Ο καθένας ορίζει τη ζωή του όπως θέλει. Και είμαι, προφανώς, ο τελευταίος που θα πω (ή πολύ περισσότερο θα επιβάλλω) στον Θοδωρή Παπαλουκά ή σε οποιονδήποτε άλλον από τις παλιές δόξες του ελληνικού μπάσκετ, τι θα κάνει, τι θα επιλέξει κι αν θα ασχοληθεί με κάτι.
Ακουσα προσεκτικά όσα είπε στην ΕΡΤ. Πολύς κόσμος ενθουσιάστηκε. Προσωπικά απογοητεύτηκα. Στο σημείο που ο Θοδωρής Παπαλουκάς είπε ότι «δεν χρειάζεται να είναι κάποιος παίκτης αλλά ένας τεχνοκράτης» σε ό,τι αφορά στην ηγεσία του μπάσκετ, διαπίστωσα ότι ο ίδιος μένει μακριά από κάθε τέτοια ευθύνη.
Αφενός μεν δεν κατάλαβα πως προσδιορίζεται ο τεχνοκράτης που θα πάρει τα ηνία. Αφετέρου στις άλλες Ομοσπονδίες ηγούνται παλιοί παίκτες κι εμείς τους φέρνουμε ως παράδειγμα για να αντικαταστήσουμε τον Γιώργο Βασιλακόπουλο. Δεν ξέρω, πραγματικά. Εκείνοι πάνε ανάποδα ή εμείς ετοιμαζόμαστε να τους πιάσουμε κορόιδα;
Υπάρχει και κάτι άλλο που με έκανε να ανησυχήσω περισσότερο. Ο Παπαλουκάς δεν είναι ανενεργός απέναντι στο μπάσκετ. Το αντίθετο… Διατηρεί μια ακαδημία μπάσκετ και φροντίζει για το μέλλον μικρών αθλητών. Όχι για να γινουν ΛεΜπρόν ή Αντετοκούνμπο. Αλλά γιατί «πρέπει να είναι χαρούμενα τα παιδιά» όπως πραγματικά είπε. Ειλικρινά δεν έχω ιδέα πως λειτουργεί η ακαδημία του (είδα στο ενδιάμεσο της παρουσίας του μια διαφήμιση της ΕΡΤ αλλά για να είμαι ειλικρινής το θεώρησα άκομψο διότι ατυχώς μπορεί να συνδεθεί με δική του απαίτηση για να είναι εκεί) αλλά αυτή η πρόταση με πείθει- ως καλοπροαίρετο άνθρωπο- ότι δεν την βλέπει αυστηρά σαν επιχείρηση. Σαν εισπρακτική.
Όταν λοιπόν είναι ενεργός, για ποιο λόγο δεν κάνει μια κίνηση, μαζί με παλιούς συνοδοιπόρους του, να αλλάξουν το μπάσκετ;
Με κάθε καλή διάθεση, Θοδωρή (επέτρεψέ μου) το μπάσκετ δεν θέλει τεχνοκράτες. Θέλει νέες ιδέες και αποφάσεις. Που εσύ και πολλοί άλλοι (που τουιτάρουν ασύστολα αλλά ένα βήμα μπροστά δεν κάνουν) έχετε και μπορείτε να πάρετε αντίστοιχα.
Το μπάσκετ θέλει αλλαγή νοοτροπίας. Κι εσείς μπορείτε να το κάνετε. Αν θέλετε.
Οσο όμως μένετε στην άκρη και λέτε για τεχνοκράτες ή απλώς… τουϊτάρετε τότε ο κόσμος του μπάσκετ δεν μπορεί να ελπίζει σε τίποτα. Περιμένει μια κίνηση από εσάς την οποία δεν κάνετε.
Είναι σαν να του λέτε να πάψει να ελπίζει.
Όταν δεν μπορείτε (όπως λένε πολλοί) ή δεν θέλετε (όπως κατάλαβα απ’ όσα είπες) ΕΣΕΙΣ ΕΙΔΙΚΑ, τότε από πού πρέπει να περιμένουμε κάτι;
Από έναν τεχνοκράτη;