Καλησπέρα κορίτσια και καλή εβδομάδα. Καταπληκτικός ο Κορρές. Όχι ο παλιός παίκτης, αλλά αυτός που δημιούργησε το after sun με το γιαούρτι. Γιατί καλή η ηλιοθεραπεία στην πισίνα, αλλά κάηκε λίγο η πλάτη μου και ο καλός μου δεν σταματά να με δροσίζει (μην πάει ο νους σας στο πονηρό, παλιόπαιδα).
Περνάω υπέροχες διακοπές, αλλά μου λείψατε και είπα να επικοινωνήσω. Κι έχω διάφορα θέματα, με πρώτο και καλύτερο αυτό του Ολυμπιακού. Γιατί εγώ, αν ήμουν στη θέση του Μπαρτζώκα, δεν θα ενδιαφερόμουν για τον Περπέρογλου. Τον Βουγιούκα θα έπαιρνα…
Γιατί, δηλαδή, ο Ολυμπιακός να πάρει τον Περπέρογλου, αφού μπορεί να κρατήσει είτε τον Πελεκάνο, είτε τον Βασιλόπουλο, είτε και τους δύο μαζί, να πάρει τον Γιάνκοβιτς και τον Γιαννόπουλο (έναν ή και τους δύο), για να καλύψει τη θέση πίσω από τον Παπανικολάου;
Ενώ με τον Βουγιούκα καλύπτει το κενό του Γλυνιαδάκη και παίρνει κι έναν κοινοτικό κι έχει γεμάτη ρακέτα. Εγώ πάλι, από μπάσκετ δεν ξέρω, μια ιδέα είπα…
Πάμε παρακάτω: Μαθαίνω ότι μεγάλος (σε ηλικία και κιλά πλέον) μάνατζερ έχει πάρει εργολαβία τις ακαδημίες μεγάλης ομάδας. Έτσι κυκλοφορεί στην πιάτσα. Το ψάχνω το θέμα και θα επανέρθω.
Πάμε μια βόλτα από την Εθνική ομάδα; Όλοι συζητούν για τον διάδοχο του Ηλία Ζούρου. Εγώ θα πρότεινα να μην είναι ένας, αλλά δύο: Αργύρης Πεδουλάκης και Γιώργος Μπαρτζώκας! Αφενός δεν θα υπάρχει πρόβλημα με τους δύο “αιώνιους“, αφετέρου θα έχουν στη διάθεσή τους τα 7-8/12 της Εθνικής όλο τον χρόνο.
Μια και ασχολήθηκα με τον Πεδουλάκη, πολύ τυχερός είναι ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού. Έγραψε εναντίον του ο Πρετεντέρης! Θαρρώ ότι και ο Τσουκαλάς να έγραφε εναντίον του, τόσο αγαπητός δεν θα γίνονταν στους φίλους της ομάδας του.
Όταν γράφει κατά κάποιου ο Πρετεντέρης, γίνεται αυτόματα συμπαθητικός σε όλους μας.
Άντε να κλείσω με ένα… πικάντικο θεματάκι: Μια ωραία κυρία (όχι όσο εγώ, αλλά καλή) της αλλοδαπής αποφάσισε να έρθει για διακοπές στην Ελλάδα. Ο καλός της δεν ενθουσιάστηκε, κάτι θα έχει ακούσει για την ικανότητα των Ελλήνων στο να “ρίχνουν” τουρίστριες, δεν πρέπει να της είχε και… τυφλή εμπιστοσύνη και το κακό έγινε.
Η κυρία πήγε να περάσει από το “Ελ. Βενιζέλος” και τα μηχανάκια χτύπαγαν σαν τρελά. Ήταν η κλειδαριά από τη… ζώνη αγνότητας που φορούσε…
Ηθικό δίδαγμα: Οι κλειδαράδες έχουν το πάνω χέρι, ακόμα κι όταν υπάρχει… ζώνη αγνότητας. Κι αυτό το γράφω γιατί ένας εκλεκτός (δεν τον λες) είχε κάτι μικροπροβλήματα πηγαίνοντας σε γήπεδα, καθώς κάποιοι τον… γλυκοκοίταζαν.
Ευτυχώς δεν ήταν κλειδαράδες. Ή μήπως ήταν;