Διαβάσαμε τις αποφάσεις του ΔΣ του ΕΣΑΚΕ, μελετήσαμε και τα κριτήρια συμμετοχής, διασκεδάσαμε (πικρά…) για μια ακόμα φορά με πολλά γεγονότα που συνέβησαν, απορήσαμε για το πώς είναι δυνατόν να λείπει ο «δεύτερος πόλος» και τελικά να παραμένει τοξικό το περιβάλλον.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι από την αρχή: Καμία διάθεση να γκρινιάξουμε και να καυτηριάσουμε δεν έχουμε. Εμείς θέλουμε να δούμε μπάσκετ. Θέλουμε να έχουμε ένα καλό πρωτάθλημα, αξιόπιστο, φερέγγυο και ποιοτικό. Ένα πρωτάθλημα με όραμα, με στόχους και με απήχηση. Δεν πρόκειται να πέσω στην παγίδα της προπαγάνδας, κόκκινης ή πράσινης για το τι λείπει ή όχι από το πρωτάθλημα. Διότι η Basket League ήταν το μαύρο της το χάλι ακόμα και με την παρουσία του Ολυμπιακού. Παρέμεινε στο ίδιο χάλι, όταν αποχώρησε ο Ολυμπιακός. Ακόμα κι αν ήταν, τι θα άλλαζε; Θα περιμέναμε να δούμε την ίδια σειρά τελικών, στο ίδιο τοξικό περιβάλλον, με τις ίδιες εμετικές εκδηλώσεις και να ζούμε στον μικρόκοσμό μας.
Το πρωτάθλημα δεν έγινε χειρότερο (όπως λένε οι Πειραιώτες) ούτε και καλύτερο (όπως λένε οι πράσινοι) απ’ όταν έφυγε ο Ολυμπιακός. Τα ίδια χάλια παρέμεινε…Οι υπόλοιποι 12 θα έλεγαν «πρέπει να κάτσουν οι δυο τους στο ίδιο τραπέζι», που δεν κοστίζει και τίποτα. Το λες και… καθαρίζεις! Βάζεις και έναν Βασιλακόπουλο στη μέση, ως «μπαμπούλα» χωρίς όμως ποτέ να μου εξηγήσει κάποιος το εξής: Τόσες ανώνυμες εταιρείες, τόσοι επιχειρηματίες, τόσοι επενδυτές, δεν είχαν τη δύναμη να παρακάμψουν τον Βασιλακόπουλο και να φτιάξουν ένα πρωτάθλημα της προκοπής; Όχι… Ποτέ δεν σκέφτηκαν τι έκαναν ή τι δεν έκαναν οι ίδιοι!
Το παιχνίδι για το ποιος θα κυριαρχήσει, αγωνιστικά, επικοινωνιακά ανάμεσα στους δύο «μεγάλους» έκανε τα πράγματα χειρότερα. Όταν αποχώρησε ο Ολυμπιακός, τα πράγματα ήταν ήδη χάλια. Αδιόρθωτα… Μια σειρά Παναθηναϊκού- Ολυμπιακού απλώς θα έβαζε το… χαλί πάνω από το χάλι!
Η Basket League δεν έχει στόχους… Δεν έχει μέλλον έτσι. Έχει διαιωνιστεί μια κατάσταση μιζέριας, αρπαχτής, αφερεγγυότητας, ατολμίας. Μια ανησυχητική νιρβάνα. Ο καθένας είναι στον κόσμο του και όπως τον βολεύει. Και αυτή η κατάσταση απλώνεται και παρακάτω, στις μικρότερες κατηγορίες και ηλικίες δημιουργώντας ένα οικοσύστημα όπου παρασιτούν διάφοροι παράξενοι τύποι. Τους έχουμε γράψει, τους έχουμε αναφέρει κι ενώ τους ξέρετε μας ζητάτε και ονόματα.
Ειδικά για την Basket League τολμάω να πω ότι ήμουν ο μόνος που τα έγραφα και πέρσι και πρόπερσι. Όταν είχα ζητήσει, μέσα από άρθρο μου να μην μας περνούν για ηλίθιους ότι έχουμε κανονικό πρωτάθλημα, είτε οι «φανφάρες» της ΕΡΤ που μας έκαναν να πιστεύουμε ότι παρακολουθούμε ΝΒΑ (με πλήθος δημοσίων σχέσεων και καθιερωμένες συνεντεύξεις στα ίδια πρόσωπα) είτε η ανευθυνότητα των υπευθύνων που έκαναν ότι δεν έβλεπαν τι συμβαίνει.
