Για να σας πω όλη την αλήθεια από το ημίχρονο κιόλας με είχαν ζώσει τα φίδια. Ο Παναθηναϊκός ήταν μπροστά με 55-50, έδινε επιθετικό ρεσιτάλ αλλά απορούσα: Μπορεί να παίξει ακριβώς έτσι για σαράντα λεπτά στην επίθεση; Μπορεί να πάρει έναν αγώνα μόνο με την επίθεσή του; Μπορεί να νικήσει παίζοντας το… μπάσκετ του αντιπάλου;
Η άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν αεροδιάδρομος. Η Χίμκι έτσι κι αλλιώς δεν ενδιαφέρεται για την άμυνά της καθώς έχει χτιστεί για την επίθεσή της. Οι «πράσινοι» πήγαν να παίξουν έναν πολύ σημαντικό αγώνα, χωρίς να ενδιαφέρονται για την άμυνα.
Είπαμε να μην φτάνουμε από το ένα άκρο στο άλλο. Είπαμε να μην παίζουμε μόνο άμυνα αλλά και επίθεση. Κι από την άλλη πλευρά, το να παίζεις μόνο επίθεση και να ξεχνάς την άμυνα επίσης δεν είναι λογικό.
Ο Παναθηναϊκός πήγε στην Μόσχα για να νικήσει παίζοντας το μπάσκετ του αντιπάλου; Απίστευτο; Και δεν κατάφερε σε κανένα σημείο να αλλάξει το παιχνίδι του, να αλλάξει τον ρυθμό, να δείξει ότι είναι μια ομάδα κυρίαρχη, ικανή να επιβάλλει τα δικά της δεδομένα.
Στο δεύτερο ημίχρονο η Χίμκι σκόραρε 53 πόντους με μόλις μία εύστοχη βολή!!! Είχε 8/11 τρίποντα και 14/23 δίποντα. Η άμυνα του Παναθηναϊκού δεν υπήρχε πουθενά.
Παράλληλα όταν άρχισε να «κολλάει» και η επίθεση όλα τελείωσαν. Και στο τέλος οι παίκτες του Παναθηναικού δεν είχαν καν το μυαλό να σκεφτούν ότι δεν πρέπει να μεγαλώσει η διαφορά. Το -17 πονάει διότι έγινε από μια ομάδα με τον ίδιο στόχο.
Και άλλα πονάνε… Οι 103 πόντοι που επιβεβαιώνουν ότι οι «πράσινοι» φέτος, αμυντικά, είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Οι ρόλοι που δεν είναι ξεκάθαροι… Αλλά υπάρχει κι ένα ανατριχιαστικό γεγονός: Ο Παναθηναϊκός δέχτηκε 101 από τους 103 πόντους σε set παιχνίδι… Η Χίμκι πέτυχε μόλις ένα καλάθι στον αιφνιδιασμό κι αυτό ήταν το τελευταίο!!!