Αν οι ήττες έχουν διδακτικό χαρακτήρα, οι “πράσινοι” έχουν πολλά να μάθουν από το πρώτο ντέρμπι της νέας εποχής. Το πόσο χρόνο έχουν για να αξιοποιήσουν αυτή τη… μαθησιακή διαδικασία θα φανεί από την υπομονή που όλοι πρέπει να δείξουν.
Αν κάτι κέρδισαν, όμως, από το ματς με τον Ολυμπιακό είναι πως παρότι τους “στράβωσε” και τους έφυγε αρκετές φορές, δεν το παράτησαν, το “γύρισαν” κι ίσως με πιο καθαρό μυαλό στο τέλος να μπορούσαν να το διεκδικήσουν.
Πάμε όμως από την… αρχή, αφού πρωταγωνιστής της βραδιάς είναι ο Ολυμπιακός. Όταν τα δύο πιο… βαριά χαρτιά σου βγάζουν… φωτιές, όταν ο Περπέρογλου φτάνει στους 10 πόντους πριν χάσει σουτ και ο Σπανούλης κλείνει το πρώτο μισό με 16 στο ενεργητικό του, δεν μπορεί παρά να κερδίσεις. Και προφανώς δεν είναι… σύμπτωση.
Το να σκοράρουν οι δύο πρώην “πράσινοι” είναι που ξέρουν καλύτερα από εκατομμύρια άλλους παίκτες στον πλανήτη, γι’ αυτό και πληρώνονται αδρά για να το πράττουν. Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε την αρωγή των Παπανικολάου και Πρίντεζη, φτάνουμε εύκολα στο γιατί ο Ολυμπιακός απέδρασε με το “διπλό” από το ΟΑΚΑ.
Θα επιμείνω, με κίνδυνο να με… κακοχαρακτηρίσετε, αλλά υπάρχει πρόβλημα στη θέση “5“, παρότι στο συγκεκριμένο ματς ο Σχορτσιανίτης έπαιξε λιγότερο απ’ όσο θα περιμέναμε και η άμυνα του Ολυμπιακού ήταν προσαρμοσμένη πάνω του, παίρνοντας το ρίσκο του αφύλακτου σουτ από τους ακροβολισμένους περιφερειακούς.
Ντόρσεϊ και Χάινς έχουν συγκεκριμένο… ταβάνι και ο Μαυροειδής είναι “αόρατος”. Και μπορεί εξίσου αόρατος να είναι ο Άρμστρονγκ, αλλά αυτός πιθανότατα θα αλλάξει. Αντίθετα, ο Λάσμε έδειξε -αν και ανέτοιμος- ότι θα βοηθήσει αρκετά τον Παναθηναϊκό, όταν βρει τα πατήματά του, όταν καταλάβει πώς παίζει η ομάδα του και τον καταλάβουν οι συμπαίκτες του.
Ο Παναθηναϊκός έχασε αλλά έχει στοιχεία να κρατήσει από την αναμέτρηση. Την παρουσία του Λάσμε στο δεύτερο ημίχρονο, το γεγονός ότι δεν παρατά κανένα παιχνίδι, ακόμα κι όταν αυτό μοιάζει χαμένο. Από την άλλη έχει και πολλά ερωτήματα που ζητούν απάντηση. Ούκιτς, Μασιούλις και Πάνκο ήταν κατώτεροι του αναμενομένου, αν και αυτό είναι λογικό, αφού μιλάμε για μια νέα ομάδα, που ψάχνει αυτοματισμούς και συνεργασίες.
Ο Άρμστρονγκ μάλλον δεν θα μας απασχολήσει για πολύ καιρό, άγνωστο είναι το μέλλον του Κίτσεν, αν και για την ώρα δεν πρέπει να υπάρχουν δεύτερες σκέψεις.
Η ουσία, πάντως, είναι πως ο Ολυμπιακός έχει μπει από νωρίς στη θέση του οδηγού, αυτή η ήττα δύσκολα θα βγει στη διάρκεια του πρωταθλήματος, αλλά όποιος πιστέψει πως υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στους δύο “μονομάχους”, μάλλον κάνει λάθος.
Αντί επιλόγου να σημειώσουμε κάτι για το οποίο χρόνια τώρα: Εξαιρετική (και αυτή) η διαιτησία, οπότε κάποια στιγμή είναι καιρός να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με “γκρίζους” του υψηλού επιπέδου των Χριστοδούλου – Σχινά – Αναστόπουλου (και όχι μόνο αυτών).