Καλησπέρα κορίτσια. Καυτά, όσο και… επικίνδυνα, είναι τα θέματα με τα οποία θα καταπιαστώ, αλλά γνωρίζετε πως είμαι κορίτσι που του αρέσει να… αναστατώνει τον κόσμο. Φυσικά, δεν θα γράψουμε ονόματα, αλλά γνωρίζω πως είσαστε αρκετά εκπαιδευμένοι και θα τα βρείτε όλα.
Πάμε, λοιπόν, δυνατά: Κάθε προπονητής γνωρίζει τις δυνατότητες και τις αδυναμίες των παικτών του. Ξέρει ποιος είναι καλός αμυντικός και ποιος όχι. Όπως γνωρίζει και ποιος είναι ο πλέον απειλητικός παίκτης των αντιπάλων. Κι αν δεν το ξέρει, το αντιλαμβάνεται όσο περνά η ώρα.
Ο κόουτς της ιστορίας μας έπαιζε ντέρμπι (τώρα θα πείτε: “και ποιο δεν είναι ντέρμπι“) κι επέλεξε να βάλει τον χειρότερο αμυντικό του (Έλληνα) να μαρκάρει τον καλύτερο επιθετικό (Αμερικανό) της αντίπαλης ομάδας. Μέχρι και οι αναπληρωματικοί το πήραν χαμπάρι και φώναζαν να αλλάξει το μαρκάρισμα, αλλά ο προπονητής τους είπε να το… βουλώσουν.
Καθένας δικαιούται να έχει “κακές στιγμές” και “λάθος αποφάσεις“, αλλά το κακό είναι πως αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα, γνωστός “παρολιτζής” έπαιρνε τηλέφωνο παίκτες -που ήταν ακόμα στο πούλμαν της επιστροφής– και τους έλεγε πόσο… μάγκας είναι. Και πως εξακολουθεί να ρυθμίζει τα πάντα.
Έχει γεμίσει ο τόπος από δαύτους και την επόμενη φορά θα γράψω για το νέο… φρρρρρρούτο που εμφανίστηκε (δεν είναι της παρούσης).
Ο κόουτς είναι νεαρός και έχει όλο το μέλλον μπροστά του, αλλά αν συνδεθεί το όνομά του με τον “παρολιτζή” (και δη με αυτόν τον τρόπο) δεν βλέπω ευοίωνη τη συνέχειά του στους πάγκους των ομάδων. Γιατί δεν είναι μόνο ότι έχασε ένα ματς, αλλά πως το συγκεκριμένο αποτέλεσμα απασχολούσε κι άλλες ομάδες.
Το χειρότερο γι’ αυτόν είναι πως ο “παρολιτζής” δεν έπαιρνε τηλέφωνο μόνο τους παίκτες του κόουτς, αλλά το είπε και σε διάφορους άλλους, για να συντηρήσει -προφανώς- τον μύθο του.
Για αρχή ο κόουτς έχασε τα… αποδυτήρια. Τουλάχιστον να μην χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του! Να μην… πετάξει η καριέρα του, πριν ακόμα “απογειωθεί“.
Αλλάζουμε θέμα (καψαλιστήκατε λίγο): Πρόβλημα υγείας αντιμετώπισε παίκτης, ο οποίος επρόκειτο να έρθει στην Ελλάδα, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. Καμιά φορά αυτά τα προβλήματα υγείας σε… κρατάνε στο σπίτι. Κι είναι κακό να βρίσκεται κανείς “κρατούμενος” (στο σπίτι, φυσικά). Δεν θα το προχωρήσω, γιατί δεν είναι ευχάριστο για κανέναν.
Άντε να κάνω την καρδιά μου πέτρα και να ασχοληθώ και με -αυτό που απεχθάνομαι- τη διαιτησία: Στο παρελθόν είχαν κάνει μια κίνηση ΟΛΟΙ οι διεθνείς, στην οποία συμπεριέλαβαν και τους μη διεθνείς, προβαίνοντας σε μια μνημειώδη ανακοίνωση.
Η ανακοίνωση αφορούσε τα “απειλητικά τηλεφωνήματα” (γίνονται τέτοια πράγματα;), τα μειωτικά δημοσιεύματα και άλλα προβλήματα του χώρου. Ακολούθησε ένα σεμινάριο στη Λάρισα, όπου ένας εκ των “γκρίζων” στράφηκε εναντίον όλων των συναδέλφων του για την κίνηση που έκαναν.
Ποιος είναι; Αυτός που συστηματικά ταΐζει τους… λύκους, με αντάλλαγμα δυο – τρεις καλές κουβέντες (ρε πιάνεται φίλος ο “λύκος“;) και που εσχάτως το παίζει “ηγέτης” των διαιτητών. Πώς αλλάζουν οι καιροί;
Αυτά κορίτσια για σήμερα. Ετοιμάζομαι για έξοδο. Ο καλός μου έχει κάποια έκπληξη. Ελπίζω να είναι δαχτυλίδι αρραβώνων, γιατί δεν αντέχω άλλο. Μέχρι κι η Τζούλια παντρεύεται. Εγώ πότε;