Αυτό που γίνεται στη διάρκεια των «παραθύρων» αποτελεί όνειδο για το ευρωπαϊκό μπάσκετ, δεν έχει καμία λογική και πρέπει να τελειώνει σύντομα. Γράφει ο Νίκος Μπουρλάκης.
Αν εξετάσουμε τα πράγματα σε θεωρητικό επίπεδο τότε θα διαπιστώσουμε ότι- μέχρι στιγμής τουλάχιστον- η Εθνική Ελλάδας είναι η ομάδα με τις λιγότερες πιθανές απώλειες στη διάρκεια των «παραθύρων». Κάποιες απρόσμενες ήττες υπήρξαν αλλά γενικά είναι η πιο σταθερή ομάδα αφού ούτε το «κάζο» των Σλοβένων ή των Κροατών έχει υποστεί αλλά ούτε και έχει βρεθεί να παίζει συνέχεια τελικούς από πολύ νωρίς όπως οι Σέρβοι. Αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι. Με το παράλογο και την παράνοια δε μπορείς να είσαι ποτέ χαρούμενος και ξεκάθαρα όσοι αγαπούν το μπάσκετ δε γίνεται να μην προβληματίζονται. Αυτό που συμβαίνει είναι όντως ΠΑΡΑΝΟΙΑ.
Το έχουμε ξαναγράψει: Στα «παράθυρα» στις περισσότερες ομάδες και ειδικά τις ισχυρές, η σύνθεση συνιστά αλλοίωση αποτελέσματος και συνθηκών. Θεωρώ ότι οι προκριματικοί πρέπει να γίνονται μέσα στη σεζόν αλλά ταυτόχρονα πρέπει να διακόπτονται και τα πρωταθλήματα. Όπως συμβαίνει σε όλα τα υπόλοιπα ομαδικά αθλήματα. Πλην μπάσκετ.
Ο κόσμος πρέπει να βλέπει την Εθνική ομάδα της χώρας του. Άλλωστε είναι κάτι που το θέλουν και φαίνεται από τα εισιτήρια των προκριματικών. Η αδιαλλαξία στην εποχή Μπερτομέου βαραίνει ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ την Euroleague για όλο αυτό το χάος καθώς δεν είναι δα και τόσο μεγάλο πρόβλημα να βρεθούν δύο εβδομάδες μέσα στο χρόνο για τις Εθνικές ομάδες. Φτάσαμε σε μια περίοδο όπου οι παίκτες γίνονται «λάστιχα» για να προλάβουν να παίξουν και στα «παράθυρα» μετά την Euroleague ή να αλλάζουν ημερομηνίες ή να κατεβαίνουν (στην Euroleague) με απουσίες. Αυτό που γίνεται είναι ντροπή.
Όπως επίσης είναι λάθος να συμμετέχουν σε διαδικασία που δίνει ΠΡΟΚΡΙΣΗ σε μεγάλη διοργάνωση κάμποσοι παίκτες που θα πρέπει να δώσουν ακόμα και παραπάνω απ’ όσα μπορούν για να περάσει η ομάδα σε Παγκόσμιο ή Ευρωπαϊκό απ’ όπου αυτοί θα είναι απόντες! Οπότε θα έχουν την επιτυχία της πρόκρισης αλλά θα παίξουν άλλοι εκεί ή θα πάρουν τη ρετσινιά και το βάρος του αποκλεισμού χωρίς να ευθύνονται αφού υπό κανονικές συνθήκες ουδέποτε θα έπαιζαν στην Εθνική.
Η απόλυτη τρέλα!
Είναι ξεκάθαρο ότι η νέα ηγεσία της Euroleague θα πρέπει να κάνει βήματα προόδου προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν είναι τίποτα να βρεθούν δύο εβδομάδες για να γίνονται τέσσερις αγώνες μέσα σε μια σεζόν. Και κυρίως θα σταματήσει αυτή η παράνοια που πληγώνει το μπάσκετ και δημιουργεί ανισότητες και αν ισορροπίες. Υπάρχουν πολλά ακόμα που πρέπει να σχολιάσουμε. Όπως για παράδειγμα τη στάση της Παρτιζάν που όπως φάνηκε (άσε που εκτέθηκε και ο Ομπράντοβιτς) ασχολείται μόνο με τους Σέρβους. Αλλά δυστυχώς δεν είναι το πρώτο φαινόμενο! Προηγήθηκαν (και μάλιστα σε βάρος της Εθνικής μας) κι άλλα.
Δεν έχει νόημα να τα συζητάμε, αλλά να προσδοκ ούμε σε λύση.