Ας αρχίσουμε από το γεγονός που πρέπει να δώσουμε την περισσότερη προσοχή: Να ευχηθούμε στον Γιάννη Αθηναίου να του περάσει σύντομα ο πόνος. Να είναι γερός και δυνατός κυρίως ψυχολογικά. Δεν πιστεύω ότι εμείς μπορούμε να καταλάβουμε τι περνάει ο Γιάννης, πως αισθάνεται τι πόνο έχει σωματικά και ψυχολογικά.
Ήταν έτοιμος για το Παγκόσμιο, όνειρο ζωής, είχε πάρει μια μεγάλη μεταγραφή και μετά από 18 δευτερόλεπτα σε ένα φιλικό προετοιμασίας χτύπησε σοβαρά. Μόνο όποιος το έχει περάσει μπορεί να καταλάβει. Όπως π.χ. ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος που έσπευσε με ένα συγκινητικό όσο και ρεαλιστικό μήνυμα να θέσει το θέμα στην πραγματική του διάσταση.
Ο Αθηναίου, απ’ όσο γνωρίζω, θα ήταν σίγουρα στην 12αδα ανεξαρτήτως της εξέλιξης στο θέμα Σλούκα. Το τεχνικό τιμ τον ήθελε για το συγκεκριμένο τουρνουά, περισσότερο από τον «πολεμιστή» Κόνιαρη (που έχει το μέλλον μπροστά του) ακριβώς επειδή μπορούσε να παίξει και στο «2». Γι’ αυτό άλλωστε προτιμήθηκε και από τον πιο έμπειρο σε υψηλές παραστάσεις, Βαγγέλη Μάντζαρη που καλύπτει μόνο το «1».
Ο Βαγγέλης πλέον είναι μέσα στην 12άδα και καλείται με την εμπειρία του να βοηθήσει όσο μπορεί. Και έχει τη διάθεση να το κάνει, ανεξάρτητα από το τι λένε δεξιά κι αριστερά. Αυτά έλεγαν και για τον Αθηναίου και μόλις χτύπησε τον… θυμήθηκαν για τα like στον θαυμαστό κόσμο των social media.
Πάμε παρακάτω τώρα προκειμένου να ασχοληθούμε με το «Ακρόπολις», όπου κατά την ταπεινή μου άποψη όποιος έβγαλε συμπεράσματα, θα πρέπει να το ξανασκεφτεί. Στον πρώτο αγώνα με τους Ιταλούς, ο τραυματισμός του Σλούκα (1’45’’ είχε παίξει) δεν μας επέτρεψε να δούμε κάτι: Το κομμάτι του παιχνιδιού του Σλούκα στην Εθνική που είναι πολύ σημαντικό… Που δεν το είδαμε σε κανέναν αγώνα.
Κόντρα στους Τούρκους είδαμε πολλά ψηλά σχήματα, με τον Μπουρούση εκτός (ο αρχηγός είναι επίσης πολύ σημαντικός) και στον τελευταίο αγώνα, τον πιο δύσκολο, με τους Σέρβους είχαμε εκτός τον Σλούκα, τον Παπαπέτρου, τον Παπανικολάου αλλά και τον Αθηναίου…
Οι γκαρντ ήταν λίγοι… Τα σχήματα ήταν παράξενα άρα κάπως παράξενο έγινε και το παιχνίδι μας. Βεβαίως υπήρχαν και κάποια αξιοσημείωτα τρικ με τον Γιάννη να παίζει τεσσάρι στην άμυνα και δυάρι στην επίθεση και τον Θανάση να κάνει το αντίθετο.
Έλειπαν οι Παπανικολάου και Παπαπέτρου που ανοίγουν χώρους στον Γιάννη… Έλειπε ο Σλούκας που είναι ο μοναδικός γκαρντ ο οποίος μπορεί να φτιάξει δική του φάση.
Ειλικρινά, πιστεύει κάποιος ότι δεν είναι έτοιμο το τεχνικό τιμ για καταστάσεις που οι αντίπαλοι θα «κλείνουν» τον δρόμο στον Γιάννη; Μα αυτό το περιμένουν όλοι… Επίσης με εξαίρεση ένα διάστημα με τους Ιταλούς δεν είδαμε καθόλου την περίφημη πιεστική άμυνα που περιμένουμε από την Εθνική… Και βέβαια δεν είδαμε το άλλο δυνατό χαρτί, που είναι Καλάθης και Σλούκας μαζί στο παρκέ…
Ας μη βιαζόμαστε. Κι ας μην βγάζουν ορισμένοι τα προσωπικά τους επάνω στον προπονητή και τους παίκτες. Η εικόνα τους διέψευσε. Η εικόνα του ΟΑΚΑ στις τρεις μέρες του τουρνουά λέει πολλά… Ναι, ήρθαν κυρίως για τον MVP του ΝΒΑ. Όμως ήρθαν και για την Εθνική που εκφράζει ό,τι πιο υγιές αυτή την στιγμή στο ελληνικό μπάσκετ. Ας μην την δηλητηριάσουμε κι αυτή με τα… προσωπικά.
Κι επίσης αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους για την βράβευση των παιδιών που βοήθησαν στα παράθυρα και οδήγησαν την Εθνική στο Παγκόσμιο. Γιατί είναι μέλη της Εθνικής. Δεν έπαψαν ποτέ να είναι.