Η είδηση που αποκαλύψαμε στο basketblog σχετικά με την απαγόρευση έκδοσης δελτίου στον Τζόι Γκάτζο και τον Αντριάνο Τοπάλι του Αμύντα (λόγω της καταγωγής τους από την Αλβανία) ΕΚΘΕΤΕΙ σε υπερβολικό βαθμό όσους το μπλοκάρουν. Και καθιστά δύο παιδιά- διαμάντια, θύματα της υποκρισίας.
Ο Γκάτζο γεννήθηκε στην Ελλάδα. Ο Τοπάλι ήρθε όταν ήταν μωρό, γιατί κινδύνευε η οικογένειά του από τον εμφύλιο στην Αλβανία. Η αδερφή του εδώ γεννήθηκε. Και τα δύο παιδιά, εδώ μεγάλωσαν. Εδώ έπαιξαν… Εδώ πήγαν σχολείο, εδώ πήγαν στο Πανεπιστήμιο. Εδώ έπαιξαν μπάσκετ. Εδώ είναι η ζωή τους.
Είναι ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ που άνοιξε την αγκαλιά της και τους δέχθηκε (όσοι παραμένουν ρατσιστές έχουν την περιφρόνησή μας και γι’ αυτό δεν τους αναφέρω).
Και για να είμαστε και τυπικοί: Έχουν την ελληνική ταυτότητα. Οπότε εκτός από ουσιαστικά είναι και τυπικά Έλληνες. Ο Αντριάνο έχει κληθεί κι έχει παίξει στην Εθνική Αλβανίας, ο Τζόι κλήθηκε αλλά δεν πήγε… Κι έχει παίξει στα κλιμάκια της Εθνικής Ελλάδας.
Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα ότι θα γινόταν κάτι άσχημο. Με είχε προϊδεάσει ένα κείμενο- προ μηνών- σε ιστοσελίδα και είχα υποψιαστεί ότι πήγαινε να γίνει «στραβή».
Η αντίδραση του μπασκετικού (και όχι μόνο) κόσμου στο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του basketblog είναι η φωνή που πρέπει να ακούσουν όχι μόνο στην ΕΟΚ αλλά και στα μέρη εκείνων που ΥΠΟΚΙΝΟΥΝ την ένσταση! Διότι κάποιος έχει μπλοκάρει την υπόθεση.
Καλά θα κάνει να βγει στην άκρη και να μην παίζει με δύο παιδιά που ούτε προκαλούν, ούτε εκατομμύρια στην άκρη έχουν και φυσικά ΑΔΙΚΑ αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουν πρόβλημα.
Και καλά θα κάνει επίσης και ο ΠΣΑΚ, που πανηγύρισε τόσο έντονα την απαγόρευση συμμετοχής μη Έλληνα στην Α2 Κατηγορία, να υπερασπιστεί αυτά τα δύο παιδιά. Πιστέψτε με, θα κερδίσει πολύ αν το κάνει.