Και κόντρα στην Ρεάλ ήταν ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε άλλο επίπεδο. Όχι σε εκείνο, πάντως, που ανήκει η Ρεάλ. Οι «πράσινοι» δεν είναι κακή ομάδα.
Φυσικά και δεν μπορείς να την πεις κακή ομάδα. Όμως σίγουρα δεν ανήκει στο πρώτο γκρουπ δυναμικότητας. Και σίγουρα έχει απόσταση από τις ομάδες που στοχεύουν στο φάιναλ φορ.
Δεν είναι κακό αυτό που αναφέρω ούτε και υποτιμητικό. Αρκεί όμως να γνωρίζεις που πας, τι μπορείς να κάνεις και που μπορείς να φτάσεις. Υπό τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, με το rotation να βρίσκεται στους 7-8 παίκτες και με 4 από τους 7 ξένους να μην έχουν μπει στο πνεύμα, οι «πράσινοι» δεν μπορούν να περιμένουν κάτι παραπάνω.
Την λογική δεν μπορείς να την ξεγελάσεις, Μπορεί να νικήσει ο Παναθηναϊκός κάποιους μεγάλους αγώνες. Παίκτες με εμπειρία και ποιότητα διαθέτει. Αν όμως θέλει έναν στόχο παραπάνω από την οχτάδα θα πρέπει να προχωρήσει σε συγκεκριμένες κινήσεις. Προσωπικά έχω γράψει ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν γκαρντ (περισσότερο στον άσο, δημιουργό) κι έναν ψηλό (για σημείο αναφοράς). Και φυσικά να κάνει ξεσκαρτάρισμα στο ρόστερ καθώς δεν υπάρχει ομάδα που:
-Να έχει τόσο μεγάλη εξάρτηση, δημιουργικά και παραγωγικά από έναν παίκτη (Καλάθης)
-Να διαθέτει 7 ξένους και οι τέσσερις να βρίσκονται ουσιαστικά εκτός ρόστερ.
-Να δέχεται κατά μέσο όρο 15 πόντους ανά αγώνα από τα επιθετικά ριμπάουντ του αντιπάλου
-Να μην έχει σημείο αναφοράς μέσα στην ρακέτα και να βασίζεται στο επιθετικό ταλέντο των σουτέρ του.
-Να έχει σταθερά rotation 7-8 παικτών το τελευταίο διάστημα.
Εδώ υπάρχουν δύο λύσεις: Η μία είναι να προχωρήσει σε δύο αλλαγές αλλά τίθεται ένα ακόμα ζήτημα. Εχει να κάνει με το αν βρίσκονται παίκτες κατάλληλοι αυτή την εποχή.
Η άλλη είναι, εφόσον δεν υπάρχει θέμα αλλαγών (το λέει και ο Πιτίνο) να εμπιστευτεί ο κόουτς περισσότερο το υπάρχον υλικό. Αν δεν γίνουν αλλαγές, τότε δεν υπάρχει λόγος να κλείνει το rotation.