Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να γράψουμε για τον τελικό του Κυπέλλου. Για την έλλειψη ποιότητας που αντισταθμίστηκε από το θρίλερ του τελευταίου πεντάλεπτου. Για την διαιτησία, που θα μου επιτρέψετε να πω ότι ΔΕΝ στάθηκε στο ύψος της. Για την κλάση του Ζήση κατά πρώτο που αποδείχθηκε καταλύτης, μαζί με τον Ρέι για την κατάκτηση του τροπαίου. Για τον ηρωικό Κασελάκη… Για την Προμηθέα που «μεγαλώνει». Και για πολλά ακόμα, αλλά δεν θα το κάνω.
Αξίζει να μείνουμε στους νικητές. Κι αυτοί είναι οι παίκτες της ΑΕΚ που κατάφεραν να χαρίσουν στην ομάδα ένα ακόμα τρόπαιο. Το πέμπτο Κύπελλο στην ιστορία της. Και τον τέταρτο τίτλο στην εποχή του Μάκη Αγγελόπουλου. Από τον Οκτώβριο του 2014 και μετά, όταν ανέλαβε, η ΑΕΚ έχει πάρει ένα Διηπειρωτικό, ένα BCL και δύο Κύπελλα Ελλάδας.
Είναι τρομακτικό το επίτευγμα. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Αναμφίβολα, ο Μάκης Αγγελόπουλος εγγυάται για το παρόν και το μέλλον της ομάδας. Είναι εκείνος που έδωσε στην ΑΕΚ την χαμένη της αξιοπιστία. Που επανέφερε τον σεβασμό των αντιπάλων. Που έπαψε η «Ένωση» – επί των ημερών του- να αποτελεί συνώνυμο της αφερεγγυότητας και της ασυνέπειας.
Και όλα αυτά σε καθεστώς αθέμιτου ανταγωνισμού με το «κλειστό κλαμπ της Euroleague». Που ακόμα κι αν πάρει το πρωτάθλημα στην Ελλάδα, δεν θα παίξει εκεί η ΑΕΚ. Παρόλ’ αυτά ο Αγγελόπουλος απαντά με μεταγραφές που ταιριάζουν σε ομάδες Euroleague (πχ Λάνγκφορντ, Ματσιούλις, Σαντ Ρος, Χάρις, Χάντερ, Πάντερ, Σλότερ μερικά από τα ονόματα) και συνεχίζει… Κι ετοιμάζει και γήπεδο. Και δεν βάζει όριο στο όραμα.
Κυρίως όμως δεν διστάζει να επιμείνει στην επιλογή του (Παπαθεοδώρου) αν και οι οπαδοί έπνεαν μένεα εναντίον της κίνησης αυτής. Και καλά έκανε ο πρόεδρος. Αυτή είναι η αρχή της διοίκησης: Να στηρίζεις την επιλογή σου και να μην πηγαίνεις με το…ρεύμα.
Και κάπως έτσι η ΑΕΚ έφτασε στον πρώτο τίτλο της χρονιάς. Κι έχει ακόμα μπροστά της δύο ακόμα στόχους: Φάιναλ φορ BCL και τελικούς πλέι οφ στην Basket League. Αυτός είναι ο στόχος της χρονιάς με βάση την επένδυση που έχει κάνει ο Μάκης Αγγελόπουλος.