Καμία διάθεση για γκρίνια ή για κατηγορίες, αλλά με πολλή αγάπη, καταθέτουμε σκέψεις με αφορμή μια πρόσφατη ανάρτηση για ένα 12χρονο παιδί. Γράφει ο Νίκος Μπουρλάκης
Προ ημερών έπεσαν στην αντίληψή μου τρεις διαφορετικές αναρτήσεις για ένα παιδί 12 χρονών το οποίο κλήθηκε στα κλιμάκια. Μπορώ να καταλάβω τον ενθουσιασμό των δικών του ανθρώπων ή και του σωματείου ακόμα, αλλά σε κάθε περίπτωση, τουλάχιστον στη δική μου αντιληπτική ικανότητα και κριτική σκέψη είναι υπερβολικό να γίνονται αναρτήσεις για ένα 12χρονο παιδί.
Δεν κατηγορώ κανέναν. Τα έχω γράψει αρκετές φορές και πιθανότατα είμαι από τους λίγους που επιμένουμε σε αυτό το θέμα. Ούτε θέμα «ζήλειας» είναι, ούτε «κακίας» ούτε και γκρίνιας. Είναι μια ανάγκη να προσέξουμε τα νέα παιδιά, να τα προστατέψουμε από εξωγενείς παράγοντες που μπορεί να τα επηρεάσουν και να τα βάλουμε σε ένα σωστό δρόμο.
Καμία σημασία δεν έχει ποια ομάδα το έκανε. Θα μπορούσε να είναι η οποιαδήποτε, άλλωστε δεν ήταν κάτι το πρωτοφανές. Σημασία έχει ότι αυτή η παράλογη διαδικασία συνεχίζεται και θα πρέπει να μπει ένα τέλος. Αν αυτό το «τέλος» μπει κεντρικά (από την Ομοσπονδία, δηλαδή) τότε ακόμα καλύτερα. Το πρώτο που πρέπει να αλλάξουμε, άλλωστε, προκειμένου να έχουμε αποτελέσματα στην παραγωγική διαδικασία είναι η νοοτροπία. Αν γίνει αυτό, τότε και η προπόνηση θα γίνει καλύτερη και το κριτήριο επιλογής πολύ πιο απλό άρα το μέλλον θα είναι ευοίωνο. Γκρίνιες κι αισθήματα αδικίας θα υπάρχουν πάντα, όσο υγιής κι αν είναι μια κατάσταση.
Εκείνο όμως που πρέπει να προσέξουμε είναι η διαφάνεια και ο τρόπος με τον οποίο καθοδηγούμε τα νέα παιδιά. Τα μικρά παιδιά, που σε ηλικία 11-12-13 ετών δεν είναι δυνατό να βλέπουν τα ονόματά τους σε «πανηγυρικές αναρτήσεις». Με θετική σκέψη, εκτιμώ ότι δεν έγινε επίτηδες, αλλά επάνω στον ενθουσιασμό. Γι’ αυτό θα πρέπει πάντα να ανιχνεύουμε τη λεπτή γραμμή που διαχωρίζει τη στιγμιαία χαρά από τη λογική από τη στιγμή κατά την οποία αναφερόμαστε σε μικρά παιδιά που τώρα χτίζουν χαρακτήρα και διαμορφώνουν τη νοοτροπία τους.
Τα παιδιά είναι το μέλλον κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ. Έχουμε ιερή υποχρέωση απέναντί τους. ΟΛΟΙ.