Κύριο χαρακτηριστικό του κινήματος του κονστρουκτιβισμού αποτελούν οι απολύτως αφηρημένες κατασκευές. Απουσιάζουν οι συμβατικές αναπαραστάσεις αντικειμένων, ενώ δίνεται έμφαση στην απεικόνιση γεωμετρικών μορφών. Η απόδοση των θεμάτων είναι τις περισσότερες φορές ακραιφνώς μινιμαλιστική και συχνά με διάθεση πειραματισμού.
Αυτά μπορεί να διαβάσει κανείς στο διαδίκτυο, ως μια πρώτη προσέγγιση σε ένα καλλιτεχνικό ρεύμα, που αναπτύχθηκε την περίοδο 1913-1930 στη Ρωσία και είχε ως θεμελιωτή τον Βλαντιμίρ Τάτλιν.
Προς τί η αναφορά στο συγκεκριμένο… ρεύμα; Μας φάνηκε ο πιο κοντινό καλλιτεχνικός τρόπος έκφρασης, για να αποτυπώσουμε την πραγματικότητα στη φετινή Ευρωλίγκα, για να εξηγήσουμε πράγματα που άλλες χρονιές θα ήταν ανεξήγητα.
Όσοι βιάστηκαν να πουν “σιγά το πράγμα“, όταν ο Παναθηναϊκός κέρδισε ασθμαίνοντας τη Ζαλγκίρις, είδαν την επόμενη αγωνιστική τους Λιθουανούς να χάνουν με τον ίδιο τρόπο από τη Ρεάλ. Κι όταν τότε είπαν, παρασυρμένοι ίσως και από την ήττα των Μαδριλένων στην πρώτη φάση από τον Παναθηναϊκό, “δεν είναι και τίποτα σπουδαίο η Ρεάλ“, δεν περίμεναν ότι θα έβλεπαν τώρα τον βαθμολογικό πίνακα να γράφει 6-0 νίκες για την παρέα του Ρούντι.
Όσοι μίλησαν για… παρά κάτι ήττα, μετά τη νίκη του ΠΑΟ επί της Μάλαγα, είδαν τους Ισπανούς να κάνουν παρέλαση στην κόκκινη πλατεία και τους Ρώσους να παρακολουθούν ωσάν να ομιλεί ο Αντρόποφ, λίγο πριν τα πολυβόλα της Μάλαγα πέσουν στα χέρια των παικτών του Μαχμούτι, ο οποίος θυμίζει κάτι από Σουλεϊμάν.
Απογοητευτική ήταν και η χθεσινή εμφάνιση επί της Μπάμπεργκ, όμως το κοντέρ γράφει 4-2 και το ντεμπόζιτο του “πράσινου καρβουνιάρη” έχει όσο μαζούτ διαθέτει και ο “υπερσιβηρικός” της ΤΣΣΚΑ. Και δυο μπιτόνια παραπάνω από αυτά που έχουν στα ρεζερβουάρ τους Ζαλγκίρις και Μάλαγα. Και το θέμα είναι ποιος θα μείνει από καύσιμα…
Όσοι θαρρούν ότι το 0-6 της Μπάμπεργκ σηματοδοτεί μια ομάδα χαμηλών βλέψεων και αντίστασης, ας προσέξουν μην εκτεθούν όταν επαναλειτουργήσει η Ευρωλίγκα. Όπως θα χρειαστεί να κάνουν υπομονή, για να διαπιστώσουμε αν όλοι θα περάσουν (έστω και δύσκολα) από το Βερολίνο, που ο Παναθηναϊκός πέρασε.
Αν συμφωνήσουμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν παίζει γοητευτικό μπάσκετ, αναρωτιέμαι αν υπάρχει ομάδα από τον όμιλό του (κι από τον απέναντι, δεν έχω αντίρρηση) που μας… μαγεύει. Θαρρώ πως όχι. Να ο… μινιμαλισμός, που λέγαμε στην αρχή. Νίκες με μίνιμαλ αποδόσεις, στον πόντο, στη λεπτομέρεια.
