Το ότι ο Πανιώνιος είναι στην τρίτη θέση του βαθμολογικού πίνακα, λέει πολλά και τίποτα. Το ότι νίκησε με διαφορά τον ΠΑΟΚ, δεν λέει τίποτα (αντίστοιχα, έχει χάσει αγώνες με μεγάλη διαφορά, όπως για παράδειγμα αυτόν με το Ρέθυμνο). Το ότι, όμως, αποτελεί το θερμοκήπιο της Εθνικής ομάδας, τον σημαντικότερο πόλο έλξης μετά τους δύο “αιώνιους” και πλέον για τα καλά πάνω από τις δύο παραδοσιακές δυνάμεις της Θεσσαλονίκης, λέει πολλά.
Ο σύλλογος της Νέας Σμύρνης αποτελεί σημείο αναφοράς, αφού εκεί εκκολάπτονται παίκτες που θα αποτελέσουν υλικό στα χέρια του ομοσπονδιακού τεχνικού. Παππάς, Γιάνκοβιτς, Καββαδάς, Μπόγρης, Αθηναίου, Αθανασούλας είναι η επόμενη γενιά και σίγουρα κάποιοι εξ αυτών θα είναι στη 18άδα (ου μην και παραπάνω) της Εθνικής. Από πίσω έρχονται Τολιόπουλος και Αγραβάνης.
Στον πάγκο βρίσκεται ένας πολλά υποσχόμενος νέος τεχνικός, που δεν αποκλείεται κι αυτός να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τα αμέσως επόμενα χρόνια, όχι μόνο για τον ομοσπονδιακό πάγκο (ήταν, άλλωστε, κομμάτι του προπονητικού τιμ), αλλά και γενικότερα.
Καλοί νέοι παίκτες, έμπειροι Αμερικανοί, καλός προπονητής, διορθωτικές κινήσεις όταν χρειάστηκε, μα πάνω απ’ όλα οικονομική σταθερότητα, σιγουριά για τη δουλειά και δυνατότητα στον καθένα ξεχωριστά να βελτιωθεί ατομικά, προσφέροντας έτσι στο σύνολο.
Ο Πανιώνιος έχει ιστορία, δεν έγινε τώρα… κομμάτι της μηχανής του μπάσκετ στην Ελλάδα, όμως η παρουσία του Ηλία Λιανού έχει προσδώσει στους “πάνθηρες” στοιχεία αξιοπιστίας, κάτι που είναι κατ’ αρχήν ζητούμενο στις μέρες μας. Σε μια εποχή που σχεδόν κανείς δεν επενδύει και που η συμμετοχή πιτσιρικάδων είναι ανάγκη και όχι επιλογή, οι “κυανέρυθροι” μοιάζουν να έχουν κάνει σχεδιασμό, κάτι που πρέπει να πιστωθεί πέρα από τη διοίκηση και στον προκάτοχο του Σφαιρόπουλου (Σκουρτόπουλος).
Βεβαίως, η ομάδα χτίστηκε για να φτάσει κατά το δυνατόν ψηλότερα, αλλά το γεγονός ότι επωάζει νεογνά της Εθνικής, δίνει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο όλο εγχείρημα και κάνει την επένδυση Λιανού πιο θελκτική, ακόμα και γι’ αυτούς που δεν έχουν περάσει από το κλειστό της Αρτάκης.
Έτσι κι αλλιώς, σε ένα πρωτάθλημα όπου πρωταρχικό ζητούμενο είναι η αξιοπιστία, σ’ ένα πρωτάθλημα που αναζητεί ομάδες ικανές να φτάσουν σε αξιοπρεπείς προϋπολογισμούς (ακόμα και αν δεν μπορούν να χτυπήσουν τους δύο “αιώνιους“), σε ένα πρωτάθλημα που θέλει παράγοντες – τεχνοκράτες, με άποψη για το άθλημα, ο Πανιώνιος του Ηλία Λιανού είναι σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα.