Του Γιώργου Κογκαλίδη
26/01/2012
Είναι νωρίς να συζητήσουμε για το αν και κατά πόσο ο Παναθηναϊκός θα περάσει στους “8”, ή θα συνεχιστεί η… κατάρα του τροπαίου. Είναι νωρίς να σκεφτούμε αν θα καταφέρει να περάσει πρώτος (εξαιρετικά δύσκολο) ή δεύτερος, αν θα βρει στον δρόμο του την Μπαρτσελόνα (ριμέικ της περσινής ανάλογης φάσης), αν…, αν…, αν…
Ένα είναι βέβαιο: Ο φετινός Παναθηναϊκός, εξαιρουμένων δύο αγώνων, δεν έχει πιάσει υψηλά επίπεδα απόδοσης στην Ευρωλίγκα. Μπορεί να σημαίνει πολλά και τίποτα, άλλωστε και πέρυσι, όταν οι “μπλαουγκράνα” είχαν κερδίσει το πρώτο ματς, ελάχιστοι έδιναν πιθανότητες στην ομάδα του Ομπράντοβιτς να βρεθεί στο φάιναλ φορ.
Όσο και αν υπάρχουν παίκτες – σταθερές αξίες, δύσκολα μια ομάδα που “έχασε” έμπειρα παιδιά, όπως ο Ντρου Νίκολας και ο Αντώνης Φώτσης, μπορεί να σταθεί σε υψηλότατο επίπεδο, χωρίς τη συμμετοχή των Μάριτς και Λόγκαν.
Ανεξάρτητα από το τι θα πράξει φέτος η παρέα του Ομπράντοβιτς, ακόμα κι αν δεν κάνει άλλη νίκη (χτύπα ξύλο) στην Ευρωλίγκα, θαρρώ ότι η συμπεριφορά του κόσμου της, η αποθέωση παρά την ήττα και την κακή εμφάνιση, είναι ακόμα ένα παράσημο. Αυτονόητο για χώρες όπου υπάρχει αθλητικός πολιτισμός, στοιχείο ελπιδοφόρο για τη χώρα που οι ομάδες έχουν “υποχρέωση νίκης” (γιατί άραγε;).
Είναι άκομψο σε μια βραδιά όπου ο Παναθηναϊκός έχει ηττηθεί, να σχολιάσει κανείς τον… “αιώνιο” αντίπαλο, αλλά επειδή αυτά που σκέφτομαι πάντα τα γράφω (και το ξέρετε όσοι επιλέγετε να… συζητήσουμε τις ιδέες μας), ας το πάρει το ποτάμι.
Έβλεπα, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, τον Ντόμερκατ από τη μια και τον Βουγιούκα από την άλλη κι αναρωτιόμουν τί σκέφτηκαν αυτοί οι άνθρωποι όταν τους άφησαν να φύγουν από το λιμάνι;
Ειδικά ο γερο-Ντόμερκατ, που έκανε πράγματα και θαύματα (μια ζωή μοιάζει να παίζει στο ίδιο επίπεδο), είχε “θυσιαστεί” για τον Σεϊμπούτις (αλήθεια, πού είναι αυτή η ψυχή;). Δηλαδή, υπήρξε χρονιά που ο Ολυμπιακός είχε στις τάξεις του καλύτερο παίκτη στη θέση του;
Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις από τη μια τον Ντόμερκατ, από την άλλη τον Βασιλειάδη να κάνουν όργια και στον Ολυμπιακό να μην έχουν παίκτη σε αυτή τη θέση, να μην έχουν σουτέρ, να ψάχνουν σκορ.