Θα μου επιτρέψετε να αρχίσω από τον αγώνα της Λήμνου. Και να υπενθυμίσω σε όλους ότι ο Ήφαιστος νίκησε και θα έπρεπε να έχουμε ασχοληθεί περισσότερο με αυτό. Με το ότι κάτι καλό χτίζεται στην Λήμνο και αυτό είναι πολύ όμορφο.

Αναμφισβητητα όμως ο Αρης είναι άλλο μέγεθος. Με την υποσημείωση ότι η παρελθοντολογία και η παρελθοντολαγνεία δεν κάνουν καλό. Δεν ωφελούν. Συχνά επικαλείται το παρελθόν ο Δημήτρης Γουλιέλμος μόνο που θα μου επιτρέψει να του πω μερικά πράγματα.

1.Η ανακοίνωση που εξέδωσε μετά το τέλος του αγώνα στην Λήμνο, που ήταν ξεκάθαρα εναντίον των παικτών, είναι απαράδεκτη κατά την ταπεινή μου άποψη. Και καλό θα ήταν αν ζητούσε εκείνος «συγγνώμη» από τον κόσμο και τους παίκτες μετά απ’ αυτή την ανακοίνωση.

2.Ο Αρης δεν είναι η ομάδα του Γκάλη, του Γιαννάκη και του Σούμποτιτς ή του Ιωαννίδη. Το ότι έτυχε ο Σλαφτσάκης, ο Φλιώνης και άλλοι (με όλο τον σεβασμό στα παιδιά, ως παράδειγμα τα αναφέρω) να φορούν την ίδια φανέλα με μύθους δεν τους καθιστά ισάξιούς τους. Κι επίσης και οι ίδιοι οι παίκτες γνωρίζουν ότι δεν είναι… Γκάληδες, Αυτό…

3.Τα τελευταία χρόνια ο Αρης δεν συνδέεται και τόσο πολύ με αγωνιστικά ζητήματα. Περισσότερο για οφειλές, για ban, για εκκρεμότητες και διάφορα συναφή τον ακούς. Αυτά… Για να λείπει η παρελθοντολαγνεία. Ούτε την μπάλα στο καλάθι βάζει ούτε και χρήματα φέρνει. Αυτά χρειάζονται. Όχι οι αναφορές στο παρελθόν.

4.Για πρώτη φορά στα χρονικά ο Αρης είναι μόνος στην τελευταία θέση. Αυτό…

Συνεχίζουμε με την Λάρισα που πέτυχε μεγάλο διπλό στον Κολοσσό μετά την αλλαγή προπονητή. Μετά τη νίκη έφυγε και ο Ρέινολντς (όπως είχε εισηγηθεί ο Φραγκιάς). Παρά το… promotion που έγινε και μέσω τηλεοπτικής κάλυψης, ακόμα και ο ίδιος ο Αγγέλου γνωρίζει ότι πέρα από κάποιες ψυχολογικές ενέσεις συν το κίνητρο που πάντα έχουν οι παίκτες για να… αποδείξουν στον επόμενο προπονητή, δεν άλλαξε… άρδην την εικόνα. Προσωπικά, το έχω γράψει πολλές φορές ότι η Λάρισα είναι μια ομάδα με προοπτική να γίνει πολύ καλή αν υπάρξουν κάποιες διορθωτικές κινήσεις. Απαραίτητες για μια ομάδα που φτιάχτηκε μέσα σε… είκοσι μέρες εξαιτίας της απίστευτης «οργάνωσης» του ελληνικού πρωταθλήματος.

Οσο για τον Κολοσσό; Θα μου επιτρέψετε να πω ότι από ομάδα με τέτοιο ρόστερ δεν περίμενα να έχει ρεκόρ 3-4 σ’ αυτή τη χρονική στιγμή. Οι δύο εντός έδρας ήττες από Λαύριο και Λάρισα είναι μάλλον ανεπίτρεπτες. Κι αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν γίνεται καλά… Ο Λυκογιάννης είναι έμπειρος προπονητής και μπορεί να βρει τις λύσεις.

Το Λαύριο εξακολουθεί να ενθουσιάζει. Με ρεκόρ 5-2 φιγουράρει στην πρώτη τετράδα και έχει πάρει σπουδαία αποτελέσματα. Εχει κάνει ήδη τρεις εκτός έδρας νίκες (δύο σε Παλαιό Φάληρο επί Ιωνικού και Πανιωνίου και μία στην Ρόδο ενώ έχει χάσει στην έδρα του από τον Παναθηναϊκό όπως και στο Περιστέρι. Αγώνες που… θα έχανε έτσι κι αλλιώς.

Το ότι έχει κάνει ήδη άλματα παραμονής είναι περιττό να το αναφέρουμε. Και μπράβο τους.