Αποφάσισαν λοιπόν να βάλουν κριτήρια. Και ζητούν 200 χιλιάδες από κάθε ομάδα μέχρι τις 30 Ιουνίου, κατ’ αρχήν. Πόσες ομάδες μπορούν να το πετύχουν αυτό;
Και λένε ότι θα πρέπει να έχεις ξεχρεώσει τη σεζόν 2019-2020! Πιστεύω ότι και με αυτό, το γέλιο θα είναι αδιάκοπο. Το τι «παράθυρο» θα βρεθεί, δεν περιγράφεται. Μιλούν για 800 χιλιάδες προϋπολογισμό. Όλα μαζί… Μετά από την πανδημία. Με τα γήπεδα εντελώς ή μερικώς κλειστά για κάποιο διάστημα, άρα μηδέν εισιτήρια που για ομάδες όπως πχ το Ρέθυμνο ή ο Ήφαιστος είναι ανακούφιση. Ακόμα και για τον Άρη που παρά τα χάλια του, συσπειρώνει τον κόσμο του.
Μη με ρωτήσετε αν είμαι εναντίον των κριτηρίων. Φυσικά και είμαι ΥΠΕΡ. Αλλά όχι έτσι ούτε και τώρα. Και όχι με αυτόν τον τρόπο. Η Basket League θέλει… ανατίναξη και χτίσιμο από την αρχή. Διότι πολύ απλά πλέον δεν περισσεύει κανείς. Ούτε και υπάρχει η πολυτέλεια για περισσότερες απώλειες, ειδικά ανθρώπων που προτίθενται να βάλουν χρήματα. Αν δεν υπάρχει ένα σοβαρό επιχειρηματικό πλάνο, αν οι συνθήκες δεν είναι καθαρά επαγγελματικές, αν δεν τεθούν στόχοι κι αν ο σκοπός δεν είναι κοινός (παρά τις όποιες διαφωνίες που πάντα θα υπάρχουν) τότε δεν υπάρχει θέμα να συζητάμε.
Τι θέλω να πω; Πολύ απλά, ο ΕΣΑΚΕ οφείλει να κάνει προκήρυξη ενδιαφέροντος, να μπουν κανόνες συγκεκριμένοι αλλά να αφορούν ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ που επιθυμούν να παίξουν στην Basket League. Κι εφόσον ακολουθούν τους κανόνες και πληρούν τις προϋποθέσεις.
Ας παρουσιάσουν ένα επιχειρηματικό πλάνο, με κεντρικοποίηση τηλεοπτικών δικαιωμάτων για μεγάλο χρονικό διάστημα και να βάλουν όρους για μπάτζετ, για πληρωμές στην ώρα, για γήπεδο, για marketing, για ανάπτυξη και να καλέσουν ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ, επαναλαμβάνω.
Αν ο ΠΑΣ Γιάννινα, η Καρδίτσα, η Ελευθερούπολη, το Μαρούσι, το Ηράκλειο (τυχαία αναφέρονται οι ομάδες) θέλουν και μπορούν, τότε γιατί να μην έρθουν; Οποιος μπορεί να έρθει. Όποιος δεν μπορεί να φύγει…Ας γίνει κάτι λοιπόν, αρχής γενομένης από τη σεζόν 2021-2022, με συγκεκριμένα αλλά κάπως πιο… χαλαρά (και σίγουρα αυστηρότατα) κριτήρια. Ένας χρόνος είναι μπροστά για να τα φτιάξουν όλα και να δημιουργήσουν προϋποθέσεις.
Ας καταλάβουν ότι δεν περισσεύει κανείς. Ούτε και το πρωτάθλημα είναι χώρος εκτόνωσης, επιβεβαίωσης, εγωισμών και εμμονών.
Αρκετά..
Το μπάσκετ έχει ηδη στερηθεί πολλούς ανθρώπους που έβαλαν χρήματα αλλά έριξαν μαύρη πέτρα. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον και σε τέτοιες συνθήκες δεν έχει νόημα να βάλει κάποιος τα λεφτά του. Κι αν αυτοί οι λίγοι που έχουν απομείνει να ματώνουν δεν ενισχυθούν με φερεγγυότητα αλλά και νέα πρόσωπα με κίνητρο, τότε θα αποχωρήσουν. Αυτό είναι το βέβαιο… Και το μπάσκετ δεν αντέχει άλλες τέτοιες απώλειες