Καλησπέρα κορίτσια. Μπορεί το ενδιαφέρον όλων μας να στρέφεται στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας, αλλά παράλληλα δεν αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω. Γι’ αυτό και τις επόμενες μέρες να είσαστε… συντονισμένοι, γιατί έχω πολλά να γράψω.
Το αποψινό μου θέμα είναι η… αγάπη και αρχίζω με τα παρεπόμενα από τον αγώνα ανάμεσα στα Τρίκαλα και την Κηφισιά. Ένας αγώνας που κρίθηκε από εκπρόθεσμο καλάθι και κανονικά πρέπει να επαναληφθεί, αλλά έλα μου που κανείς δεν το θέλει. Για να μην σας πω ότι οι μόνοι που δεν καίγονται αν θα ξαναγίνει είναι οι νικητές, αφού είναι σίγουροι πως αν ξαναπαίξουν, μέχρι και τη… διαφορά (υπερβολή) μπορεί να κυνηγήσουν.
Η Κηφισιά δεν έχει καμία διάθεση να ξαναταξιδέψει στα Τρίκαλα. Εκτός όλων των άλλων, είναι και τα έξοδα που βαραίνουν τη διοίκηση, είναι το κλίμα (που δεν θα είναι… εύκρατο), ακόμα και η σκέψη ότι θα βασανιστούν για κάτι που ίσως και να μην έχει αξία.
Πάνω απ’ όλους αυτοί που δεν θέλουν να ξαναγίνει ο αγώνας είναι οι ομοσπονδιακοί. Το ακούν στην ΕΟΚ και τους σηκώνεται η τρίχα. Γιατί; Μα αν επαναληφθεί το ματς, αυτόματα πρέπει να τιμωρηθεί ο Ταβουλαρέας! Τί; Πώς είπατε; Ο Κυριάκος;
Δεν πάτε καλά. Ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, ο Καλαματιανός δεν πρέπει να τιμωρηθεί. Εδώ κοντεύει να παίξει σε μια σεζόν, όσα παιχνίδια έπαιξε στα μισά χρόνια της παρουσίας του στα γήπεδα με γκρι φανέλα (υπερβολή). Όλα γίνονται, όχι όμως να τιμωρηθεί ο Κυριάκος.
Αγαπάνε Ταβουλαρέα στην ΕΟΚ, όπως αγαπούσαν παλιά τον Βορεάδη. Γιατί, δεν ξέρω (ή κάνω πως δεν ξέρω). Έχουν κολλήματα οι άνθρωποι. Άλλωστε, κακό είναι να μην… πηγαίνεις κάποιον. Το να αγαπάς είναι καλό. Η αγάπη είναι ωραίο πράγμα. Ειδικά όταν είναι αγνή και άδολη…
Θα κλείσω εδώ το θέμα με το παιχνίδι και θα σας προετοιμάσω για το θέμα των επόμενων ημερών. Είναι ένα θέμα που βρωμάει. Αλλά όταν μιλάμε για βρώμα, κυριολεκτούμε…
Πριν, όμως, αλλάξω κατηγορία, να πω και κάτι: Διάβασα με προσοχή τη θέση των Τρικάλων για τον “υπέροχο κόσμο“. Οι φίλαθλοι κάθε ομάδας είναι… υπέροχοι, άρα και οι συγκεκριμένοι. Αγαπάμε φιλάθλους και οι διοικήσεις τούς αγαπάνε περισσότερο, θέλουν δεν θέλουν. Στη θέση, όμως, του προέδρου θα ήμουν λιγάκι πιο συγκρατημένη, γιατί υπάρχουν και φωτογραφίες που δεν είναι τόσο… υπέροχες. Και σταματώ εδώ.
Αλλάζω θέμα: Αυτός ο καημένος ο Καραμανλής (ο Μπάμπης καλέ, όχι ο Κώστας) έχει χαθεί από προσώπου γης. Αυτός έχει ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του, αλλά οι άλλοι δεν τον αφήνουν να ξεχαστεί. Τις προάλλες ήταν πάλι στα δικαστήρια. Απέναντί του ο ομοσπονδιακός (πλέον) προπονητής, Δημήτρης Παπανικολάου, ο οποίος κυνηγά να πάρει τα χρήματα που του οφείλονται.
Οι παλιές αγάπες δεν πάνε πάντα στον Παράδεισο. Ενίοτε πάνε στα δικαστήρια. Για την ακρίβεια, πιο συχνά πάνε στα δικαστήρια απ’ ότι στον παράδεισο.