Αυτά που ήθελε ο Δημήτρης Ιτούδης, κόντρα στη Μεγάλη Βρετανία τα πήρε σε πολύ μεγάλο βαθμό οπότε το τεστ ήταν πολύ χρήσιμο. Γράφει ο Νίκος Μπουρλάκης.
Η λέξη- κλειδί στην Εθνική ομάδα είναι το «πρόγραμμα». Μέσα σε αυτό ήταν να ξεκουραστεί σε έναν αγώνα ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, να πάρει σταδιακά χρόνο ο Παπαγιάννης (από τα 6 λεπτά με την Ιταλία στα 20 με τους Βρετανούς), να βρει την άνεση να «ξεσπάσει» ο Σλούκας (και το έκανε με 21 πόντους και 8/10 σουτ σε 22 λεπτά).
Ο Ιωάννης Παπαπέτρου πήρε 17 λεπτά αλλά ακόμα δεν έχει βρει ούτε πατήματα ούτε ρυθμό. Ο Ιτούδης τον άφησε σχεδόν ένα ημίχρονο για να του δώσει άνεση. Το ίδιο θα κάνει και απέναντι στους Ουκρανούς και τους Εσθονούς.
Ο αγώνας με τους Βρετανούς ήταν ο καλύτερος για τον κόουτς προκειμένου να αφήσει έξω τον Γιάννη. Το είχαν μέσα στο πλάνο τους και ήταν ό,τι έπρεπε να γίνει αυτό στον πρώτο αγώνα της εβδομάδας. Θα παίξει με τους Ουκρανούς, θα ξεκουραστεί (όπως όλοι) την Τετάρτη (7/9) και θα παίξει και με τους Εσθονούς την Πέμπτη (8/9). Έτσι και θα έχει ξεκουραστεί, θα είναι «φρέσκος» αλλά θα έχει ρυθμό κι ενέργεια.
Ο Κώστας ίσως πάρει λίγο χρόνο με τους Ουκρανούς και κάτι παραπάνω με τους Εσθονούς (αν όλα πάνε καλά) ώστε να έχει ρυθμό στο Βερολίνο και στο πρώτο νοκ άουτ.
Παρένθεση: Εκείνος που δε σταματά με τίποτα είναι ο Κώστας Παπανικολάου. Με 10 πόντους- 7 ριμπάουντ- 5 ασίστ και 4 κλεψίματα ήταν και πάλι απολαυστικός, πολύτιμος και πραγματικός αρχηγός όταν στην αρχή του αγώνα οι διεθνείς ήταν «κοιμισμένοι» (και τους ξύπνησε στον πάγκο με τις φωνές).
Ο Ιτούδης «φρεσκάρισε» τον Ντόρσεϊ και τον Καλάθη και πήρε τα καλά μαντάτα από το βάθος του πάγκου. Στα 22 λεπτά ο Λούντζης είχε 10 πόντους- 5 ασίστ, εξαιρετική παρουσία στην άμυνα και άριστα σε βαθμό ετοιμότητας. Πολύ σημαντικό για τη συνέχεια.
Όλα τα παραπάνω καθιστούν πολύ χρήσιμο τον αγώνα με τους Βρετανούς όπου βέβαια βγήκαν και κάποια «παράπονα» ειδικά από την άμυνα στο πρώτο μέρος όταν οι αντίπαλοι είχαν πετύχει 43 πόντους. Πάντως, αντικειμενικά, είναι τόσο χαμηλό το επίπεδο των Βρετανών που ακόμα κι όταν ήταν κοντά μας, στο καλάθι, στον πόντο (στο τρίτο δεκάλεπτο) δεν ενέπνεαν κάτι το απειλητικό.