Όταν η εικόνα που βλέπεις στο γήπεδο μοιάζει να είναι… μαγική, η προσφυγή στα στατιστικά βοηθά στο να αντιληφθείς τη διαμόρφωση του αποτελέσματος και να το ερμηνεύσεις. Ο Παναθηναϊκός, που για 20 λεπτά έκανε δικό του το παιχνίδι, υποχρεώνοντας τη Ρεάλ σε παθητικό ρόλο, έφυγε ηττημένος με το τελευταίο δεκάλεπτο να θυμίζει επιθετικά την αντίστοιχη περίοδο στο ματς με τη Χίμκι, στον πρώτο γύρο.
Η… παραδοσιακή στατιστική δεν βοηθά στη λύση του μυστηρίου, αφού οι τέσσερις πόντοι εξηγούνται μόνο από τη διαφορά στις βολές. Οι “πράσινοι” είχαν 6/27 τρίποντα κι όποιος βιαστεί να πει ότι έχασαν λόγω του ότι δεν έβαλαν τα σουτ έξω από τα 6μ75 έχει δει το μισό φύλλο στατιστικής, καθώς και η Ρεάλ τέλειωσε το ματς με 6/28. Άρα απόλυτη ισοπαλία.
Οι γηπεδούχοι είχαν 14/30 δίποντα, ένα παραπάνω εύστοχο από τους Μαδριλένους (13/27). Είχαν 8/12 βολές, έναντι 14/17 (μοναδικό απτό σημείο αναφοράς και διαφοράς). Εντυπωσιακή “ισοπαλία” και στα ριμπάουντ (38 με 28-10 έκαστος), 6-7 κλεψίματα, 15-11 λάθη, 11-8 ασίστ, 4-4 κοψίματα.
Στην Αμερική, εκεί όπου εκτός από το μπάσκετ “ανακάλυψαν” και τη στατιστική του απεικόνιση, υπάρχει μια νέα κατηγορία, που μετρά τις αλλοιώσεις των επιθέσεων. Υποστηρίζουν οι Αμερικανοί ότι δεν είναι προαπαιτούμενο καλής άμυνας να κερδίσεις την κατοχή (είτε με κλέψιμο, είτε με κόψιμο, είτε υποχρεώνοντας τον αντίπαλο σε λάθος), όπως ήθελε η… παραδοσιακή στατιστική.
Αρκεί να τον βγάλεις από τον ρυθμό του, να του… χαλάσεις την επίθεση, να υποχρεώσεις τον παίκτη να πάει από την πλευρά που δεν θέλει, να κάνει το σουτ από τη λάθος γωνία. Αυτή η στατιστική ανάλυση δεν έχει έρθει ακόμα στην Ευρώπη, υπό μορφή καταγεγραμμένων αριθμών σε ένα φύλλο χαρτιού, αλλά οι πιο… διαβασμένοι προπονητές έχουν αρχίσει ήδη και τη “μελετούν“, βάζοντας τους συνεργάτες τους να την κρατάνε.
Αν είχαμε τέτοια ανάλυση θα διαπιστώναμε πως αυτό ακριβώς πέτυχε η Ρεάλ. Έβγαλε τον Παναθηναϊκό από τον ρυθμό του, χωρίς να πάει το παιχνίδι στον ρυθμό της (δηλαδή, σε γρήγορο τέμπο). Ανάγκασε πολλές φορές στο δεύτερο μισό τους παίκτες του να σουτάρουν κάτω από κακές προϋποθέσεις και λογικά το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό για τους “πράσινους“.
Αυτό διαφοροποίησε την ψυχολογία, άλλαξε την… παράσταση νίκης κι εν τέλει καθόρισε το αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα, που σε συνδυασμό με τη νίκη της Μάλαγα στη Μόσχα, μπλέκει τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν τον σκοτώνει.
Η… ίωση του απέναντι ομίλου πέρασε και σε αυτόν, πλέον οι έδρες άρχισαν να σπάνε και αποτελέσματα που μοιάζουν “εκπλήξεις” (και ίσως κάποιες να είναι). Πλέον είναι πρόδηλο (το διαπιστώσαμε και από τα δύο τελευταία αποτελέσματα του Ολυμπιακού) πως όλοι –οι διεκδικητές– μπορούν να νικήσουν όλους, είτε εντός, είτε εκτός έδρας.
Βεβαίως, οι “πράσινοι” πρέπει να κερδίσουν την Μπάμπεργκ για να πάνε (ανεξάρτητα από τον αγώνα στη Μόσχα) με θετικό πρόσημο στον δεύτερο γύρο, όπου θα χρειαστούν μια μεγάλη εκτός έδρας νίκη, για να σιγουρέψουν την πρόκριση. Έτσι ή αλλιώς τίποτα δεν θα τέλειωνε απόψε, ακόμα και αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό, αν και τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα για την ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη.
Υ.Γ.: Ήταν η πρώτη φορά που όλοι οι παίκτες δήλωσαν “παρών“, αλλά χρειάζεται κι άλλος χρόνος για να βρεθούν όλοι σε καλή κατάσταση. Κι αυτό εξηγεί, μαζί με όλα όσα προαναφέραμε, τα κενά διαστήματα στην απόδοση του “τριφυλλιού“.
Υ.Γ.1: “The idea is not to block every shot. The idea is to make your opponent believe that you might block every shot“. Αυτό υποστηρίζει ο Bill Russell και μας βοηθά να καταλάβουμε αυτόν τον διαφορετικό τρόπο προσέγγισης στην επιτυχία της άμυνας, απέναντι στην επίθεση.