Δε ξέρω για ποιο… προϊόν μιλάει ο κύριος Μπερτομέου και οι συν αυτώ παρατρεχάμενοι διαφόρων εθνικοτήτων και ειδικοτήτων, αλλά πιστεύουμε ότι θα συμφωνήσετε όλοι πως αυτό που έχουμε μπροστά μας δεν είναι «προϊόν». Είναι μαρτύριο… Είναι δυσφήμηση.Κι εκφράζει την πλέον απόλυτη και χυδαία εμπορευματοποίηση του αθλητισμού.
Η λογική «να παίξουμε ό,τι κι αν γίνει» δε συνάδει ούτε με το αθλητικό ιδεώδες ούτε με την ευγενή άμιλλα. Δεν ζουμε σε άλλο πλανήτη, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι εποχές έχουν αλλάξει, τα πράγματα έχουν γίνει επαγγελματικά. Αλλά κάπου να μπει ένα όριο.
Αν αυτή η κατάντια, με την Χίμκι να παρουσιάζεται λειψή, με την Βιλερμπάν και την Ζενίτ να πηγαίνουν για δύο μηδενισμούς (άρα για αποκλεισμό από τη σεζόν) αποτελεί «προϊόν» τότε πραγματικά, δεν υπάρχουν λόγια. Κι απλώς να κάνουμε την προσευχή μας γιατί πολύ φοβόμαστε ότι θα υπάρξει ανάλογη αν όχι χειρότερη συνέχεια.
Προσωπικά, απορώ με τους μετόχους που δεν κάνουν τίποτα, δεν αντιδρούν. Έβαλαν την υπογραφή τους σε αυτό το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ πρωτόκολλο, προσφέροντας το καλύτερο άλλοθι στον εκτελεστικό διευθυντή και τους προαναφερόμενους συν αυτώ παρατρεχάμενους ώστε να παπαγαλίζουν ότι «τα αποδεχτήκατε». Σταρ και βιτρίνα της διοργάνωσης είναι οι παίκτες και… κοντεύουν να μας τελειώσουν.
Αυτό δεν το βλέπει κανείς;
Η περιβόητη ELPA πήρε το 80% των περσινών και όλα ΟΚ; Ειλικρινά είναι δυνατό να συμβαίνουν τέτοια πράγματα και να μην υπάρχει θέση της Ένωσης Παικτών πέρα από το τραγικό «πρέπει να παίξουμε»;
Ναι, ΠΡΕΠΕΙ να παίξουμε αλλά να υπάρχει και σχέδιο. Η ώρα για το Plan B κύριε Μπερτομέου, έφτασε.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί η ακύρωση αγώνων, οι μηδενισμοί ομάδων, τα άστοχα ταξίδια εν καιρώ πανδημίας. Είναι απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει.
Και περιμένουμε εναγωνίως το Plan B που λέει ό,τι έχει.
Δεν είναι όλα εμπόριο και μάλιστα με εκπτώσεις στον τομέα της υγείας.