Καλησπέρα κορίτσια. Πώς είσαστε; Άντε να προχωρήσουν οι μέρες, να έρθουν αγώνες που θα κρίνουν τίτλους (μικρούς ή μεγάλους, οι τίτλοι είναι τίτλοι) για να ανεβεί κι άλλο το ενδιαφέρον.
Εγώ, πάντως, επειδή λατρεύω το καλοκαίρι (τότε μπορώ να δείξω το κορμί μου και να μην ντύνομαι σαν… κρεμμύδι), θα πάω από τώρα στις μέρες τις καλοκαιρινές. Κι αν δεν το καταλάβατε, θα ασχοληθώ με την Εθνική ομάδα.
Γνωστός ατζέντης ανέβασε, γεμάτος καμάρι (και γιατί να μην το κάνει ο άνθρωπος;) τις επιτυχίες του γραφείου του. Κατσικάρης στην εθνική Ρωσίας, Τρινκιέρι στην εθνική Ελλάδας, Μπάουερμαν στην εθνική Πολωνίας.
Όλα καλά κι όλα ωραία, αλλά έχω απορίες (ξανθιά είμαι, δεν τα καταλαβαίνω όλα): Άφησαν να διαφανεί από την ΕΟΚ -μέσω των γνωστών κολλητών τους site- ότι ο Κατσικάρης πήρε την πρότασή τους και τη χρησιμοποίησε για να πάει στη Ρωσία. Ή -στην πιο light έκφραση– περίμενε με την πρόταση στα χέρια, την απόφαση των Ρώσων κι όταν εκείνοι του είπαν “ντα“, ο Φώτης είπε “νιετ” στους δικούς μας.
Φαντάζομαι πως δεν μιλούσε απευθείας ο Φώτης με τον πρόεδρο. Γι’ αυτό υπάρχουν οι ατζέντηδες, για να μιλάνε για λογαριασμό των πελατών τους. Ήτοι, ο συγκεκριμένος εκπρόσωπος “έπαιξε” με την ΕΟΚ, για να πάρει την καλύτερη των προτάσεων για τον πελάτη του (και μπράβο του).
Αναρωτιέμαι, λοιπόν: Αν αυτό ισχύει, εσείς θα ψωνίζατε από τον ατζέντη; Δηλαδή, ο τύπος είπε στους ανθρώπους της ομοσπονδίας. “Έχω τον Κατσικάρη, που είναι ό,τι καλύτερο“, του είπαν “φερ’ τον“, αυτός κέρδισε χρόνο, έκλεισε τον Φώτη στη Ρωσία και τους είπε μετά “αφού δεν υπάρχει Κατσικάρης, δεν παίρνετε τον Τρινκιέρι, να μην ξεμείνει“; Και του είπαν ξανά “φερ’ τον“!
Αυτή η ιστορία δεν κολλάει ούτε με logo, ούτε με uhu, ούτε με καμία γνωστή κόλλα. Αν, όντως, είχε γίνει πρόταση στον Φώτη και αυτός έπαιξε στην πλάτη της ΕΟΚ, δεν θα έπαιρναν παίκτη από τον ίδιο μάνατζερ. Εκτός αν δεν έγινε το σκηνικό που έγραφαν τα… καλόπαιδα.
Υπάρχει πάντα και τρίτος δρόμος (όχι, βρε, προς τον σοσιαλισμό): Ο εν λόγω μάνατζερ είναι κολλητός του ανθρώπου που δέχθηκε να φάει… σφαίρα για λογαριασμό του προέδρου. Κι ως εκ τούτου, πρέπει να του το ανταποδώσει (ο πρόεδρος).
Δεν θα δώσω τη λύση στο αίνιγμα. Εγώ σας έδωσα αυτά που κανείς από τους άλλους δεν γράφει, εσείς βάλτε κάτω τα δεδομένα και βγάλτε απόφαση.
Άσχετο, αλλά μια και ασχολήθηκα με τους προπονητές: Όταν Δημήτρη μου δηλώνεις ότι “είμαστε σε τροχιά σωτηρίας“, ένα είναι το σίγουρο: Είσαι σε τροχιά… απόλυσης. Υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται, και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται. Εμένα περιμένεις να στο πω;
Αν και δεν πρέπει να το γράφω (δημόσια) ο αγαπημένος μου στο site είναι ο Νικολάου. Πολύ το γουστάρω αυτό το αγόρι, γιατί έχει πάθος με την ΑΕΚ. Εγώ δεν είμαι με καμιά ομάδα, αλλά θέλω να ξαναδώ την ΑΕΚ στην Α1. Γιατί;
Οι παλιότεροι θυμούνται ότι είχα μια φίλη, που εργάζονταν στον Ολυμπιακό. Ένα από τα κορίτσια που χόρευαν. Ε, αν ανεβεί η ΑΕΚ, θα είναι ανάμεσα στα κορίτσια που θα χορεύουν στο ημίχρονο για τη “Βασίλισσα“. Είμαι σίγουρη σας λέω. Αφού σε κάθε αγώνα της ομάδας, πηγαίνει στο γήπεδο ο άνθρωπος που κανονίζει για τα χορευτικά σόου, είναι δυνατόν να μην βρει δουλειά η φίλη μου;
Κοίτα να δεις πώς τα φέρνει η τύχη (ή η ατυχία). “Κολλητός” δηλώνει ένας “παράγοντας” (δεν τον λες), με μέλος της ΚΕΔ / ΕΟΚ. Τους ενώνει ο Γιώργος (όχι ο Νικολάου, που έγραφα νωρίτερα). Έλα, όμως, που τώρα ο παράγοντας (ο κανονικός) πρέπει να πει όλα όσα είδε (και θα το κάνει), με αποτέλεσμα να φάει γερή καμπάνα η ομάδα του “παράγοντα“.
Σε διαφορετική περίπτωση, όλοι θα λένε ότι ο παράγοντας έκανε “αβάντα” στον “παράγοντα“. Χαμένοι από χέρι…
Οι ιστορίες που παρουσιάσαμε σήμερα είναι άσχετες η μία με την άλλη. Έχουν έναν κοινό παρανομαστή: Είναι όλοι οι… άνθρωποι του προέδρου!