Μετά τη νίκη του Ολυμπιακού στην Μόσχα γράψαμε αρκετά πράγματα που ίσως από πολλούς να εκτιμήθηκαν λανθασμένα. Δεν είχαμε κάτι… προσωπικό με τους «ερυθρόλευκους» και δεν πανηγυρίσαμε έξαλλα τη νίκη επί της ΤΣΣΚΑ. Βεβαίως και τους άξιζαν όλα τα «μπράβο» και τα πήραν δικαίως. Διότι είχαν νικήσει έναν μεγάλο αντίπαλο. Μόνο που θα έπρεπε να συνεκτιμηθούν κάποια άλλα γεγονότα.
Όπως π.χ. (αυτό που αναφέραμε κιόλας) ότι αγώνες όπως αυτοί με την πρωταθλήτρια Ευρώπης, ΤΣΣΚΑ είναι οι πιο… εύκολοι. Διότι είσαι χαλαρός. Διότι έχεις τεράστιο κίνητρο απέναντι σε μια ομάδα που αν παίξεις 100 φορές θα χάσεις στις 99. Διότι δεν έχεις να χάσεις τίποτα, στην τελική. Διότι η πίεση είναι μηδενική.
Γι’ αυτό και το πρώτο που επισημάναμε είναι η ψυχολογική ανάταση που θα μπορούσε να φέρει αυτή η νίκη στον Ολυμπιακό. Ενόψει των σερί εντός έδρας αγώνων που ακολουθούσαν.
Μέσα σε ένα 48ωρο (όσο κι αν αναγνωρίσουμε τα προβλήματα τραυματισμών και ιώσεων) όλα κατέρρευσαν. Η Μακάμπι που ήρθε στο Φάληρο μετά από μια μεγάλη νίκη (εντός, επί της Φενέρ) δεν παρουσιάστηκε απλώς πιο έτοιμη. Αλλά και πιο έμπειρη. Πιο ικανή, πιο ποιοτική.
Ουσιαστικά μέσα στο γήπεδο φάνηκε ξεκάθαρα η διαφορά επιπέδου ανάμεσα σε μια ομάδα που βρίσκεται στην τροχιά των πλέι οφ και σε μια άλλη που απέχει πολύ απ’ αυτό το σκαλοπάτι. Γιατί αυτή είναι η αλήθεια… Η νίκη του Ολυμπιακού στην Μόσχα δεν έκανε τους Πειραιώτες… φαβορί. Κι έκανε τους αντιπάλους πιο υποψιασμένους.
Και η αλήθεια είναι σκληρή. Ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να αντιδράσει στα «όπλα» της Μακάμπι. Και η εικόνα στην τελευταία περίοδο ήταν αποκαρδιωτική. Οι «ερυθρόλευκοι» απογοητεύτηκαν. Κι απ΄εκεί που έκαναν λίγα πράγματα στο γήπεδο… άρχισαν να μην κάνουν τίποτα.
Επιμένω για τον Ολυμπιακό ότι το σημαντικότερο είναι να βρει στόχο για φέτος. Μήπως και «χτίσει» κάτι για του χρόνου, για την επόμενη διετία. Για να είμαι ειλικρινής δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι με αυτό το ρόστερ μπορεί να ελπίζει σε κάτι τέτοιο.
Δεν ξέρω που ακριβώς ποντάρει ο Ολυμπιακός για να χτίσει κάτι… Στον Χαραλαμπόπουλο που αγωνίζεται στον Ιωνικό για να ψηθεί; Στον Κόνιαρη που χθες έβλεπε το ματς από τον πάγκο ακόμα και στο -20; Διότι Σπανούλης- Πρίντεζης είναι προς το τέλος. Το συμβόλαιο του Μιλουτίνοφ τελειώνει το καλοκαίρι.
Η μήπως στον Λαρεντζάκη που- θεωρητικά- μπορεί να έρθει το καλοκαίρι; Εδώ μιλάμε για υποθέσεις όχι για κάτι χειροπιαστό.
Και κάτι τελευταίο με τον Ντόρσεϊ. Είναι πολύ βολικό κι εύκολο να πέφτουν ειρωνείες για το θέμα της Εθνικής και για το λόγο που δεν ήταν στην τελική 12άδα. Ακόμα κι από άτομα που αγνοούν το ρεπορτάζ κι ακούνε μανατζεροφερέφωνα και μπερδεύουν την υπόθεση Ντόρσεϊ με εκείνη του Κουφού. Η ακόμα που αναφέρουν πληροφορίες ανακριβείς (που σύντομα θα διορθώσουν καθώς παραδέχτηκαν το λάθος τους).
Θα ήθελα μια ακόμα ανάλυση για τον Ντόρσεϊ (αν γίνεται). Γιατί δεν ασχολήθηκαν μαζί του ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός από τη στιγμή που κατέστη διαθέσιμος για την Ευρωλίγκα;
Ελληνας είναι, καλός παίκτης είναι, νέος είναι… Μια χαρά περίπτωση για το μέλλον δηλαδή. Και για να χτίσεις ομάδα.
Δεν άξιζε μια υπέρβαση;