Να περιμένεις την ώρα και τη στιγμή που θα μπεις στο γήπεδο. Να έχεις επίγνωση του πόσο σημαντικό είναι να διαμορφώνεις χαρακτήρες και προσωπικότητες, αλλά και να διδάσκεις τις αρετές της συνεργασίας, της φιλίας. Να τους κάνεις να μάθουν ότι πρέπει πρώτα να είναι καλοί συμπαίκτες που είναι σαφώς σημαντικότερο από το να είναι καλοί παίκτες.

Να μοιράζεις γνώση, να μαθαίνουν τα παιδιά από εσένα. Να τα βάζεις σ’ ένα σωστό δρόμο στην πιο κρίσιμη ηλικία, χωρίς να τους στερείς τη χαρά του παιχνιδιού ούτε και την ηλικία τους.

Να έρχονται τα παιδιά χαρούμενα στην προπόνηση και να περιμένουν πως και πως την επόμενη. Τότε ναι, έχεις πετύχει.

Δεν είσαι απλώς Ομπράντοβιτς ή Ίβκοβιτς ή Σιζέφσκι αλλά ίσως και κάτι παραπάνω! Σκέψου μόνο το συναίσθημα του να έρχεται ένα παιδί χαρούμενο στο γήπεδο επειδή ΕΣΥ του κάνεις προπόνηση. Και περιμένει πως και πως τις οδηγίες σου για να αρχίσει να δουλεύει.

Να σε ενδιαφέρει η ποιότητα της δουλειάς σε όλα τα επίπεδα. Ν’ αναδείξεις καλούς αθλητές και καλούς ανθρώπους. Να σπαταλάς το χρόνο σου όχι μόνο για το γήπεδο και τη μπάλα αλλά και για απευθείας επαφή με τα παιδιά και τους γονείς.

Ν’ αναζητάς διαρκώς το καλύτερο. Να δίνεις κίνητρα. Να γίνεσαι κι εσύ καλύτερος.

Όλα αυτά τα παραπάνω, σε γενικό επίπεδο καθώς κάνουν ή πρέπει να κάνουν και πολλά ακόμα, απεικονίζουν τη δουλειά των προπονητών των ακαδημιών. Η δουλειά τους είναι πολύ σημαντική για να την θεωρούμε ή και να την κάνουν… πρόχειρη διάφορες παραγοντάρες προκειμένου να εισπράξουν χωρίς να επενδύσουν.

Σε όλα τα προηγμένα μπασκετικά μέρη του πλανήτη, οι προπονητές των ακαδημιών έχουν πολύ μεγαλύτερο σεβασμό από άλλους, διάσημους… Διότι η δουλειά τους δεν είναι απλώς ιερή, αλλά σημαντική.

Ας βάλουμε σε σωστές βάσεις την υπόθεση κι εδώ στην Ελλάδα χωρίς να κρίνουμε τους προπονητές… 10χρονων και 12χρονων από τα αποτελέσματα.

Ας τους δώσουν χώρο και χρόνο να δουλέψουν όπως πρέπει διότι κρατούν το μέλλον στα χέρια τους. Τα παιδιά είναι το μέλλον… Όχι μόνο στο μπάσκετ αλλά παντού.

Βοηθήστε τους… Κι εσείς οι γονείς, συνεργαστείτε μαζί τους.

Θα πρέπει να ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ και όχι να ζούμε από τα παιδιά.