Κάπου εδώ αρχίζουν τα υπαρξιακά διλήμματα του τύπου “έχει πέσει το επίπεδο, ή έχει ανεβεί ο ανταγωνισμός“; Είναι όλοι περισσότερο κακοί απ’ ότι παλιότερα, ή όλοι λιγότερο καλοί;
Ο ακομπλεξάριστος -και συνάμα εξαιρετικός δημοσιογράφος– Γιώργος Νικολάου, απολογήθηκε δημόσια για το “like” της στιγμής. Κατά το κοινώς λεγόμενο μπερδεύτηκε, δεν έβγαλε ακόμα άκρη. Γιατί η εικόνα και τα κουκιά διηγούνται μια διαφορετική ιστορία.
Οι… κατασκευές είναι ακόμα αφηρημένες. Απουσιάζουν οι συμβατικές αναπαραστάσεις, λείπουν οι σταθερές. Κι όποιος επιχειρεί να χρησιμοποιήσει την εικόνα ενός αγώνα, ως προβολή για τα μελλούμενα, ακροβατεί μεταξύ δικαίωσης και χλευασμού.
Η προσπάθεια να εξηγήσουμε την εικόνα ομάδων -και δη του Παναθηναϊκού– με συμβατικές μορφές και νόρμες του χθες (“είχαν το μυαλό στο ΣΕΦ“, “υποτίμησαν τον αντίπαλο“, κτλ.), δεν αποδίδει. Ούτε σε αυτούς που βλέπουν μισογεμάτο το ποτήρι, ούτε στους απέναντι, που σκέφτονται με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο.
Το σίγουρο είναι πως κανένα γλυκό για την ώρα δεν έχει δέσει! Μια αρχέγονη πρακτική θεώρηση των πραγμάτων έλεγε πως σε αυτές τις περιπτώσεις μετράει το αποτέλεσμα, η συγκομιδή. Πρόδηλο είναι πως το θέαμα αποτελεί προαπαιτούμενο για όλους, όμως κι εδώ υπάρχει… αθλητικός κονστρουκτιβισμός!
Γιατί κακό ήταν το θέαμα, αλλά μπήκαν κοντά 80 πόντοι (αν ήταν λίγο πιο προσεκτικοί οι “πράσινοι” στις βολές θα είχαν ξεπεραστεί). Γιατί ο Διαμαντίδης δεν ήταν ο γνωστός 3D, αλλά τέλειωσε το παιχνίδι με 7 πόντους, 5 ριμπάουντ, 9 ασίστ και 3 λάθη (όλα στο πρώτο μισό) σε 31 λεπτά. Α, και τον μεγαλύτερο βαθμό στο σύστημα αξιολόγησης. Γιατί ο Λάσμε που αστόχησε σε κάρφωμα μόνος του στον αιφνιδιασμό (!), τέλειωσε το ματς με 15 πόντους και 9 ριμπάουντ, ο Μπράμος με 16 πόντους, 4 ριμπάουντ, 2 ασίστ και μόλις 1 λάθος, ο Μπανκς με 13 (10/12 βολές, τις μισές όταν η μπάλα ζεματούσε) πόντους και μόλις 1 λάθος.
Οι αριθμοί τρελάθηκαν; Αποτυπώνουν τη μισή αλήθεια και “δικαιώνουν” την επιλογή μας να αναζητήσουμε άλλου είδους μαθηματικές εξισώσεις, πιο περίπλοκες, για να εξηγήσουμε μια ανάλογα δυσνόητη κατάσταση, όπως αυτή της περασμένης εβδομάδας (στο παιχνίδι με τη Ρεάλ).
Ηθικό δίδαγμα: Οι όποιοι αφορισμοί αποτελούν… ζαριές. Τη ρίχνεις κι αν σου κάτσει το παίζεις μάγκας στο facebook. Φαινόμενο -συνηθισμένο- της εποχής.
Όσο για τις επικείμενες μονομαχίες των “αιωνίων“, άλλο έργο, με άλλο σενάριο. Θα το δούμε από Δευτέρα…