Καλησπέρα κορίτσια. Γράφω στα γρήγορα, γιατί πρέπει να ετοιμαστώ να πάω στην Έκθεση, εκεί όπου είναι όλοι οι φίλοι μου, ανάμεσά τους πολλοί (και πολύ) σημαντικοί άνθρωποι του μπάσκετ. Και φυσικά, ωραία παιδιά. Προλαβαίνω να γράψω όμως, για θέματα που μόνο εγώ μπορώ να σχολιάσω.
Ξεκινώντας από δύο προέδρους (προέδρους δεν τους λες), που έχουν ένα κοινό σημείο (και πολλά διαφορετικά): τον ήχο στο κινητό…
Αυτοί οι δύο κάποια στιγμή βρέθηκαν απέναντι, ο ένας απειλούσε ανοιχτά τον άλλον, αντάλλαξαν μηνύματα οργής (και πάθους, αφού έλεγαν πως τους ενώνει το πάθος για την ίδια ομάδα, άσχετο αν βρίσκονταν σε διαφορετικές) και αίφνης τα βρήκαν ξανά.
Όλο το καλοκαίρι δεν έπαιζαν ρακέτες όπως ο Κανάκης με τον Λάτσιο, αλλά είχαν το δικό τους… πινγκ πονγκ. “Σταμάτα εσύ αυτόν κι εγώ θα σε καλύψω σ’ αυτούς” και τέτοια πράγματα. Κάποια στιγμή όμως, λίγο μετά τον Δεκαπενταύγουστο χάλασε (εκ νέου) το μορατόριουμ. Το γιατί δεν το γνωρίζω, όμως με απόσταση εννέα ημερών, έριξαν ο ένας “βόμβα” στο “κρησφύγετο” του άλλου.
Δεν ξέρω αν είναι αυτό που λένε “του κώλου τα εννιάμερα” (πιπέρι στο στόμα, κορίτσι πράγμα), αλλά αυτή η χρονική διαφορά δείχνει πως κάτι έγινε εκείνο το διάστημα. Τί ακριβώς, δεν ξέρω αλλά θα μάθω.
Αυτό που με σιγουριά ξέρω είναι πως ο ένας έχασε το χαρτοφυλάκιο, ο άλλος έμπλεξε γιατί θέλησε να αποκτήσει δικό του χαρτοφυλάκιο. Όταν θες να είσαι 100% κυρίαρχος του παιχνιδιού και την πατάς για ένα αμελητέο (αλλά υπαρκτό) ποσοστό, είναι λογικό μετά να έχεις ζοχάδες. Δεν είναι λογικό να λες ότι θα κάνεις πράγματα, που όλοι γνωρίζουν ότι δεν σου αρέσει (το αντίθετο) να κάνεις. Αλλά ας μην προχωρήσω…
Αύριο θα είναι δύσκολη μέρα για πολλούς. Γιατί από τους 10 ούτε οι μισοί δεν έχουν “σκεπαστεί“. Στο τέλος ξέρω ποιος θα φταίει: ο Οικονομίδης.
Αλλάζω θέμα: Προπονητής πήγε στον πρόεδρο της ομάδας το συμβόλαιό του. Ο πρόεδρος το έσκισε μπροστά του! Όπως καταλαβαίνετε, η σχέση δεν θα κρατήσει πολύ. Το πρόβλημα τού κόουτς είναι πως τα… χάλασε με τον “χρηματοδότη“. Λεπτομέρειες προσεχώς…
Πάμε παρακάτω: Ένας τύπος εμφανίστηκε στα καλά καθούμενα στο Μετς και ήθελε να πάρει τους Μπρέισι να τους πάει βόλτα στο Μαρούσι! Γίνονται αυτά; Κι όμως, στο ελληνικό μπάσκετ γίνονται.
Χθες πέρασα από ένα περίπτερο και ήταν άδειο (από κόσμο). Ταίριαζε απόλυτα με την εικόνα τού site που ανήκει στον ίδιο εργοδότη. Τίποτα δεν είναι τυχαίο…