Η αλήθεια είναι ότι δεν κράτησα…αποστάσεις από την πρόσφατη περιπέτεια και την «επίθεση» στον Θανάση Αντετοκούνμπο αλλά και το post υποστήριξης του αδερφού του στο Instagram. Αντιθέτως περίμενα να περάσει λίγος καιρός και να καταθέσω τις σκέψεις που έκανα όλο εκείνο το διάστημα όπου η κατάσταση είχε ξεφύγει. Από τη μία παραληρηματικά post ρατσισμού (υπήρξαν κι αυτά) κι από την άλλη, ευτυχώς οι περισσότεροι, έριχναν το ανάθεμα σε όλους εκείνους που διαχωρίζουν τους ανθρώπους αναλόγως του χρώματος του δέρματος ας πούμε…

Προβληματίστηκα αρκετά. Όχι για την συμπεριφορά των ρατσιστών, τους οποίους έτσι κι αλλιώς έχω βγάλει από τη ζωή μου και το μυαλό μου αποφεύγοντας συνειδητά την οποιαδήποτε σκέψη προς εκείνους, προς τα λεγόμενα ή τις πράξεις τους για να μην «δηλητηριάσω» την ψυχή μου και τη σκέψη μου.
Εκείνο που πραγματικά με προβλημάτισε ήταν η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ των περισσοτέρων ΜΜΕ, που αίφνης ανακάλυψαν την Αμερική κι έσπευσαν με μπροστάρηδες τα αδέρφια Αντετοκούνμπο να διατυμπανίσουν την δημοκρατικότητα και την φιλανθρωπία τους.

Προφανώς μιλάμε για τα ίδια ΜΜΕ που δύο εβδομάδες πριν το θλιβερό συμβάν με τον Θανάση και το post συμπαράστασης του Γιάννη που έγινε viral δεν είχαν ασχοληθεί καν με την καταγγελία ρατσιστικής επίθεσης σε παίκτη από προπονητή σε αγώνα Γ’ Εθνικής.

Το «γιατί» το αφήνω στην κρίση σας. Για εμένα η απάντηση είναι ότι ο Αντετοκούνμπο «πουλάει» γι’ αυτούς ενώ ο κατακαημένος που παίζει στην Γ’ Εθνική, στα τοπικά ανά την Ελλάδα, δεν πρόκειται να «πουλήσει». Ούτε «κλικ» θα τους δώσει, ούτε comment flame θα προκαλέσει και φυσικά δεν πρόκειται να μας δώσει κάτι για να το βγάλουμε και σε ραδιοφωνική εκπομπή. Κάπως έτσι και με τον περισσότερο κόσμο στο απέραντο «σύγχρονο καφενείο» των social media. 

Τι θέλω να πω; Αλήθεια, θα πρέπει κάποιος να είναι διάσημος για να ασχοληθούμε με το αν πέφτει θύμα ρατσιστικής επίθεσης; Θα πρέπει να παίζει στο ΝΒΑ ή στον Παναθηναϊκό ή σε οποιαδήποτε μεγάλη ομάδα και να βρίσκεται στην επικαιρότητα; Δεν θα πρέπει να καταδικάζουμε όσους δηλητηριάζουν την κοινωνία μας, τον αθλητισμό, τα γήπεδά μας και διαχωρίζουν τους ανθρώπους;

Να υποθέσω ότι αν τα αδέρφια Αντετοκούνμπο δεν είχαν την δυνατότητα να φτάσουν τόσο ψηλά και έμεναν δύο καλοί και φιλότιμοι παίκτες σε επίπεδο Α2 ή Β’ Εθνικής και αντιμετώπιζαν ρατσιστικά συνθήματα σε γήπεδα που αγωνίζονταν, δεν θα τους δίναμε σημασία;

Αλήθεια, όσοι βγάζουν την ανωτερότητά τους και – ορθώς μεν, επιδερμικά δε- καταδικάζουν τον ρατσισμό, έχουν επιχειρήσει να κάνουν ρεπορτάζ στις εθνικές κατηγορίες ή στα τοπικά σε όλη την Ελλάδα προκειμένου να διαπιστώσουν αν κάποια παιδιά που προέρχονται από άλλη χώρα αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα; Η για να ασχοληθούμε θα πρέπει αναγκαστικά να γίνει επίθεση σε κάποιον που παίζει στους Μιλγουόκι Μπακς ή στον Παναθηναϊκό;

Τον ρατσισμό πρέπει να τον καταδικάζεις όπου κι αν βρίσκεσαι, όπου κι αν παρουσιάζεται. Εφόσον διαχωρίζεις την ρατσιστική επίθεση στον Αντετοκούνμπο από την αντίστοιχη στον κατακαημένο της Γ’ Εθνικής, ούτε κάτι σοβαρό προσφέρεις, ούτε φυσικά ασχολείσαι με την ουσία του προβλήματος.

Απλώς λόγω της φήμης του Γιάννη και του Θανάση θα πάρεις μερικά like παραπάνω στο Facebook και κάμποσα κλικ στο site σου. Αν αυτό σε εκφράζει, πάω πάσο. Εμένα πάντως όχι…

Κι ακόμα αναζητώ με εξαίρεση δύο τρία μπασκετικά sites πόσοι ασχολήθηκαν με την ρατσιστική επίθεση που έγινε σε αγώνα Γ’ Εθνικής λίγο πριν το περιστατικό με τους Αντετοκούνμπο. Να πάρουν τηλέφωνο και τις δύο πλευρές να μάθουν αν συνέβη ή όχι.Δεν βολεύει. Ούτε είναι τόσο απλό όσο το να βάζεις μια φωτογραφία για να μαζεύεις like.

Και ο αντίστοιχος «Αντετοκούνμπο» της Γ’ Εθνικής, ή της Β’ ή της ΕΣΚΑ θα πρέπει να συμβιβάζεται με το ότι δεν έγινε διάσημος! 

Καλή τύχη.