Η τακτική που έχει ακολουθήσει η Euroleague από τις πρώτες μέρες τις πανδημίας, στην καλύτερη της έκδοση κρίνεται αμφίβολη και στην πλέον ακραία, επικίνδυνη. Δυστυχώς η κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση έδειξε έλλειψη αντανακλαστικών, διστακτικότητα στις αποφάσεις, παλινωδίες σε ό,τι αφορά στο μέλλον.
Ο Μπερτομέου και οι συνεργάτες του (κυρίως ο Έντουαρντ Σκοτ κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του εκθέτει την Euroleague) επιμένουν ότι θα πρέπει να τελειώσει η διοργάνωση. Κάπου εκεί βρήκε και υποστηρικτή τον Αταμάν, ο οποίος… έτσι έπρεπε να πει για να μην τον κατηγορήσει κάποιος ότι «πιέζει» να λήξει η σεζόν με την ομάδα του πρώτη.
Ειδικά από τη στιγμή που η FIBA παρουσίασε πλάνο για το BCL (το οποίο βέβαια δεν μπορεί να ακολουθήσει η Euroleague καθώς δεν έχει ξεκαθαρίσει η οχτάδα) αλλά και για τις υπόλοιπες διοργανώσεις της, στην Euroleague πασχίζουν να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Με διαρροές στον Τύπο και ειδικά στους media partners, με προτάσεις ανεφάρμοστες και μέχρι ενός σημείου… αστείες!!! Έστω κι αν δεν είναι ώρα για αστεία.
Ας δούμε λοιπόν κάποια πράγματα…
Πως μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι σε όλες τις χώρες, την ίδια χρονική στιγμή θα παρουσιαστούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις και συνθήκες, από πλευράς υγείας και ασφάλειας ώστε να αρχίσουμε;Πως μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι οι Αμερικανοί παίκτες, που ήδη βρίσκονται στην πατρίδα τους, θα μπορέσουν να ταξιδέψουν και να επιστρέψουν στις ευρωπαϊκές τους βάσεις και να ξαναρχίσει η διοργάνωση;
Πως είναι δυνατόν αυτή τη στιγμή, που δεν ξέρει κανείς πόσο θα διαρκέσει αυτή η ιστορία, ο Μπερτομέου και οι συνεργάτες του να θεωρούν εφικτό το να υπάρξει συνέχεια στην διοργάνωση; Προσέξτε: Έχουμε 6 αγωνιστικές. Με 9 αγώνες η κάθε μία, άρα σύνολο 54 αγώνες για το τέλος της Κανονικής Περιόδου. Πάμε και στα Πλέι Οφ, με μίνιμουμ τρεις αγώνες και μάξιμουμ πέντε σε κάθε ένα από τα τέσσερα ζευγάρια άρα από 12 ως 20 αγώνες. Επομένως φτάνουμε τους 66 μίνιμουμ και 74 μάξιμουμ. Και τέσσερις αγώνες το φάιναλ φορ; Καταλήγουμε σε 70 μίνιμουμ και 78 μάξιμουμ.
Σε έναν τέτοιο αριθμό αγώνων, με δεδομένο ότι οι παίκτες που θα ταξιδέψουν σε άλλες χώρες θα πρέπει να μπουν 14 μέρες σε καραντίνα! Και δεν θα κάνουν και άλλες τέσσερις- έξι εβδομάδες (το μινιμουμ που αναφέρουν οι γυμναστές ώστε να μην έχουμε απανωτούς τραυματισμούς) προετοιμασία; Πάμε λοιπόν, στην καλύτερη περίπτωση στους δύο μήνες!!! Σα να λέμε ότι (στην πιο αισιόδοξη πρόβλεψη) οι αγώνες θα αρχίσουν στα τέλη του Ιουνίου.
Η διεξαγωγή τόσων αγώνων (που αναφέραμε παραπάνω) σε δύο γήπεδα της ίδιας πόλης, που ακούστηκε επίσης όπως και «μοιράστηκε» σε φιλικά ΜΜΕ, από μόνη της ηχεί ως ανέκδοτο και καλό θα ήταν και για αγωνιστικούς λόγους και για λόγους ασφάλειας και δημόσιας υγείας, αλλά και πρακτικούς/οικονομικούς να μην την αναλύσουμε. Είναι ανεφάρμοστη και αστεία ως ιδέα. Και είναι σίγουρο ότι στη φάση που βρισκόμαστε τέτοια αστεία είναι μάλλον κακόγουστα.
Πως ακριβώς θα… στριμωχτούν σε φουλ δράση κάθε εβδομάδα τόσοι αγώνες (οι παραπάνω αριθμοί είναι ενδεικτικοί) με τις λύσεις που προτείνει ή… ονειρεύεται τουλάχιστον η Euroleague και με τους παίκτες να είναι σε απραξία επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα; Τα πράγματα αυτά δεν γίνονται, απλά!
Συμπερασματικά, ενώ όλοι ευχόμαστε να φτάσουμε σ’ ένα σημείο και να ξαναδούμε αγώνες (αφού πρώτα βέβαια ξεπεράσουμε αυτό που περνάμε τώρα) εν τούτοις οι λύσεις/προτάσεις που παρουσιάζει η Euroleague είναι μάλλον ανεφάρμοστες. Και περισσότερο φανερώνουν την… επικοινωνιακή της βιασύνη να «απαντήσει» στο BCL.