Μετά την ήττα στην Κωνσταντινούπολη και την απογοητευτική εμφάνιση, κυρίως, ο Παναθηναϊκός έφτιαξε την ψυχολογία του με τη νίκη του απέναντι στον Ολυμπιακό. Σ’ έναν αγώνα που δεν είχε θέλξει με την απόδοσή του, αλλά σίγουρα ένα νικηφόρο αποτέλεσμα απέναντι στον «αιώνιο αντίπαλο» είναι χρήσιμο και επηρεάζει θετικά την αυτοπεποίθηση των παικτών.

Κόντρα στην Μπαρτσελόνα οι «πράσινοι» θα έπρεπε να αποδείξουν κάτι συγκεκριμένο: Ότι μέσα από την σκληρή διαδικασία της Ευρωλίγκας έχουν το κίνητρο, τη διάθεση να βελτιώσουν το αγωνιστικό τους προφίλ και να αναζητήσουν τα όριά τους. Μέχρι που μπορούν να φτάσουν δηλαδή. Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο Παναθηναϊκός (όπως και ο Ολυμπιακός) δεν είναι στα φαβορί για φάιναλ φορ. Διαθέτει όμως καλή ομάδα, με έμπειρους παίκτες κι εφόσον όλοι κάνουν μια μικρή υπέρβαση ατομικά, ίσως υπάρξει και αποτέλεσμα σε ομαδικό επίπεδο. Πάμε παρακάτω όμως, διότι για να επιτευχθεί αυτό που αναφέρω και μάλιστα απέναντι σε μια ομάδα όπως η Μπαρτσελόνα, που ελάχιστη σχέση έχει με την πετυχημένη εποχή Πασκουάλ αλλά και με την εντελώς «αστεία» τελευταία διετία, θα πρέπει να γίνουν συγκεκριμένα και στοχευμένα πράγματα.

Το πρώτο, να διαβάσουν το παιχνίδι ιδανικά, προκειμένου να επιβάλλουν (και με την αύρα του ΟΑΚΑ μάλιστα) τα πλεονεκτήματά τους. Το δεύτερο, να παίξουν την άμυνα που ΠΡΕΠΕΙ κι έτσι εκτός από την αυτοπεποίθηση να φτιάξουν και την επιθετική τους ισορροπία. Το τρίτο, να είναι προσεκτικοί στα ριμπάουντ καθώς η Μπαρτσελόνα ήρθε στο ΟΑΚΑ με μέσο όρο 13 επιθετικά ριμπάουντ ανά αγώνα κι αυτό μπορούσε να προκαλέσει ζημιά. Επίσης να «χαλάσουν» την δημιουργία των Καταλανών που πριν τον αγώνα είχαν 19 ασίστ και 12 λάθη κατά μέσο όρο. Και καταλήγοντας, να μη σταματήσουν ούτε στιγμή να προσπαθούν και να είναι πάντα έτοιμοι να «απαντήσουν» στα ερωτήματα της αντιπάλου, έχοντας συμμετοχή όσο το δυνατό περισσότεροι παίκτες.

Η Μπαρτσελόνα στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα έμεινε εκτός ρυθμού. Ο Παναθηναϊκός «κατέβασε» μια ομάδα από τους 82 πόντους μέσο όρο στους 70 (μάλιστα είχαν 58 οι Καταλανοί στο 35’) και την υποχρέωσε να σουτάρει άσχημα (3/6 τρίποντα ο Κούριτς και 0/9 οι υπόλοιποι). Χάλασε την δημιουργία της περιορίζοντάς την στις 12 ασίστ (όσα λάθη είχε δηλαδή) δεν επέτρεψε ριμπάουντ στην ρακέτα του και ταυτόχρονα… τιμώρησε την Μπαρτσελόνα με το όπλο της: Τα 16 επιθετικά ριμπάουντ του Παναθηναϊκού (μόλις 6 η Μπαρτσελόνα) έδωσαν λύσεις, κατοχές και αυτοπεποίθηση κυρίως όμως ανέδειξαν την διάθεση των «πρασίνων». Δεν είναι μυστικό άλλωστε ότι το ριμπάουντ συνδέεται απόλυτα με την διάθεση. Ακόμα και μετά το επιθετικό κρεσέντο του Κούριτς που οδήγησε σε σερί 10-0 και σε ισοφάριση (42-42) οι «πράσινοι» αντέδρασαν με ηρεμία και έχτισαν νέο προβάδισμα.

Από τα πλέον θετικά ήταν η «επιστροφή» του Στεφάν Λάσμε, το τρομερό πρώτο ημίχρονο του ΝτεΣόν Τόμας, η καταλυτική παρουσία του Ντίνου Μήτογλου στο τελευταίο δεκάλεπτο, η σοβαρότητα και ωριμότητα του Ματ Λοτζέσκι αλλά και το ότι ο Νικ Καλάθης ακόμα κι όταν είναι άστοχος επιθετικά (1/9 σουτ) βοηθάει σε άλλους τομείς όπως τα ριμπάουντ (9) και φυσικά οι ασίστ (12 όσες όλη η Μπαρτσελόνα).

Η ουσία είναι ότι με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή με καλή άμυνα, διεκδίκηση κάθε μπάλας, ομαδική δουλειά, έλεγχο των ριμπάουντ και διάβασμα του παιχνιδιού, μια ομάδα μπορεί να προχωρήσει. Κι αν ο Παναθηναϊκός εξακολουθήσει να αξιοποιεί αυτές τις σταθερές σίγουρα το αγωνιστικό του προφίλ θα γίνει πιο ελκυστικό καθώς θα λειτουργεί η ομάδα υπό αξιόπιστη βάση.