Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν για ΑΕΚ και ΠΑΟΚ που τα κατάφεραν και πέρασαν στους «16» του Champions League. Επί της ουσίας πρόκειται για μεγάλη επιτυχία και σίγουρα είναι ένα βήμα μπροστά και για τους δύο, ειδικά για τον ΠΑΟΚ που δεν έχει την οικονομική ώθηση της ΑΕΚ από τότε που εμφανίστηκε ο Μάκης Αγγελόπουλος. Και για την ΑΕΚ όμως είναι μεγάλη υπόθεση αυτό το αποτέλεσμα, αν συνυπολογίσουμε ότι σε λίγες ημέρες θα διεκδικήσει το κύπελλο απέναντι στον Ολυμπιακό, έχοντας αποκλείσει τον Παναθηναϊκό.
Όμως στις περιπτώσεις της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ έχουμε να κάνουμε με δύο διαφορετικά μοντέλα κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να παραγνωρίσεις. Και θα κάνει μεγάλο λάθος αν το αγνοήσουν οι παράγοντες της ΑΕΚ καθώς ΔΕΝ κάλυψαν τη διαφορά των 7 πόντων από την Μπαϊρόιτ, νίκησαν με ηρωικό μπάσκετ και μπράβο στους παίκτες που το πίστεψαν και το πάλεψαν ενώ ταυτόχρονα η Στρασμπούρ πέρασε από την έδρα της Μπάνβιτ ενώ η Βενέτσια νίκησε την Εστουδιάντες στο τέλος. Αυτά ήταν τα ιδανικά αποτελέσματα για την ΑΕΚ και ευτυχώς όλα συνωμότησαν υπέρ της.
Ο ΠΑΟΚ είναι μια διαφορετική περίπτωση. Είχε ρεκόρ 1-5 και όλοι πίστευαν ότι οι θέσεις 7-8 είναι οι πιθανότερες. Ο ΠΑΟΚ όμως έκανε τρελό ντεμαράζ και με ρεκόρ 6-2 βρέθηκε στην τετράδα. Η μεγάλη του επιτυχία ήταν ότι την τελευταία αγωνιστική αρκούσε το τι θα έκαναν οι παίκτες του και κανένα άλλο αποτέλεσμα. Αποφασισμένος και με πολύ ωραίο μπάσκετ, πέρασε από την Λετονία και προκρίθηκε.
Τι γίνεται όμως; Ο ΠΑΟΚ στις δυσκολίες εμπιστεύτηκε τον προπονητή του. Εμεινε πιστός στο πλάνο, επέστρεψε ο Χαραλαμπόπουλος, έγιναν αλλαγές στις αρχικές κακές επιλογές και η ομάδα προχώρησε. Ο Κόνιαρης, ο Χαραλαμπόπουλος, ο Χρυσικόπουλος, ο Κατσίβελης, ο Μαργαρίτης, ο Ζάρας και ο Τσόχλας έχουν σημαντικό ρόλο. Ο Γκος είναι ένας σπουδαίος παίκτης που ταίριαξε στην ομάδα και της έδωσε το κατι παραπάνω και κυρίως την ηρεμία και το καλό κλίμα που δεν υπηρχε με τον Ντίλαρντ. Ο αόρατος Τρις αποχαιρέτησε ενώ ο «ωμός» Κλάσεν αντικαταστάθηκε με τον «μαχητή» Τζάκσον. Υπήρξε επιμονή και υπομονή, ο ΠΑΟΚ βελτιώθηκε και ταυτόχρονα με την πρόκριση παρουσίασε κι ένα εξαιρετικό αγωνιστικό πρόσωπο.
Στην ΑΕΚ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το «μπλέξιμο» παραμένει. Η πρόκριση ήρθε, ο τελικός κυπέλλου πλησιάζει αλλά ακόμα η ΑΕΚ δεν έχει λύσει τα θέματά της. Μπάσκετ δεν παίζει… Η μόνιμη κατάσταση ότι «φταίει ο προπονητής» αποτελεί άλλοθι για τους παίκτες. Το πλάνο για τους νέους πάει περίπατο όταν ενισχύεσαι με τον (αξιόλογο) Παναγιώτη Βασιλόπουλο τον οποίο όμως το καλοκαίρι «προσπέρασες» για να ποντάρεις στους νέους. Και τελικά φτάνεις στο σημείο να λέει ο νέος προπονητής σου ότι «δεν έχουμε γκαρντ» όταν διαθέτει στο ρόστερ ΚΑΙ τον Μωραϊτη, έναν από τους πλέον φερέλπιδες Έλληνες παίκτες! Συν το ότι γινόταν συζήτηση περί αντικατάστασης του Μάνι Χάρις (!) που βεβαια είναι ο μόνος ο οποίος μπορεί να ανεβάσει επίπεδο την ΑΕΚ. Συν το ότι ολοι οι παίκτες ξέρουν ότι θα υπάρξει προσθήκη παίκτη καθώς το θέμα «σέρνεται» εδώ και μήνες!
Η ΑΕΚ βιάζεται. Και χωρίς λόγο… Χρειάζεται ηρεμία. Στο πρόσωπο του Μάκη Αγγελόπουλου έχει βρει έναν ΣΟΒΑΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ο οποίος αποκατέστησε την φερεγγυότητά της, που της χρειαζόταν τόσο μα τόσο πολύ. Θυμηθείτε ότι πριν λίγα χρόνια βρισκόταν εκτός Basket League, χρωστούσε σε οποιον μιλούσε Αγγλικά-Ελληνικά- Γαλλικά και διάφορες άλλες γλώσσες, ηταν συνώνυμο της αφερεγγυότητας. Ο Μάκης Αγγελόπουλος αποκατέστησε την καλή εικόνα της ΑΕΚ, την έκανε πάλι φερέγγυα και δεν υπάρχει λόγος βιασύνης! Δεν υπάρχει ξεκάθαρο πλάνο. Ας το παρουσιάσουν (χωρίς να το αλλάξουν είτε με έργα είτε με εμφάνιση προσδοκιών) και ας το διατηρήσουν.
Είναι κρίμα να έχει βρει η ΑΕΚ έναν τόσο σοβαρό άνθρωπο και να μην εκμεταλλεύεται την τύχη της.