Ο Προμηθέας μέσα σε δύο εβδομάδες νίκησε στο ΟΑΚΑ την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό και δείχνει ικανός να διεκδικήσει τίτλους φέτος ενώ έχει ήδη κατακτήσει το Super Cup. Πως το δείχνει; Όχι μόνο με αποτελέσματα αλλά και με άλλους τρόπους όπως π.χ την ενίσχυση του ρόστερ και κυρίως την εμπιστοσύνη στον προπονητή. Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση για ένα προπονητή να έχει την άνεση και την ασφάλεια να δουλέψει κι αυτά είναι δεδομένα για τον Μάκη Γιατρά στην Πάτρα. Μόνο που για να μην υπάρχουν παρανοήσεις θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Τα έχει και του τα έδωσαν γιατί τα κέρδισε, γιατί υποστηρίζει το πλάνο. Και κάπως έτσι έχει δημιουργηθεί μια σπουδαία συνεργασία που επιφέρει αποτελέσματα.
Ο Παναθηναϊκός δεν έγινε ομαδάρα μετά την πολύ καλή εμφάνιση και τη νίκη επί της Βαλένθια, είχε κόπωση αλλά αντικειμενικά τα λάθη που έκανε στα τελευταία 70 δευτερόλεπτα δε γίνονται από ομάδα τέτοιου επιπέδου. Είτε κουρασμένη είτε ξεκούραση. Εξακολουθώ να επιμένω ότι για τον Παναθηναϊκό το μεγάλο πρόβλημα είναι ο Σέλβιν Μακ, άλλωστε η έλευσή του (αν προσέξετε) έριξε και τον Φόστερ. Οι «πράσινοι» χρειάζονται κανονικό πλέι μέικερ και η επέκταση με τον Μακ είναι λάθος. Μπορεί να αποδειχθούν λανθασμένα αυτά που γράφω, αλλά θεωρώ σκόπιμο να καταθέσω την άποψή μου.
Στη Λάρισα ο βομβαρδισμός τριπόντων στο πρώτο μέρος, η προσωπικότητα του Σμιθ και το ταλέντο του Ουέμπ (που μας αποχαιρέτησε για την Ισπανία) τιμώρησαν το άκρως προβλέψιμο, μονοκόμματο και χωρίς ιδέες μπάσκετ που παίζει η ΑΕΚ. Η Λάρισα, είναι αλήθεια, άξιζε μια μεγάλη νίκη και άρπαξε την ευκαιρία με την «Ένωση» η οποία έκανε την κίνησή της με τον Μέικον ο οποίος συνοδεύεται από εξαιρετικές συστατικές επιστολές. Το θέμα είναι ότι η ΑΕΚ πρέπει να αλλάξει τρόπο αγωνιστικής συμπεριφοράς. Κι αυτό είναι ξεκάθαρο.
Στο Μεσολόγγι, η ομάδα του Ντίνου Καλαμπάκου στον πρώτο «τελικό» που είχε μπροστά της με αντίπαλο τον Κολοσσό, πήρε μια πολύ μεγάλη νίκη. Τη δεύτερη κόντρα στους Ροδίτες. Βεβαίως η επόμενη μεγάλη πρόκληση είναι με τον Ιωνικό στη Νίκαια που είναι «τελικός» και για τους δύο. Οι αλλαγές συνεχίστηκαν (Αντόνιο Ντέιβις Τζούνιορ αντί Αμάρντι) κανείς δεν έκοψε το μπάσκετ να παίξει χόκεϊ και οι νεοφώτιστοι παλεύουν με όλες τις δυνάμεις τους. Για να είμαι ειλικρινής, ο Κολοσσός με απογοήτευσε…
Στο Λαύριο, το πιο σημαντικό το είπε ο Χρήστος Σερέλης κι εκεί κρύβεται όλη η «ψυχολογία» του αγώνα: Οι γηπεδούχοι διαχειρίστηκαν άριστα το ότι πλέον είναι φαβορί κι αυτό φάνηκε στην αντίδρασή τους όταν ο ΠΑΟΚ πέρασε μπροστά. Το Λαύριο είναι εξαιρετική και καλοδουλεμένη ομάδα και βάζει δύσκολα σε όλους. Περιμένω πάντως τον αγώνα Κυπέλλου με την ΑΕΚ όπου έχει να διαχειριστεί κι άλλα πράγματα. Στο πρωτάθλημα, μια ήττα δεν είναι τίποτα παραπάνω από «ΟΚ, προχωράμε». Στο Κύπελλο μια ήττα είναι «αποκλεισμός» και μπαίνει το τεράστιο «ΠΡΕΠΕΙ».
Επίσης θα μου επιτρέψετε να συμφωνήσω με τον Άρη Λυκογιάννη περί των βολών. Θεωρώ ότι δεν ήταν ίδια τα κριτήρια των διαιτητών. Ανθρώπινα τα λάθη, προχωράμε…Στο Περιστέρι, ο Ιωνικός άντεξε όσο μπορούσε χωρίς τον Άνταμ Σμιθ και με τον Νίκο Χουγκάζ να αποδεικνύει ότι είναι σε υψηλό επίπεδο πλέον. Αυτό που έκανε εντύπωση ήταν η πολύ καλή άμυνα των γηπεδούχων στο δεύτερο μέρος. Είναι πολύ σημαντικός ο αγώνας που ακολουθεί με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Και για τις δύο ομάδες…
Και βέβαια δε μπορούμε παρά να σταθούμε στη δημόσια τοποθέτηση όλων των παικτών υπέρ των συναδέλφων τους στις μικρότερες κατηγορίες, έστω κι αν ήρθε πολύ αργά. Για το θέμα όμως θα μου επιτρέψετε να επανέλθω μέσα στην εβδομάδα. Ήμασταν οι πρώτοι που το θίξαμε, το αναδείξαμε και το «ανοίξαμε» όσο μπορούσαμε εδώ και καιρό. Όμως το θέμα είναι πολύπλοκο και η πανδημία απλά του έριξε τη χαριστική βολή. Πιθανότατα να είναι μια μεγάλη ευκαιρία για να ξεκαθαρίσουν πολλά πράγματα και να μπουν σε μια διαφορετική βάση. Και για παίκτες και για προπονητές και για διοικήσεις, φυσικά…