Ο Πανιώνιος είναι… αχαρακτήριστος. Και μπορεί να βιάζομαι να κρίνω από την πρώτη εμφάνιση αλλά δεν κατάλαβα την μεταγραφή του Πέτροβιτς. Υπάρχουν κάποια «συν» (όπως η εμφάνιση του Καμπερίδη) αλλά όσο ο ΜακΓκιλ παίζει έτσι, ελπίδες δεν υπάρχουν. Αυτά…

Το Ρέθυμνο δεν αξίζει μόνο πολλά συγχαρητήρια αλλά ο Βαγγέλης Ζιάγκος διεκδικεί πολλά παραπάνω. Τον έχω κρίνει πολύ αυστηρά κατά το παρελθόν (και το ξέρει) αλλά πάντα ήμουν δίκαιος. Ο Ζιάγκος έχει δώσει «σκληράδα» στο Ρέθυμνο που ήδη έχει… τρελάνει κόσμο με δύο νίκες επί της ΑΕΚ και του Προμηθέα.

Ο «Crazy Hair» (όπως τον φώναζαν στο Κολέγιο) Κόνερ Φράνκαμπ είναι από τους καλύτερους παίκτες του πρωταθλήματος και μετά από πολλά χρόνια (μετά τον Γκάμπριελ για την ακρίβεια) το Ρέθυμνο βρήκε ένα λαβράκι από την Αμερικάνικη αγορά. Ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται το ρόστερ του ο Ζιάγκος είναι εξαιρετικός. Και το Ρέθυμνο παίζει για πρώτη φορά ίσως, καλή άμυνα.

Ο Προμηθέας μετά τον θρίαμβο επί του Παναθηναϊκού… ξεφούσκωσε. Συμβαίνουν αυτά μετά από μεγάλες νίκες. Και είναι η δυσκολότερη κατάσταση που έχει να αντιμετωπίσει ένας προπονητής. Να ξαναφέρει το κίνητρο στους παίκτες του μετά το… άδειασμα. Φάνηκε στο Μονακό αλλά και στο Ρέθυμνο.

Στο «Ιβανώφειο» η ΑΕΚ πέρασε με τον Λάνγκφορντ να κάνει πολύ μεγάλο παιχνίδι και μέσα σε λίγες μέρες να βάζει κι άλλη τριαντάρα. Ο 36χρονος Αμερικανός είναι απίστευτος σκόρερ κι αυτό ακριβώς αποδεικνύει στην ΑΕΚ. Βάζει την μπάλα στο καλάθι, όπως θέλει, όποτε θέλει και χωρίς να μπορείς να τον αντιμετωπίσεις. Μόνο που στα «συν» της ΑΕΚ είναι η άνοδος του Νίκου Γκίκα που προσφέρει πολλές λύσεις.

Θα μου επιτρέψετε, όμως, να σταθώ και σε κάτι άλλο στην ΑΕΚ. Δεν βρίσκω κανέναν λόγο να «χαντακώνει» τον Ρογκαβόπουλο. Πλέον αποκτήθηκε και ο Γιάνκοβιτς. Δεν μένει χρόνος (ούτως ή άλλως δεν είχε) για ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ. Μάλλον θα πρέπει να τον αφήσει να πάει κάπου να παίξει. Η γνώμη μου είναι αυτή, βέβαια.

Ο Ηρακλής είναι σκληρός, παλεύει, προσπαθεί και εφόσον δεν εμφανιστούν προβλήματα δεν θα έχει θέματα σε ό,τι αφορά στην παραμονή.

Το Περιστέρι επικράτησε του ΠΑΟΚ και πλέον βρίσκεται μόνο στην 2η θέση. Το έχω ξαναγράψει ότι αυτή η ομάδα μου αρέσει πολύ. Παίζει μοντέρνο μπάσκετ, έχει αρχές χωρίς όμως να κόβεται το ένστικτο και η πρωτοβουλία. Ο ΠΑΟΚ προσπαθεί κάτι να βελτιώσει αλλά μετά την ψυχολογική έκρηξη με την αλλαγή του προπονητή, δεν μπορεί να κρύψει τα προβλήματα.

Για τον αγώνα του Παναθηναϊκού με τον Ιωνικό δεν μπορείς να πεις και πολλά. Ο Παναθηναϊκός είχε υπηρεσιακό προπονητή (Βόβορας) και οι παίκτες… λύθηκαν κάπως όπως συμβαίνει συχνά. Μένει να δούμε που θα καταλήξουν οι «πράσινοι» στο θέμα του προπονητή.

Στον Ιωνικό που κάνει εξαιρετική πορεία, σημασία είχε η επιστροφή του Σοφοκλή Σχορτσιανίτη. Ο «Σόφο» είναι παίκτης που πάντα επικέντρωνε την προσοχή επάνω του. Και του ευχόμαστε τα καλύτερα.