Ήταν απολαυστικός. Ήταν καταιγιστικός. Ήταν χορταστικός. Και είναι πλέον με το σπαθί του στους “8“, κάνοντας ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΥΠΕΡΒΑΣΗ. Ο Παναθηναϊκός δηλώνει παρών στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας, κάτι που το καλοκαίρι, όταν το πουλόβερ ξηλώθηκε σχεδόν ολοσχερώς, ελάχιστοι περίμεναν.
Πριν αναφερθούμε στους “πράσινους” δύο -κατά την ταπεινή μας άποψη- απαραίτητες επισημάνσεις:
● Τεράστιος σεβασμός για τη Μάλαγα, που με την προσπάθεια των παικτών της και τις (κυρίως) εκτός έδρας νίκες που πέτυχε, αξίζει τουλάχιστον το χειροκρότημά μας. Και, με την ευκαιρία, όσοι θεωρούσαν σχεδόν “αυτοκτονία” την ήττα του Παναθηναϊκού στην Ισπανία, μάλλον θα πρέπει να έχουν αναθεωρήσει, ως προς την αξία της Ουνικάχα.
● Μην βρεθεί κανείς να πει “έλα μωρέ, ποια Μπάμπεργκ“. Όχι πως δεν θα βρεθεί, αλλά επειδή πλέον υπάρχει όλο το δείγμα των αγώνων της γερμανικής ομάδας (η πλέον αδικημένη του Top16, καθώς το 0-13 δεν της άξιζε) και καθένας μπορεί να κρίνει.
Ο Παναθηναϊκός μοιάζει αφηνιασμένος. Όχι μόνο απόψε. Και απόψε. Μπήκε με… βαριά πόδια, αφού η σκιά της Μάλαγα τον κυνηγούσε και έπαιξε ένα παιχνίδι που άγγιξε τα όρια του υποδειγματικού και στις δύο πλευρές του γηπέδου.
Αφηνιασμένος ήταν και στη Μαδρίτη, και κόντρα στην Εφές στο ΟΑΚΑ, και κόντρα στην Άλμπα. Παιχνίδια που δεν είχε την πολυτέλεια του στραβοπατήματος, σε έναν όμιλο που όλα (πλην των τεσσάρων που περνάνε στους “8“) είναι ανοιχτά.
Ο Παναθηναϊκός κερδίζει διαρκώς παίκτες. Ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης μοιάζει να είναι μια κατηγορία μόνος του, ο Στεφάν Λάσμε είναι -κατά την ταπεινή μας άποψη- ο κορυφαίος αμυντικός της φετινής Ευρωλίγκας, ο Γιόνας Ματσιούλις (αυτός που σε άλλες εποχές δεν θα περνούσε ούτε έξω από το ΟΑΚΑ, όπως έγραφαν κάποιοι το καλοκαίρι) σουτάρει στα τελευταία ματς με 50% στα τρίποντα.
Απόψε κέρδισε και τον Μάρκους Μπανκς, ο οποίος πρόσφερε πολύ περισσότερα από αυτά που αναφέρει η στατιστική απεικόνιση της εμφάνισής του. Κι αν υπάρχει ο Αμερικανός στην εξίσωση (που πλέον δείχνει να μπαίνει για τα καλά), ο Αργύρης Πεδουλάκης έχει απλώσει κι άλλο την πραμάτεια του, έχει την άνεση να δίνει ανάσες στο βασικό περιφερειακό του δίδυμο, έχει τη δυνατότητα να αλλάζει σχήματα και εικόνες.
Αυτή τη στιγμή το “τριφύλλι” είναι στα ψηλότερα πικ του, κάτι που όσοι γνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει εδώ και χρόνια ο κόουτς της ομάδας περίμεναν. Γιατί ο Πεδουλάκης δεν βγάζει… λαγούς από το καπέλο. Δουλεύει μεθοδικά, περνά τη φιλοσοφία του, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη και, ξεκινώντας από την άμυνα, “χτίζει” ομάδες.
Ο Παναθηναϊκός είναι στους “8” και αυτό είναι η επιτομή της πετυχημένης χρονιάς. Ήδη μετρά έναν εσωτερικό τίτλο, ήδη έχει φτάσει ψηλά στην Ευρωλίγκα (και συνεχίζει) και βεβαίως, όπως κάθε χρόνο, θα παίξει στη σειρά των “αιώνιων” τελικών το πρωτάθλημα. Όλα αυτά είναι τα… προσεχώς.
Για μια ομάδα που άλλαξε… δέρμα, που στήθηκε από μηδενική βάση, με χαμηλότερο προϋπολογισμό, με παίκτες που το σκεφτόντουσαν μια και δυο φορές για να πούνε το “ναι“, με παίκτες που γύρισαν την πλάτη, με μια σειρά από επώδυνους τραυματισμούς, αλλαγές στον σχεδιασμό και μεσούσης της περιόδου, άτυχα (ανεπιτυχή αν προτιμάτε) αποτελέσματα στο ξεκίνημα, η αποψινή εικόνα είναι επιτομή της επιτυχίας.
Ευχόμαστε αύριο να μετράμε δύο ομάδες στους “8“. Ο Ολυμπιακός δεν θα έχει εύκολο έργο κόντρα στη Φενερμπαχτσέ, αλλά η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα (κι αυτή χτυπημένη από τραυματισμούς και ατυχίες) έχει δείξει “μέταλλο“, έχει αποδείξει ότι στα “ΠΡΕΠΕΙ” απαντά θετικά.
Το ελληνικό μπάσκετ παραμένει ο ΕΝΑΣ και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ “αθλητικός πρεσβευτής” της χώρας κι αυτό είναι πάνω και από τον Παναθηναϊκό, και από τον Ολυμπιακό (θα έχουμε την ευκαιρία να γράψουμε αύριο, μετά τον αγώνα την άποψή μας). Πάντως, ως εδώ πηγαίνουμε -ως χώρος- περίφημα.