Του Γιώργου Κογκαλίδη
03/08/2011
Ένας καλός φίλος, ο Μίλτος, μου έστειλε ένα ηλεκτρονικό
γράμμα, που με βοηθά στο να ξετυλίξω τις σκέψεις μου γύρω από την Εθνική και το
κύμα φυγής. Κατ’ αρχήν το γράμμα:
“Αγαπητέ κύριε Κογκαλίδη μετά από καιρό παίρνω αφορμή
να πω κάποια πράγματα (αν και δεν έχω σταματήσει να σας διαβάζω) με βάση και
την αποχώρηση του Σχορτσιανίτη από την εθνική ομάδα.
Πριν από λίγο καιρό γράψατε ότι: “ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ
ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ όποιον αρνείται τη συμμετοχή στην ομάδα του Βασιλακόπουλου“.
Κατ’
αρχήν η Εθνική ομάδα δεν είναι κανενός Βασιλακόπουλου, η Εθνική ομάδα είναι όλων
των Ελλήνων!
Βέβαια, στην εποχή του χρήματος που ζούμε, είναι δύσκολο κάποιος
να παίξει στην Εθνική ομάδα, αν δεν έχει κάποιο όφελος, εκτός εξαιρέσεων…
Πάντως είναι να γελάσει κανείς (που λέει κι ο Συρίγος), όταν
βλέπει τον Νοβίτσκι, τον Πάρκερ και γενικά όλους τους ΝΒΑer, έχοντας παίξει τουλάχιστον
82 παιχνίδια να συμμετάσχουν κάθε φόρα στην εθνική τους και από την άλλη τους δικούς
μας (βλέπε Διαμαντίδη, Παπαλουκά, Τσαρτσαρή και Σχορτσιανίτη) να απέχουν για να
ξεκουραστούν…
Βεβαία, όταν όλος ο δημοσιογραφικός Τύπος τούς καλύπτει κάθε
φόρα που απέχουν, είναι λογικό να κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει…
Όμως η συμμέτοχη στην Εθνική ομάδα, κύριε Κογκαλίδη είναι εθνική
υποχρέωση όλων κι όχι θέμα διάθεσης του καθενός“.
Πριν προχωρήσω, να σημειώσω ότι υπάρχει άλλο τόσο κείμενο
που “στολίζει” (ενδεχομένως όχι άδικα) τον Σχορτσιανίτη, αλλά δεν
είναι αυτό το ζητούμενο. Ας μείνουμε σε αυτά που γράφει ο Μίλτος και τα λέει
σχεδόν όλος ο μπασκετόκοσμος.
Αλήθεια, πιστεύει κανείς πως οι Έλληνες παίκτες είναι
λιγότερο πατριώτες από τους Γερμανούς και τους Γάλλους; Θαρρώ όχι. Άρα, πώς
δικαιολογείται αυτό το κύμα φυγής, η εθνική… αποχή;
Μήπως εν τέλει κάποιοι
απαξίωσαν την Εθνική μέσα στα αποδυτήρια;
Ο Γιώργος Κολοκυθάς που… σήμερα τα χώνει στον Σχορτσιανίτη
δεν ήταν αυτός που έκρυβε το γεγονός ότι ο νεαρότερος τότε Σοφοκλής δεν πήγε
στη φωτογράφιση της ομάδας (υποχρέωση και αυτή. Δεν θα τολμούσε να αγνοήσει τον
χορηγό του συλλόγου του, γιατί δεν θα έπαιρνε φράγκο);
Αν αυτά τα παιδιά είναι “κακά παιδιά” (δεν το
πιστεύω), τότε φταίνε αυτοί που τα μεγάλωσαν στα γόνατά τους, που τα χάιδευαν,
μόνο και μόνο για να φωτογραφίζονται μαζί τους με το χρυσό, για να περνούν την
πόρτα του Μαξίμου, του προεδρικού μεγάρου και δεν ξέρω ποια άλλη.
Αν ο κουρασμένος Σχορτσιανίτης τιμωρηθεί με την ίδια ποινή
που τιμωρήθηκε ο δικαιολογημένα απόντας Μαυροκεφαλίδης δεν είναι αδικία προς τον
δεύτερο; Κι αν τιμωρηθεί ο Σόφο, για τον ίδιο λόγο που δεν τιμωρήθηκε ο
Διαμαντίδης ή ο Παπαλουκάς, δεν είναι αδικία για τον σέντερ της Μακάμπι;
Άρα, αν θες να υπάρχουν νόμοι, πρέπει να τους επιβάλεις.
– Όταν ο πρόεδρος της ΕΟΚ δηλώνει “δεν είναι όλοι
ίδιοι“, από πού απορρέει “εθνική υποχρέωση“;
– Όταν
χρησιμοποιείται η Εθνική από συγκεκριμένους ανθρώπους για συγκεκριμένους
σκοπούς, δεν θα αντιδράσουν οι παίκτες, δεν θα χάσουν τον δρόμο;
– Όταν ο προπονητής διαχρονικά (από τον Γιαννάκη μέχρι τον
Ζούρο) είναι πειθήνιο όργανο της ομοσπονδίας και λέει “ναι σε όλα“, δεν θα
απαξιωθεί στα πρόσωπα των παικτών;
Σκεφτείτε κάτι: Αν ο Λάζος ήταν ακόμα πρόεδρος στον ΠΣΑΚ, αν
ο σύνδεσμος δεν είχε μετατραπεί σε περιπατητικό σύλλογο και οι συνδικαλιστές
δεν είχαν γίνει… “μοδίστρες” που υφαίνουν τον ιστό της ανυπαρξίας,
δεν θα φόρτωναν στον “Ρώσο” όλες αυτές τις αποδράσεις;
Όταν προς τα έξω, επώνυμα βγαίνουν και λένε πως η Εθνική δεν
θα είχε κάνει τίποτα, αν ο Βασιλακόπουλος δεν κανόνιζε τα της σφυρίχτρας, χωρίς
αιδώ και χωρίς διάψευση, δεν θα φύγουν οι παίκτες; Σε τελική, αφού ο
“πατερούλης” τα ρυθμίζει, ας παίξει με τον Κέκελη και τον Γυμνόπουλο
στα γκαρντ. Οι διαιτητές ίδιοι είναι.
Το πιο λαμπρό στολίδι του ελληνικού μπάσκετ ξεθωριάζει στα
μάτια όλων μας. Το ζητούμενο είναι να αναζητήσουμε τη ρίζα του κακού, να
αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα και όχι να αναζητούμε αόρατους εχθρούς και να
μετατρέψουμε τους παίκτες που ανέβασαν την Εθνική ψηλά στα μάτια όλου του
κόσμου, σε πλούσια κωλόπαιδα.
Εύκολο το “ανάθεμα“, όχι όμως και ουσιαστικό. Για
να είναι η Εθνική υποχρέωση (ΝΑΙ, έτσι είναι) πρέπει να είναι πραγματικά η
Εθνική όλων μας. Και πολλοί (κυρίως διεθνείς πρωτοκλασάτοι παίκτες) δεν τη νιώθουν έτσι.
Γιατί; Ας απαντήσουν οι “ιδιοκτήτες” της…
Υ.Γ.: Ο Τύπος δεν καλύπτει τους αθλητές Μίλτο μου, γιατί υπάρχει πάντα η τάση να χωρέσουν περισσότεροι στο τσάρτερ της χαράς, γιατί η αυλή του Βασιλακόπουλου πάντα χωρά αυλικούς…