Καλησπέρα κορίτσια και καλή εβδομάδα. Το πρωί ζέστη, το απόγευμα βροχή (και ζέστη), πολύ μας έχει μπερδέψει ο καιρός. Θα σας μπερδέψω κι εγώ με αυτά που θα γράψω, οπότε άντε να βγάλετε άκρη. Θα σας αρέσει, όμως, όπως αρέσει σε πολλούς το Φθινόπωρο.
Με δύο θέματα θα καταπιαστώ σήμερα. Και τα δύο έχουν να κάνουν με γνωστά πρόσωπα του χώρου. Κατ’ αρχήν ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, καταρρίπτει τον μύθο που θέλει τους περισσότερους ανθρώπους να χάνουν το 50% της αίσθησης της γεύσης στα 60 τους χρόνια.
Ο “μεγάλος” εξακολουθεί να γεύεται το μέλι, τη μόνη τροφή που δεν χαλάει (και δεν… τον χαλάει). Και γιατί να μην το κάνει άλλωστε, αφού άλλοι δουλεύουν γι’ αυτόν. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού για να κάνει ένα κιλό μέλι η μέλισσα, πρέπει να επισκεφθεί δύο εκατομμύρια λουλούδια.
Ο πρόεδρος, λοιπόν, φροντίζει να δουλεύουν άλλοι γι’ αυτόν. Έτσι κάνουν οι πρόεδροι. Αλλά επειδή δεν μπορεί να τους… στεγάσει όλους, έχει “παρκάρει” -τουλάχιστον- τρεις δικούς του ανθρώπους στην Α1. Άπαντες ασχολούνται με την οργάνωση, το μάρκετινγκ, τις δημόσιες σχέσεις. Πουλάνε αέρα κοπανιστό, αλλά αυτό δεν είναι ευθύνη του “μεγάλου“. Αυτός φέρεται (και μπράβο του) σωστά σε αυτούς που ξέρουν πώς να τον “υπηρετούν“. Και για άρση κάθε παρεξήγησης, δεν λέω ότι υπάρχει η παραμικρή… παράνομη, ή ανήθικη δοσοληψία ανάμεσά τους.
Για να σας βοηθήσω να τους βρείτε και οι τρεις στην Αθήνα “εργάζονται” (τρόπος του λέγειν).
Το ερώτημα δεν είναι γιατί έχει βάλει τρεις σε τρεις διαφορετικούς χώρους, αλλά γιατί τρεις άλλοι έχουν αποδεχθεί να πληρώνουν για υπηρεσίες που -κατά κανόνα- δεν απολαμβάνουν. Κι ενώ γνωρίζουν ότι στο τέλος οι τρεις (και καθένας ξεχωριστά) τη… χάρη, στον “μεγάλο” τη χρωστάει.
Ίσως οι πρόεδροι που πληρώνουν τους ανθρώπους του προέδρου, να είχαν πρόγονο στη φυλή των Μασάι. Εκεί, ο τυπικός χαιρετισμών μεταξύ των ανδρών, είναι η ανταλλαγή φτυσιών στο πρόσωπο (μάτι δεν τους πιάνει). Έτσι μπορεί να τους αρέσει να γνωρίζουν ότι στο τέλος οι… εργαζόμενοι σε αυτούς θα τους φτύσουν.
Αλλάζω θέμα: Εξαιρετικός είναι ο γυμναστής του Ολυμπιακού. Κι εκτός από πολύ καλός στη δουλειά του, είναι και πολύ φίλος με τον προπονητή της ομάδας, με τον οποίο είχε συνεργαστεί και στο Μαρούσι.
Από τα παιδιά που τιμούν τη φιλία τους, δεν έχει ξεχάσει και τον πρώην τεχνικό του Ολυμπιακού, και πρώην του Αμαρουσίου, με τον οποίο επίσης έχει πολύ φιλική σχέση. Ούτε τον Λινάδρο έχει ξεχάσει. Αλλά κι ο Γιαννάκης (και ο Λινάδρος) τον εκτιμά, γι’ αυτό και τον κάλεσε στο Λιμόζ.
Τώρα για διακοπές πήγε, για να τον βοηθήσει στην κατάρτιση του προγράμματος εκγύμνασης της ομάδας πήγε, θα σας γελάσω και δεν θέλω. Έτσι ντε, να βοηθιούνται οι Έλληνες μεταξύ τους.
Αντί επιλόγου: Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, με την ανεργία να καλπάζει, όταν κάποιος δουλεύει σε δύο δουλειές του δημόσιου τομέα, είναι σωστό ή όχι; Τί λέτε εσείς; Εγώ λέω πως είμαστε για γέλια. Και για κλάματα…