Η Ελλάδα δεν κατάφερε το… αθλητικά ακατόρθωτο (αν και ο αθλητισμός είναι από τη φύση του υπερβατικός, άρα αδόκιμη η φράση), να νικήσει τη Γερμανία και να προχωρήσει στους “4” του Euro. Η ποδοσφαιρική τάξη δεν αναταράχθηκε στο ελάχιστο, το όνειρο για μια αθλητική απάντηση σε ένα καθαρά πολιτικό πρόβλημα, που “ένωσε” τους Έλληνες δεν έγινε πραγματικότητα.
Κατ’ αρχήν μόνο μπράβο αξίζουν στους διεθνείς. Δεν έχουν ούτε το όνομα, ούτε την ταχύτητα, ούτε το ταλέντο των αντιπάλων τους. Η αλήθεια είναι πως το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι… δεύτερης διαλογής, όμως το πλασάρισμα στην πρώτη οκτάδα είναι επιτυχία.
Από τακτικής άποψης η Εθνική δεν έπαιξε όπως έπρεπε. “Κλεφτοπόλεμος” και έλεγχος ρυθμού ήταν μονόδρομος, που όμως δεν ακολουθήθηκε γι’ αυτό και μπήκαν έξι γκολ. Οι Γερμανοί έπαιξαν όπως ήθελαν γι’ αυτό και τελικά έφτασαν σε άνετη επικράτηση. Άλλωστε, όταν μια ομάδα δέχεται τέσσερα τέρματα κι έχει στην πρώτη σειρά των διακριθέντων τον τερματοφύλακά της, η διαφορά με τον αντίπαλο είναι εξ ορισμού μεγάλη.
Είναι ιδιαιτέρως ενθαρρυντικό το γεγονός πως δεν καταφύγαμε σε μοιρολόι (θυμηθείτε πως κάποτε μια ήττα της Εθνικής οδήγησε βουλευτές σε επερώτηση), δεν υπήρξαν κραυγές, δεν συντελέστηκε εθνική καταστροφή. Δείγμα ότι ωριμάζουμε ως κοινωνία, ή συμπτωματικό γεγονός; Θα δείξει η συνέχεια…
Για όσους ονειρεύονται ναρκοπέδια στα σύνορα και κοινωνίες παλαιολιθικής εποχής, η πολυπολιτισμική Εθνική Γερμανίας είναι η απάντηση. Παιδιά μεταναστών απαρτίζουν τη ραχοκοκαλιά της αντιπροσωπευτικής ομάδας μιας χώρας, που στον απόλυτο παραλογισμό έκανε σημαία την “Άρια φυλή“.
Πολλοί Έλληνες φίλαθλοι “χλεύασαν” αυτή την πολυσυλλεκτική ομάδα, αλλά μάλλον έχουν ξεχάσει πως για χρόνια έβγαιναν στους δρόμους, πανηγυρίζοντας επιτυχίες αθλητών, οι οποίοι επιλέχθηκαν απ’ όλη την παλιά Ανατολική Ευρώπη. Πρωταθλητές (στις χώρες τους) που ελληνοποιήθηκαν και μας γέμισαν μετάλλια. Τότε δεν μας ενοχλούσε;
Αθλητισμός και πολιτική δεν είναι έννοιες ασύνδετες και άσχετες μεταξύ τους. Στον αθλητισμό ασκείται πολιτική, όμως όταν προσπαθείς να κάνεις πολιτική μέσω του αθλητισμού, απλά γνωστοποιείς το έλλειμμα πολιτικής που έχεις. Ήτοι, αν θέλουμε να κάνουμε τα μούτρα της Μέρκελ κρέας, ας το ζητήσουμε από τον Αντώνη Σαμαρά και όχι από τον Γιώργο.