Καλησπέρα κορίτσια. Όσο μαυρίζει το κορμί μου, τόσο ανεβαίνει η διάθεσή μου, γι’ αυτό και αντί να ξεκουραστώ για μεσημεράκι είπα να πάρω το laptop μου και να γράψω δυο – τρία πραγματάκια. Έτσι για να φτιάξω και τη δική σας ημέρα.
Εδώ δημοσιογράφος δεν είμαι, δεν το δήλωσα ποτέ άλλωστε, αλλά κι άλλοι που δηλώνουν είτε δεν είναι πραγματικοί δημοσιογράφοι και είναι “πιόνια” ατζέντηδων, είτε είναι υποψήφιοι μάνατζερ, που θέλουν να εγκαταλείψουν τον χώρο, στον οποίο κακώς βρίσκονται.
Δεν έχω κανέναν λόγο να είμαι επιθετική (αν και είναι του στυλ μου), όμως δεν μπορεί να με παίρνουν φιλενάδες από το εξωτερικό και να μου λένε πως ο “τάδε” γνωστός τηλεοπτικός δημοσιογράφος, συστήνεται στους εκτός Ελλάδας συναδέλφους του ως συνεργάτης γνωστού Έλληνα μάνατζερ.
Γιατί μπορεί ο ατζέντης να κάνει επιτυχίες και να ακούγεται το όνομά του ολοένα και περισσότερο (και στις ΗΠΑ, εσχάτως), μπορεί ο δημοσιογράφος να κάνει τη μία γκάφα πίσω από την άλλη, όμως ας αποφασίσει σε ποια πλευρά θέλει να είναι.
Για την ώρα θα αποφύγω τις λεπτομέρειες, θα σας πω όμως ότι ο τύπος (ο αθλητικογράφος ντε) έχει χάσει προ πολλού την μπάλα. Και τα τελευταία χρόνια απασχολεί τον χώρο όχι για τις επαγγελματικές του επιτυχίες, αλλά για τα τερτίπια και τις κόντρες του.
Υπάρχουν κι άλλοι που πιστεύουν ότι δημοσιογραφία είναι να γράφεις ό,τι θέλουν να περάσουν οι μάνατζερ. Θέλετε χαρακτηριστικό παράδειγμα;
Βγαίνει μια ομάδα και λέει “θα φέρουμε σούπερ παίκτρια από το εξωτερικό“. Γράφει ο δημοσιογράφος ότι η ομάδα κλείνει παίκτρια που ήδη αγωνίζεται σε άλλη ομάδα της Ελλάδας. Μα αφού ξεκάθαρα είπαν οι άνθρωποι “θα φέρουμε“. Όχι θα πάρουμε από αυτές που υπάρχουν εδώ.
Βεβαίως, λάθη γίνονται. Μόνο που το συγκεκριμένο λάθος βόλευε τον μάνατζερ της παίκτριας, που παλεύει να πείσει την ομάδα της (όχι αυτή με την ανακοίνωση, αυτή που ανήκει) να της ανανεώσει τη συνεργασία.
Σύμπτωση. Συμφωνούμε. Μόνο που ουδέποτε ειπώθηκε το όνομα της συγκεκριμένης παίκτριας στις κουβέντες των ανθρώπων του συλλόγου. Άρα πού το άκουσε ο γατούλης; Και δεν είναι το μοναδικό περιστατικό, βεβαίως…
Δυσκολεύει η κατάσταση και μαζί γίνεται πιο δυσδιάκριτο το όριο της δημοσιογραφίας και της εξυπηρέτησης συμφερόντων. Καλό, όμως, είναι κάποιοι να τα ξεχωρίσουν γιατί, όσο κι αν μας έχει χτυπήσει η κρίση, τα κουδούνια είναι ακόμα… φτηνά και εύκολα μπορεί κανείς να τα αγοράσει και να στα κρεμάσει.
Άντε, πάω για μια βουτιά στην πισίνα. Καλά να περνάτε…