Η ιστορία γράφει αποτελέσματα και όχι… εικόνες. Μετά από κάποια χρόνια όλοι θα γνωρίζουν ότι ο Ολυμπιακός κατέκτησε δύο συνεχόμενες φορές την Ευρωλίγκα, ελάχιστοι θα θυμούνται τον τρόπο. Κι όμως, είναι κι ο τρόπος που έχει αξία. Γιατί ο Ολυμπιακός δεν κατέκτησε απλά ένα τρόπαιο…
Έπαιξε ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ μπάσκετ, τόσο στον ημιτελικό (κυρίως στο πίσω μέρος του γηπέδου, γιατί -αντικειμενικά- δεν ήταν τόσο καλός μπροστά), όσο κυρίως στον τελικό. Εκεί όπου σε 30 λεπτά σημείωσε 90 πόντους! Ήτοι τρεις πόντους στο λεπτό. Κι αν υποθέσουμε (μπακαλίστικα το λέω, μην παρεξηγηθούμε) ότι χοντρικά γίνονται δύο επιθέσεις για κάθε ομάδα στα 60 δευτερόλεπτα, ο Ολυμπιακός πετύχαινε σε αυτές τις… δύο επιθέσεις 1,5 καλάθι.
Οι αριθμοί τρελάθηκαν, μαζί τρελαθήκαμε κι εμείς. Γιατί αν πέρυσι ήταν θαύμα η νίκη επί της ΤΣΣΚΑ, φέτος ο Ολυμπιακός ήταν θαύμα! Ήταν η ομάδα που ξεχώρισε, ήταν η ομάδα που έπαιξε απίστευτο μπάσκετ, ήταν η ομάδα που έβγαλε ψυχή, πάθος, ενέργεια, στο παρκέ.
Θεωρώ περιττό να (ξανά)γράψω για τη δικαίωση του Γιώργου Μπαρτζώκα. Έγινε ο πρώτος Έλληνας προπονητής που κατέκτησε την Ευρωλίγκα! Ποιος το περίμενε; Ίσως ούτε ο ίδιος, αλλά οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε πως το άξιζε. Ειδικά αν κρίνουμε από την εικόνα της ομάδας του στο φάιναλ φορ.
Ο Ολυμπιακός έφτασε στα τρία αστέρια, ο Παναθηναϊκός έχει ράψει από το 2011 το έκτο, συνολικά οι δύο “αιώνιοι” έχουν κατακτήσει τα τρία τελευταία τρόπαια (Βαρκελώνη, Κωνσταντινούπολη, Λονδίνο), έχουν δώσει το παρών σε όλους τους τελικούς από το 2007 και μετά, εκτός από αυτόν του 2008, οπότε και δεν είχαμε εκπροσώπηση στο φάιναλ φορ.
Δεν θα γράψω περισσότερα γι’ αυτό που όλοι είδαμε. Απλά, κλείστε τα μάτια (αδόκιμο, αφού αν τα κλείσετε δεν θα διαβάσετε τη συνέχεια, αλλά τέτοιο βράδυ όλα επιτρέπονται), θυμηθείτε τί είδατε πριν από λίγη ώρα. Ανοίξτε τα και ξανακλείστε τα και θυμηθείτε τί είδατε χθες.
Συνεχίστε να λατρεύετε τον βασιλιά των σπορ. Να συνεχίσουν κι οι καλοί συνάδελφοι να ξοδεύουν όλα τα πρωτοσέλιδα για τους τύπου που παίζουν κάτι σαν μπάλα (γιατί ποδόσφαιρο δεν το λες) κι ας αφήσουν εμάς να συνεχίσουμε να ταπεινώνουμε τους Ευρωπαίους, να κάνουμε περήφανους τους Έλληνες.
Γιατί τελικά σ’ αυτή τη χώρα μόνο το μπάσκετ λειτουργεί…