όχι συστήματα. Δεν εννοούμε ότι παίζει στην τύχη. Ξεκαθαρίζουμε ότι ο Πιτίνο ζητά κίνηση απ’ όλους, γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, να ανιχνεύουν καταστάσεις (π.χ το διάβασμα επάνω στον Τζέιμς), να κάνουν στοχευμένες επιθέσεις. Από την άμυνα αρχίζουν όλα, όπου κι εκεί ο Παναθηναϊκός παίρνει σπουδαίο βαθμό και την αξιοποιεί για να βελτιώσει την επίθεσή του.
Μια σύγκριση μόνο στα πεπραγμένα των 6 τελευταίων αγωνιστικών, όσο διαρκεί το σερί και των προηγούμενων 22 τα λέει όλα. Κι αυτό ακριβώς σας παρουσιάζουμε για να έχετε μια καλύτερη εικόνα.
Βλέπετε σημαντικές διαφορές. Ευδιάκριτες, ξεκάθαρες. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα των 22 αγωνιστικών. Πλέον ο καθένας κάνει αυτά που μπορεί και όχι αυτά που… υπαγορεύει το σύστημα. Για να βγει το σύστημα θα πρέπει να μπορούν οι παίκτες να το ακολουθήσουν. Η «καταιγίδα» πληροφοριών έμπλεξε την κατάσταση. Θα πρέπει να μπορούν οι παίκτες να υπηρετήσουν το σύστημα, καθώς το σύστημα σίγουρα δεν υπηρετεί τους παίκτες. Ο Ρικ Πιτίνο απλώς τους εξηγεί και τους καθοδηγεί πως θα παίξουν καλύτερα και όχι πως θα παίξουν το σύστημα, ανεξάρτητα από τις ατομικές ικανότητες.
Ο Παναθηναϊκός έκανε το 6/6 και πάτησε στα πλέι οφ. Στην πορεία βελτιώθηκε εντυπωσιακά και έχτισε το μέλλον του με αποτέλεσμα να μην εξαρτάται από αποτελέσματα άλλων παρά μόνο από τα δικά του.
Όμως όπως είχα ξαναγράψει, τα πλέι οφ δεν είναι το αποκλειστικό ζητούμενο. Ο Παναθηναϊκός απείχε αρκετά από ό,τι οριζόταν ως «ομάδα». Πλέον πρεσβεύει σε απόλυτο βαθμό την έννοια. Και θα ισχύει αυτό ακόμα κι αν κάνει 0/2 ο Παναθηναϊκός στο τέλος και δεν περάσει στα πλέι οφ.
Και ο Ρικ Πιτίνο αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι 7 χρόνια μετά την αποχώρηση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, είναι ο μόνος προπονητής που αξίζει να του δώσεις τα κλειδιά της ομάδας και εν λευκώ να του ζητήσεις να «χτίσει» για τα επόμενα χρόνια.
Παρακαλούνται- και ξέρουν αυτοί- όσοι έλεγαν διάφορα μετά τις ήττες στο Κάουνας και το Τελ Αβίβ, περί… τουρίστα ή σχολίαζαν αρνητικά και διακωμωδούσαν τις δηλώσεις του, να χειροκροτήσουν. Κάπως έτσι θα έχουν παραδεχτεί το ανοσιούργημα που διέπραξαν απέναντι σε μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του παγκοσμίου μπάσκετ. Που αν μη τι άλλο, αξίζει σεβασμό ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων.
Ξέρουν αυτοί. Και δεν αφορά σχόλια στα social media. Οψιμους «ξερόλες» αφορά.
Καλό τριήμερο.