Καλημέρα κορίτσια. Κυριακή σήμερα και πριν βγω είπα να επικοινωνήσω μαζί σας. Όχι μόνο για να πούμε τα χρόνια πολλά στον “αέρινο” (έφτασε στα 50), αλλά και για να κάνουμε κάποιους να σβήσουν… 50 κεράκια ξεφυσώντας.
“Πανηγύρι” γίνεται με την προσφυγή του Θοδωρή Παπαλουκά κατά του Ολυμπιακού. Πιστεύατε ότι δεν θα ασχοληθώ με το θέμα; Γελασμένοι είσαστε. Λοιπόν, πάρτε μολύβι και γράψτε. Ένα “χαρτί” δίνουν οι “ερυθρόλευκοι“, αλλά ο “Τεό” θέλει μισό ακόμα.
Δεν ξέρω ποιος έχει δίκιο, αυτό θα το βρουν τα δικαστήρια κι εσείς. Εγώ ξέρω πως υπάρχουν πολλά μηνύματα. Και δεν είναι μόνο μεταξύ των δύο πλευρών, αλλά υπάρχουν αναφορές και σε προπονητές (τους πρώην, φυσικά). Μέχρι εδώ μπορώ να γράψω, παραπέρα δεν πάω, που να μου τάξετε ότι θα δω τον Ρουβά να τραγουδάει live (κι όχι πλέι μπακ).
Πάμε παρακάτω: Εκλογές έχει ο ΣΕΔΚΑ και διαπιστώνω μια πρεμούρα στην ΕΟΚ και στην ΕΣΚΑ. Γιατί; Πού ήταν όταν έπαιζαν τσάμπα οι διαιτητές, όταν ορίζονταν οι ίδιοι και οι ίδιοι, όταν γίνονται διεθνείς διαιτητές με… δέκα παιχνίδια στις εθνικές κατηγορίες;
Ξαφνικά αγάπησαν τον χώρο; Δεν το νομίζω. Μήπως υπάρχουν άλλες σκοπιμότητες; Αυτό ας το βρουν οι ψηφοφόροι – διαιτητές, που θα πρέπει να αποφασίσουν πώς θέλουν να ζουν από εδώ και πέρα.
Αλλάζω θέμα: Υπάρχουν, αλήθεια, προπονητές (όχι στην Ελλάδα, στον κόσμο ολόκληρο) που να επιλέγουν παίκτες ανάλογα με το χρώμα του δέρματός τους; Ρατσιστές είπατε; Αν υπάρχουν, είναι ρατσιστές. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρχουν και δεν πιστεύω ότι -ακόμα κι αν υπάρχουν- οι διοικήσεις τούς επιτρέπουν να διαχωρίζουν τους παίκτες με φυλετικά κριτήρια.
Έχει γεμίσει μάνατζερ ο κόσμος. Δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό αυτό, δείχνει πως υπάρχει δουλειά για όλους. Όταν, όμως, λες ότι είσαι ατζέντης, επειδή έχεις πουλήσει όλον κι όλον έναν παίκτη, είσαι μάλλον υπερβολικός. Όταν αυτός ο παίκτης τυγχάνει να είναι και γιος σου, είσαι για κλάματα. Δεν το προχωράω, αλλά ας μαζευτεί και ο μπαμπάς – μάνατζερ, για να μην χρειαστεί να επεκταθώ.
Μια και ασχολήθηκα με τους “μάνατζερ“, ας γράψω και για τους πραγματικούς μάνατζερ: Είναι βρε λεβέντη μου (δεν τον λες) δυνατόν να βγάζεις στη δημοσιότητα ότι έχεις πρόταση για τον παίκτη σου -και δη από μεγάλη ομάδα- πριν λύσεις το συμβόλαιό του; Μα δεν είναι αυτονόητο ότι θα το ξανασκεφτούν αυτοί που μέχρι πρότινος δεν τον ήθελαν και θα μπουν σε παζάρια.
Άντε κι αυτό δεν το σκέφτηκες. Μα είναι δυνατόν να βγάζεις και ποσά στον αέρα; Κι όταν θα πάει μετά ο πρόεδρος να συζητήσει με άλλους παίκτες για ανανεώσεις και μεταγραφές, δεν θα ξεκινήσουν τη διαπραγμάτευση από το ποσό που… κυκλοφόρησε(ς);
Αυτά για σήμερα και όλοι όσοι αγαπάμε το μπάσκετ -ακόμα κι εμείς που προσέχουμε το κορμί μας- δικαιούμαστε να φάμε ένα κομμάτι τούρτα, προς τιμή του… Μιχάλη. Γιατί πέρα από τα γενέθλια του Τζόρνταν, μόνο άλλο ένα γεγονός μπορούμε (και πρέπει) να το γιορτάσουμε όλοι οι μπασκετικοί:
Όταν θα καταφέρει ο “τρία πουλάκια κάθονται” (ή αλλιώς γράφω ανορθόγραφα) να γράψει ένα θέμα, το οποίο δεν θα το διαψεύσει μόνος του λίγο μετά. Ως τώρα δεν έχει συμβεί, αλλά πού θα πάει, θα το πετύχει. Δεν χρειάζεται να ξέρει γράμματα για να τα καταφέρει. Έστω μία φορά… Πίστεψε στον εαυτό σου. Μπορείς!!! Ακόμα κι εσύ…
Και που είσαστε: Μην χάσετε σήμερα τον μεγάλο μας διαγωνισμό, με αφορμή τα γενέθλια του Τζόρνταν…